რატომ მიიღო Microsoft– მა ანტიმონოპოლიური გადასახადები 1998 წელს?

ანტიმონოპოლიური კანონები ვრცელდება პრაქტიკულად ყველა ინდუსტრიაზე და ბიზნესის ყველა დონეზე. მთავრობები ქმნიან მათ, რათა დარწმუნდნენ, რომ ბაზარზე სამართლიანი კონკურენციაა. ისინი კრძალავს მრავალფეროვან პრაქტიკას, რომელიც ზღუდავს ვაჭრობას, მათ შორის ფასების დასადგენად, ანტიკონკურენტულ კორპორაციებს შერწყმადა მტაცებელი ქმედებები, რომლებიც მიზნად ისახავს მიღწევას ან შენარჩუნებას მონოპოლია ძალა. უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, ანტიმონოპოლიური კანონები ხელს უშლის კომპანიებს მიიღონ და გაზარდონ თავიანთი მოგება ბინძური თამაშებით.

ამ კანონების გარეშე მომხმარებლებს არ ექნებათ არჩევანი და იძულებულნი იქნებიან გადაიხადონ უფრო მაღალი ფასები, რათა მიიღონ საჭირო საქონელი და მომსახურება. ზოგიერთმა კომპანიამ შეიძლება სცადოს კანონების გვერდის ავლით, რათა თავი დაიკავონ ლიდერად ბაზარი. მთავრობამ შეიძლება ხელი შეუშალოს მათ შეჩერებას მონოპოლიის დამკვიდრება, რითაც გამოეთიშა კონკურსს. ეს სტატია ყურადღებას ამახვილებს Microsoft– ის ანტიმონოპოლიურ საქმეზე. წაიკითხეთ და გაიგეთ მეტი საქმისა და შემდგომი გადაწყვეტილების შესახებ.

Microsoft ანტიმონოპოლიური საქმე

Microsoft (MSFT) იყო მსოფლიოში ერთ -ერთი ყველაზე წარმატებული პროგრამული კომპანია 1980 -იან წლებში. კომპანიის მზარდმა ყოფნამ პერსონალურ კომპიუტერულ ბაზარზე განგაში ატეხა ფედერალურ ხელისუფლებას. ის ფედერალური სავაჭრო კომისია (FTC) დაიწყო გამოძიება 1990 -იანი წლების დასაწყისში იმის დასადგენად, ცდილობდა თუ არა Microsoft მონოპოლიის შექმნას. მიუხედავად იმისა, რომ გამოძიება დაიხურა, იუსტიციის დეპარტამენტმა (DoJ) აიღო იგი.

1998 წლის 18 მაისს DoJ– მა და 20 სხვადასხვა შტატის გენერალურმა პროკურორმა შეიტანეს განცხადება ანტიმონოპოლიური ბრალდებები Microsoft– ის წინააღმდეგ იმის დასადგენად, წარმოადგენდა თუ არა კომპანიის დამატებით პროგრამებს თავის ოპერაციულ სისტემაში მონოპოლისტურ ქმედებებს. სარჩელი ჩამოიტანეს ბრაუზერის ომების შემდეგ, რამაც გამოიწვია Microsoft– ის მთავარი კონკურენტის, Netscape– ის დაშლა, რაც მოხდა მაშინ, როდესაც Microsoft– მა დაიწყო მისი გაცემა ბრაუზერის პროგრამული უზრუნველყოფა უფასოდ.

სამთავრობო საქმე Microsoft- ს ადანაშაულებდა იმაში, რომ მომხმარებელს ართულებდა კონკურენტული პროგრამული უზრუნველყოფის დაყენება Windows- ის კომპიუტერებზე. თუკი Microsoft აღმოჩნდა, რომ მომხმარებლებისთვის დაუსაბუთებლად გაუჭირდა ინტერნეტ Explorer– ის დეინსტალაცია და კონკურენტი ბრაუზერის გამოყენება, კომპანიის პრაქტიკა ჩაითვლება კონკურენტუნარიანად. საქმე მეანდრირებული იქნა ბრალდებებთან ერთად შეცდომაში შემყვანი განცხადებებისა და სასამართლო დარბაზის ყურადღების გამახვილების მიზნით. Ჯგუფი ეკონომისტები გამოაქვეყნა მთელი გვერდის ღია წერილი პრეზიდენტ ბილ კლინტონს მთავარ გაზეთებში მხარდასაჭერად მაიკროსოფტი აცხადებს, რომ ანტიმონოპოლიური კანონები ზიანს აყენებს მომხმარებლებს, ისევე როგორც შიდა ფირმების წარმატებას გლობალში კონკურენცია. მათ მოუწოდეს ხელისუფლებას, დაეტოვებინათ პროტექციონიზმი, რომელიც გამოწვეულია ანტიმონოპოლიური კანონებით.

