ფასს vs. GAAP: რა განსხვავებაა?

ფასს vs. GAAP: მიმოხილვა

ბუღალტრული აღრიცხვის სისტემები, ანუ აღრიცხვის სტანდარტები, არის სახელმძღვანელო პრინციპები და რეგულაციები, რომლებიც გაცემულია მმართველი ორგანოების მიერ. ისინი კარნახობენ, თუ როგორ აღრიცხავს კომპანია თავის ფინანსებს, როგორ წარმოადგენს ფინანსურ ანგარიშგებას და როგორ აღრიცხავს ისეთ ნივთებს, როგორიცაა ინვენტარიზაცია, ამორტიზაცია და ამორტიზაცია.

როგორ ატყობინებს კომპანია ამ ციფრებს, დიდი გავლენა ექნება ფინანსურ ანგარიშგებასა და მარეგულირებელ დოკუმენტაციაში მოცემულ ციფრებზე. ინვესტორები და ფინანსური ანალიტიკოსები დარწმუნებული უნდა იყვნენ, რომ მათ ესმით, თუ რომელი სტანდარტების კომპლექტია კომპანია გამოყენება და როგორ შეიცვლება მისი საბოლოო ხაზი ან ფინანსური კოეფიციენტები, თუ იქნებოდა ბუღალტრული აღრიცხვის სისტემა განსხვავებული. ამ კითხვაზე პასუხის გასაცემად მნიშვნელოვანია განასხვავოთ ფინანსური ანგარიშგების საერთაშორისო სტანდარტები (ფასს) და Საყოველთაოდ აღიარებული საბუღალტრო პრინციპების (GAAP) უკეთ გაეცნონ იმ ფუნქციას, რომელსაც ისინი ასრულებენ ბუღალტრული აღრიცხვის სამყაროში.

ფასს

ფასს წარმოადგენს ფინანსური ანგარიშგების საერთაშორისო სტანდარტებს. საერთაშორისო საბუღალტრო სტანდარტების საბჭო (IASB) არის IFRS ფონდის საბუღალტრო სტანდარტების ორგანო.

IFRS ფონდის წინამორბედი, საერთაშორისო საბუღალტრო სტანდარტების კომიტეტი, ჩამოყალიბდა 1973 წელს. თავდაპირველი წევრები იყვნენ აღრიცხვის ორგანოები ავსტრალიიდან, კანადიდან, საფრანგეთიდან, გერმანიიდან, იაპონიიდან, მექსიკიდან, ნიდერლანდებიდან, დიდი ბრიტანეთიდან და შეერთებული შტატებიდან. დღეს IFRS გახდა გლობალური სტანდარტი საჯარო კომპანიის ფინანსური ანგარიშგების მომზადებისთვის და 166 იურისდიქციიდან 144 მოითხოვს IFRS სტანდარტებს.

G20- ის თხუთმეტმა ქვეყანამ მიიღო IFRS. ჩინეთს, ინდოეთსა და ინდონეზიას აქვთ ეროვნული აღრიცხვის სტანდარტები, რომლებიც IFRS- ის მსგავსია, ხოლო იაპონია კომპანიებს საშუალებას აძლევს ნებაყოფლობით დაიცვან სტანდარტები. შეერთებულ შტატებში, უცხოურმა კომპანიებმა შეიძლება გამოიყენონ IFRS და აღარ მოეთხოვებათ თავიანთი ფინანსური ანგარიშგების შეჯერება GAAP– თან.

IFRS ფონდი მუშაობს ათზე მეტ საკონსულტაციო ორგანოსთან, რომლებიც წარმოადგენენ დაინტერესებულ მხარეთა მრავალ ჯგუფს, რომლებიც გავლენას ახდენს ფინანსური ანგარიშგებით.

GAAP

GAAP ნიშნავს ზოგადად მიღებულს აღრიცხვის პრინციპები და არის სტანდარტი მიღებული უსაფრთხოებისა და გაცვლის კომისია (SEC) აშშ – ში უცხოური კომპანიების გარდა, ყველა კომპანია, რომლებიც საჯაროდ ვაჭრობენ, უნდა დაიცვან GAAP აღრიცხვის სისტემა.

