რას ნიშნავს ფინანსური სუპერმარკეტი?

რა არის ფინანსური სუპერმარკეტი?

ფინანსური სუპერმარკეტი არის ისეთი ტიპის ფინანსური ინსტიტუტი, რომელიც გთავაზობთ ფინანსური მომსახურების ფართო სპექტრს. ეს მოიცავს ძირითად შეთავაზებებს, როგორიცაა ყოველდღიური საბანკო და დაკრედიტების სერვისები, ასევე უფრო მოწინავე მომსახურება, როგორიცაა საფონდო ბროკერი, დაზღვევა, და კიდევ საინვესტიციო საბანკო.

ფინანსური ფირმის თვალსაზრისით, ფინანსური მომსახურების შეფუთვა ერთად გაზრდის საშუალებას იძლევა საფასურის შემოსავლები ამასთანავე უფრო ართულებს მომხმარებელს ახალ პროვაიდერზე გადასვლა.

ფინანსური სუპერმარკეტების გაგება

ტრადიციულად, კომერციული ბანკები

უზრუნველყოფდა ანგარიშის შემოწმება მომსახურება, სესხები მზარდი ბიზნესისთვის, იპოთეკური სესხი პირებისთვის და ოჯახებისთვის და ძირითადი ფინანსური პროდუქტები, როგორიცაა შემნახველი ანგარიშები და ანაბრის სერთიფიკატი (CD). ფინანსური სუპერმარკეტები ამ მოდელზე გაფართოვდა და საშუალებას მისცა საცალო მომხმარებელს წვდომა ჰქონოდა სხვადასხვა დამატებით პროდუქტზე - როგორიცაა დაზღვევა ან საჯაროდ გაყიდული აქციები- ცალკე ფინანსური ინსტიტუტის გავლის გარეშე.

ფინანსური სუპერმარკეტები პოპულარული იყო 1980 -იან და 1990 -იან წლებში, თუმცა ამ ბიზნეს მოდელის ზრდა შეაფერხა იურიდიულმა წესებმა, რომელიც ხელს უშლიდა გარკვეული ფინანსური სერვისების გაერთიანებას. 1999 წელს, თუმცა, ეს წესები არსებითად ამოღებულ იქნა გავლის გზით გრამ-ლიჩ-ბლილის აქტი (GLBA). გაუქმებით შუშა-სტეაგალის აქტი 1933 წGLBA– მ კანონიერი გახადა კომერციული ბანკებისათვის ფინანსური მომსახურების ფართო სპექტრის შეთავაზება, როგორიცაა საფონდო ბროკერი, დაზღვევა და საინვესტიციო ბანკი.

ბანკების თვალსაზრისით, ფინანსური სუპერმარკეტის მოდელი მომგებიანია, რადგან ის იძლევა ამის საშუალებას ბანკს დაეკისროს სხვადასხვა საფასური, რომელიც სხვაგვარად მიიღებდა სხვა პროფესიონალებს ან დაწესებულებები. მაგალითად, საფონდო საბროკერო მომსახურების ჩართვა საშუალებას აძლევს ბანკს შექმნას კომისიის შემოსავლები აქციების ყიდვა -გაყიდვისგან. ანალოგიურად, სადაზღვევო მომსახურების შეთავაზება ბანკს საშუალებას აძლევს შეაგროვოს სადაზღვევო პრემიები.

ბანკის კიდევ ერთი მთავარი სარგებელი არის ის, რომ ფინანსური სუპერმარკეტის მოდელი ზრდის მომხმარებლის დონეს გადართვის ხარჯები. თუ მომხმარებლის ფინანსური საქმეების მრავალი განსხვავებული ასპექტი დამოკიდებულია ერთ ინსტიტუტზე, მაშინ ახალ დაწესებულებაში გადასვლა შეიძლება იყოს ძალიან ძვირი და შრომატევადი. ამან შეიძლება კომპანიებს მისცეს საშუალება ფასების გაზრდა შიშის გარეშე, რომ მათი მომხმარებლები უპასუხებენ კონკურენტზე გადასვლას და ამით გაზრდიან კომპანიას მოგების ზღვარი.

მომხმარებლის თვალსაზრისით, ფინანსური სუპერმარკეტის მოდელს აქვს როგორც დადებითი, ასევე უარყოფითი მახასიათებლები. დადებით მხარეზე, მას შეუძლია შექმნას კომფორტი მომხმარებელს საშუალებას აძლევს მიაღწიოს მრავალჯერადი ფინანსურ შესაძლებლობებს მიზნები ერთი ბანკის ფილიალიდან, ვიდრე რამდენიმე სხვადასხვა ფინანსურ მომსახურებასთან პროვაიდერები. უფრო მეტიც, დღეს მომხმარებელს აქვს უპირატესობა მართოს თავისი საქმეები ონლაინ და მობილური საბანკო პროგრამების საშუალებით.

მეორეს მხრივ, ფინანსური სუპერმარკეტები შესაძლოა შეეცადონ გამოიყენონ გადართვის ხარჯები მათ მომხმარებლებთან. მაგალითად, Wells Fargo (WFC) იძულებული გახდა გადაიხადოს 1 მილიარდი დოლარი ჯარიმა 2018 წელს, ვითომდა მომხმარებლებს დააკისრა თვითნებური გადასახადები სხვადასხვა სახის მომსახურებისთვის, როგორიცაა მანქანის დაზღვევა, იპოთეკა და ყოველდღიური საბანკო საქმე. მსგავს სიტუაციაში, მომხმარებლები განსაკუთრებით დაუცველნი იქნებიან ასეთი შეურაცხყოფის მიმართ, თუ მათ აქვთ მრავალი განსხვავებული ანგარიში დამნაშავე დაწესებულებაში.

ფინანსური სუპერმარკეტის რეალური სამყაროს მაგალითი

მიხაელა არის ახალგაზრდა პროფესიონალი, რომელიც მსჯელობს სად გახსნას ახალი საბანკო ანგარიში. ერთის მხრივ, მას შეუძლია აირჩიოს XYZ Financial, ეროვნული ბანკი, რომელიც მიჰყვება "ფინანსური სუპერმარკეტის" ბიზნეს მოდელს. მეორეს მხრივ, მას შეეძლო ანგარიშის გახსნა ადგილობრივ ABC Savings– ში საკრედიტო კავშირი რომელიც ყურადღებას ამახვილებს ტრადიციულ სერვისებზე, როგორიცაა შემოწმება და შემნახველი ანგარიშები.

მიქელამ იცის, რომ თუ ის აირჩევს XYZ Financial- ს, მას შეეძლება მიიღოს ბევრად მეტი სერვისი, ვიდრე ABC Savings გვთავაზობს - სადაზღვევო პროდუქტების ჩათვლით, საფონდო საბროკერო მომსახურება და სხვადასხვა სესხი. მაგრამ მას ასევე ეშინია, რომ ყველა მისი ფინანსური საქმე ერთ დაწესებულებაში იყოს დაკავშირებული, მას გაუჭირდება ბანკების შეცვლა, თუ ის უკმაყოფილოა მათი ფასებით ან მომხმარებლის მომსახურებით.