პრობლემები საქმესთან

სასამართლო პროცესი სულაც არ ჩატარებულა ძალიან შეუფერხებლად. ფაქტობრივად, DOJ– ს საქმე Microsoft– ის წინააღმდეგ იყო სავსე პრობლემებით. პირველ რიგში, გაჩნდა კითხვები იმის თაობაზე, უნდა წარედგინა თუ არა ბრალდება Microsoft– ს ​​პირველ რიგში. Microsoft აცხადებდა, რომ მის კონკურენტებს ეჭვიანობდნენ მისი წარმატების გამო. იმავდროულად, მათ, ვინც მხარს უჭერდა Microsoft– ს, ვარაუდობდნენ, რომ თუ კომპანია მონოპოლიად უნდა ჩაითვალოს, ის, საუკეთესო შემთხვევაში, არაძალადობრივია. ისინი ამტკიცებდნენ, რომ ისეთ ვარიანტებსაც კი, როგორიცაა Unix, Linux და Macintosh, მომხმარებლებმა გამოავლინეს უპირატესობა Microsoft- ის Windows- ის პროდუქტის მოხერხებულობისთვის მათ კომპიუტერებზე. Windows შეიძლება არ იყოს უმაღლესი პროდუქტი, მაგრამ ის შეიძლება მუშაობდეს Toshiba ლეპტოპზე ან რიგ კლონებზე. მისი ინსტალაციის სიმარტივემ და მისმა სხვა პროგრამულმა პროგრამამ საშუალება მისცა ნორმად გამხდარიყო.

განჩინება

ვიდეოს, ფაქტებისა და ელ.ფოსტის შემოქმედებითი რედაქტირების მიუხედავად, Microsoft– მა დაკარგა საქმე. თავმჯდომარე თომას პენფილდ ჯექსონმა დაადგინა, რომ Microsoft– მა დაარღვია კომპანიის ნაწილები შერმანის ანტიმონოპოლიური აქტი, რომელიც შეიქმნა 1890 წელს მონოპოლიების და კარტელების უკანონო გამოსაცხადებლად. მან აღმოაჩინა, რომ Microsoft– ის პოზიცია ბაზარზე იყო მონოპოლია, რომელიც საფრთხეს უქმნიდა არა მხოლოდ კონკურენციას, არამედ ინოვაციებს ინდუსტრიაში. ჯექსონმა ასევე მოუწოდა მაიკროსოფტს გაყოს კომპანია შუაზე და შექმნას ორი ცალკეული ერთეული, რომელსაც დაარქმევენ ბავშვის გადასახადები. ოპერაციული სისტემა შეადგენდა კომპანიის ერთ ნახევარს, ხოლო პროგრამული უზრუნველყოფის ნაწილი მეორეს.

Microsoft– ის მიმართვა

მაიკროსოფტმა ეს გადაწყვეტილება უმნიშვნელოდ არ მიიღო და გადაწყვეტილება გაასაჩივრა. კომპანიამ განიხილა მოსამართლის პოზიცია, ბრალდების მხარის სასარგებლოდ მიკერძოებულობით. სააპელაციო სასამართლომ გააუქმა ჯექსონის გადაწყვეტილება Microsoft- ის წინააღმდეგ. იმის ნაცვლად, რომ კომპანიის დანგრევა ეძიებინათ, იუსტიციის დეპარტამენტმა გადაწყვიტა Microsoft– თან მორიგება. მის მოგვარებაში, DoJ– მა უარი თქვა კომპანიის დაშლის მოთხოვნაზე, სამაგიეროდ, Microsoft დათანხმდა სხვა კომპანიებთან გამოთვლითი ინტერფეისების გაზიარებას.

პოსტ-ანტიმონოპოლიური საქმე

კომპანიამ დაინახა, რომ ოდესღაც უძლეველი საბაზრო წილი ძირს უთხრიდა ძველმოდურ კონკურენციას. მაგრამ საქმიდან მიღებული გაკვეთილები კვლავ გრძელდება. ახლა ბევრს აინტერესებს, არის თუ არა ანტიმონოპოლიური საქმეების წამოწყება არასამთავრობო იძულებითი მონოპოლიების მიმართ, მხოლოდ სამუშაოს ძვირადღირებული გადაჭარბება. უფასო მარკეტი შეუძლია უფასოდ გააკეთოს.