GAAP– ზე ფიქრის საუკეთესო საშუალებაა, როგორც წესების ერთობლიობა, რომელსაც კომპანიები იცავენ, როდესაც მათი ბუღალტერი ანგარიშს უწევს მათ ფინანსურ ანგარიშგებას. ეს წესები ეხმარება ინვესტორებს გაანალიზონ და იპოვონ საჭირო ინფორმაცია ფინანსური გადაწყვეტილებების მისაღებად.

ძირითადი განსხვავებები

IFRS არის სტანდარტებზე დაფუძნებული მიდგომის პრინციპი და გამოიყენება საერთაშორისო დონეზე, ხოლო GAAP არის წესებზე დაფუძნებული სისტემა, რომელიც შედგენილია აშშ-ში

IASB არ ადგენს GAAP– ს და არც აქვს არანაირი სამართლებრივი უფლებამოსილება GAAP– ზე. IASB შეიძლება ჩაითვალოს, როგორც ადამიანთა ძალიან გავლენიანი ჯგუფი, რომლებიც ჩართულნი არიან დებატებში და აღრიცხვის წესების შემუშავებაში. თუმცა, ბევრი ადამიანი რეალურად უსმენს რას ამბობს ბასსგ ბუღალტერიის საკითხებთან დაკავშირებით.

როდესაც IASB ადგენს ახალს საბუღალტრო სტანდარტი, რამდენიმე ქვეყანა მიდრეკილია მიიღოს სტანდარტი, ან თუნდაც განიმარტოს იგი და მოერგოს მათ თავიანთი ქვეყნის საბუღალტრო სტანდარტებს. ეს სტანდარტები, როგორც დადგენილია თითოეული კონკრეტული ქვეყნის საბუღალტრო სტანდარტების საბჭოს მიერ, თავის მხრივ გავლენას მოახდენს იმაზე, თუ რა გახდება GAAP თითოეული კონკრეტული ქვეყნისათვის. მაგალითად, შეერთებულ შტატებში, ფინანსური აღრიცხვის სტანდარტების საბჭო (FASB) ქმნის წესებსა და დებულებებს, რომლებიც გახდება GAAP.

მიუხედავად იმისა, რომ მსოფლიოს უმეტესობა იყენებს IFRS სტანდარტებს, ის არ არის აშშ – ს ფინანსური სამყაროს ნაწილი. SEC აგრძელებს IFRS– ზე გადასვლის განხილვას, მაგრამ ეს ჯერ არ გაუკეთებია.

სპეციალური მოსაზრებები

რამდენიმე ძირითადი განსხვავება არსებობს საბუღალტრო სტანდარტების ორ კომპლექტს შორის. Ესენი მოიცავს:

• ინვენტარიზაცია: პირველი არის LIFO ინვენტარით. GAAP საშუალებას აძლევს კომპანიებს გამოიყენონ Last in, First out (LIFO) როგორც ინვენტარიზაციის ღირებულების მეთოდი. მაგრამ LIFO აკრძალულია IFRS- ის შესაბამისად.
• განვითარების ხარჯები: GAAP- ის თანახმად, ეს ხარჯები ითვლება ხარჯებად. ფასს -ის თანახმად, ხარჯები კაპიტალიზდება და ამორტიზირდება მრავალ პერიოდში. ეს ეხება არამატერიალური აქტივების განვითარების შიდა ხარჯებს.
• ჩამოწერა: GAAP განსაზღვრავს ინვენტარის ან ძირითადი აქტივის ჩამოწერას, რომლის დაბრუნება შეუძლებელია, თუკი აქტივის საბაზრო ღირებულება იზრდება. მეორეს მხრივ, IFRS იძლევა ჩაწერის უკუქცევის შესაძლებლობას. ეს იწვევს ინვენტარიზაციის ღირებულებების მერყეობას უფრო ხშირად IFRS– ის შესაბამისად, ვიდრე GAAP– ის შესაბამისად.
• Ფიქსირებული აქტივები: GAAP– ის თანახმად, ძირითადი საშუალებები, როგორიცაა ქონება, ქარხანა და აღჭურვილობა (PP&E), უნდა ჩაიწეროს ისტორიული ღირებულებით (შესყიდვის ფასი) და შესაბამისად გაუფასურდეს. ფასს -ის თანახმად, ძირითადი საშუალებები ასევე ფასდება თვითღირებულებით, მაგრამ კომპანიებს უფლება აქვთ გადააფასონ ძირითადი აქტივები სამართლიანი საბაზრო ღირებულებით.