როგორ ახდენენ ცენტრალური ბანკების მონეტიზაციას სახელმწიფო ვალი

Ერთად იაპონიის ბანკის განცხადება იანვარს 29 ნავიგაცია უარყოფითი საპროცენტო განაკვეთი ტერიტორია სარეზერვო დეპოზიტების პროცენტის დარიცხვით, სახელმწიფო ვალის სარგებელი მკვეთრად დაეცა. იაპონიის 10 წლიანი სახელმწიფო ობლიგაციების სარგებელი ცოტა ხნის წინ დაეცა რეკორდულად უარყოფით 0.135% –ზე, BOJ– ის უარყოფითი 0.1% სარეზერვო ანაბრის განაკვეთზე. საქართველოს მთავრობამ შეისყიდა სახელმწიფო ობლიგაციები უპრეცედენტო წლიური კურსი დაახლოებით 80 ტრილიონი იენი, ეს ძალზე ძნელი ხდება ბანკის გუბერნატორის, ჰარუჰიკო კუროდასთვის, უარყოს, რომ ეს პოლიტიკა არ არის სახელმწიფო ვალის მონეტიზაციის ფორმა. რატომ აგიხსნით ქვემოთ. (Იხილეთ ასევე: როგორ მუშაობს ნეგატიური საპროცენტო განაკვეთი.)

დამოუკიდებელი ცენტრალური ბანკები

ნებისმიერ მთავრობას, რომელიც გასცემს საკუთარ ვალუტას (მაგალითად, არა საბერძნეთს), თეორიულად შეუძლია გააგრძელოს ფულის შექმნა შეუზღუდავად. იდეა, რომ მთავრობებს ან უნდა გადასახადი ან სესხის აღება, რომ დახარჯონ, მართლაც მხოლოდ სამართლებრივი და ინსტიტუციური ინფრასტრუქტურის შედეგია, რომელიც ჩვენ, როგორც საზოგადოებამ, შევქმენით. ყველაფერი სხვაგვარად შეიძლება იყოს, მაგრამ როდესაც ფულადი საბეჭდი მანქანა არის პოლიტიკოსების ხელში, ვალუტის გაბერვის ცდუნება ძლიერია.

არსებობს შიში, რომ ფულის გადაჭარბებული დაბეჭდვა და შემდგომი ხარჯვა გამოიწვევს ინფლაციას ჰიპერინფლაციადა შემდეგ საბოლოოდ მიტოვება ვალუტისა. გარდა ამისა, ეკონომიკური რესურსების შეზღუდული ხასიათის გათვალისწინებით, თუ მთავრობას აქვს შეუზღუდავი თანხა, მაშინ მას შეუძლია პოტენციურად გააკონტროლოს ყველა ეს რესურსი, არსებითად ”ხალხმრავლობაა" კერძო სექტორის. ცხადია, ეს არის პრობლემატური ზოგისთვის და ნებისმიერი მცდელობა, კონკურენცია გაუწიოს მთავრობას რესურსების გამოყენებაში, იწვევს ამ რესურსების ფასის გაზრდას. (Იხილეთ ასევე: ყველაზე ცუდი ჰიპერინფლაციები ისტორიაში).

ამ შიშების შემსუბუქების მიზნით, თანამედროვე მთავრობებმა გადარიცხეს ფულის გაცემის პასუხისმგებლობა დამოუკიდებელი ცენტრალური ბანკები, შენარჩუნების იმედით ფისკალური პოლიტიკა მოსაზრებები ცალკე მონეტარული პოლიტიკა პირობა ვინაიდან ცენტრალური ბანკების მთავარი მიზანია შეინარჩუნოს ფასების სტაბილურობა (ჩვეულებრივ განიმარტება, როგორც დაბალი და სტაბილური ინფლაცია წელიწადში დაახლოებით 2%), მთავრობები არ შეიძლება იყვნენ დამოკიდებული ცენტრალურ ბანკებზე თავიანთი ოპერაციების დასაფინანსებლად და ან უნდა დაეყრდნონ საგადასახადო შემოსავალს ან, როგორც ყველა დანარჩენმა, ისესხონ ფული კერძო პირებით ბაზრები.

ვალის მონეტიზაცია

კერძო სექტორის მზადყოფნა შეინარჩუნოს სახელმწიფო ვალი დამოკიდებული იქნება ამ ვალის დაბრუნებაზე და რისკზე ალტერნატიული ინვესტიციები. ნებისმიერი მთავრობა, რომელიც გასცემს დავალიანებას იმაზე მეტს, ვიდრე შეაგროვებს გადასახადებში, აღიქმება, როგორც ზედმეტად სარისკო ინვესტიცია და, სავარაუდოდ, მოუწევს სულ უფრო მაღალი საპროცენტო განაკვეთის გადახდა. ამრიგად, მთავრობის ფისკალურ პოლიტიკას აქვს გარკვეული საბაზრო შეზღუდვები.

ამასთან, ცენტრალურ ბანკებს აქვთ ძალა მოახდინონ საპროცენტო განაკვეთების მანიპულირება. სინამდვილეში, ეს არის საპროცენტო განაკვეთები, რომლებიც მათ მიზნად ისახავს, ​​როდესაც ისინი ახორციელებენ ყოველდღიურ ღია ბაზარზე ოპერაციებს (ომო) ფასების სტაბილურობის მისაღწევად. ის ცენტრალური ბანკი როგორც წესი აცხადებს საპროცენტო განაკვეთი ის მიიჩნევს, რომ მიზნის მიღწევაში დაეხმარება ინფლაციის სამიზნედა შემდეგ ზრდის ან ამცირებს რეზერვებს კომერციული ბანკები აქტივების შესყიდვების გზით-ჩვეულებრივ მოკლევადიანი სახელმწიფო ობლიგაციები-ამ მიზნის მისაღწევად (QE გააგრძელა ეს შესყიდვები სხვა აქტივებზე, როგორიცაა MBSასევე გრძელვადიანი სახელმწიფო ვალი).

მაშინ ცენტრალურ ბანკს, კერძო ბაზრებზე სახელმწიფო ობლიგაციების შეძენით შეუძლია შეინარჩუნოს დაბალი საპროცენტო განაკვეთები და გარკვეული გაგებით, მონეტიზაცია მთავრობის ვალი. თუმცა, ესენი ყოველდღიური OMO არ არიან რა უფრო ქორიანი ტიპებს აქვთ მხედველობაში, როდესაც ისინი საუბრობენ სახელმწიფო ვალის მონეტიზაციაზე. მათ აქვთ მხედველობაში, როდესაც ცენტრალური ბანკები, თავიანთი ძალის გამოყენებით ფულის შესაქმნელად, იზიარებენ მასიურს დეფიციტის ხარჯვა მთავრობის მიერ, მთავრობის დავალიანების გაზრდა იმ დონემდე, სადაც გაურკვეველია როგორ ან ოდესმე მისი დაფარვა მოხდება თუ არა. ასეთი ნაბიჯი აინტერესებს რამდენად რეალურად დამოუკიდებელია ცენტრალური ბანკი.

დედააზრი

სახელმწიფო ვალის დონეზე რომ არის მეტი ვიდრე მისი 230% მშპ, იაპონია ყველაზე მეტია მოვალეა ერი მსოფლიოში. თან ობლიგაციების სარგებელი ნეგატიურ ტერიტორიაზე, მთავრობა ახლა იხდის სესხის ასაღებად. იაპონიის ცენტრალური ბანკი ეფექტურად გადარიცხავს კერძო ბანკების საპროცენტო სარგებელს BOJ– ში განთავსებულ რეზერვებზე სიმდიდრე და, შესაბამისად, ეკონომიკის რესურსების კონტროლის შესაძლებლობა, კერძო სექტორიდან საჯარო სექტორამდე. ეს ნიშნავს "ვერტმფრენის დაცემა”ახალი ფულის სახით, რომელიც გადადის ეკონომიკაში გადასახადების შემცირებით ან მთავრობის პირდაპირი ხარჯებით. ძალიან ჰგავს ვალის მონეტიზაციას.

მიუხედავად იმისა, რომ ინფლაციის პოტენციალი შემაშფოთებელია მონეტარული ქორით, ინფლაცია რეალურად კუროდას მიზანია. კუროდას აქვს დეფლაციური ზეწოლა იაპონიის ეკონომიკაში განაცხადა”რაც მნიშვნელოვანია ხალხს დაანახოს, რომ BOJ მტკიცედ არის ერთგული ინფლაციის 2 პროცენტის მისაღწევად და ეს ის ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის, რომ მიაღწიოს მას. ” ის კვლავ ცდილობს შეინარჩუნოს მთავრობის ძირითადი მონეტარული პოლიტიკა ობიექტური; ეს ხდება ისე, რომ იაპონიის მთავრობა არის ერთადერთი ეკონომიკური აგენტი, რომელსაც სურს და შეუძლია დახარჯვა, რითაც შეიქმნა მთლიანი მოთხოვნა რაც ასე ძალიან საჭიროა. მას უბრალოდ არ სურს უწოდა რასაც აკეთებს "ვალის მონეტიზაცია" იმ იმედით, რომ ხალხი მაინც დაიჯერებს, რომ BOJ ინარჩუნებს, სულ მცირე, დამოუკიდებლობის მინიმალურ რაოდენობას.