რა არის ეკონომიკური ზრდის საუკეთესო გაზომვები?

ეკონომისტები და სტატისტიკოსები იყენებენ რამდენიმე მეთოდს ეკონომიკური ზრდის თვალყურის დევნისთვის. ყველაზე ცნობილი და ხშირად თვალყურის დევნება არის მთლიანი შიდა პროდუქტი (მშპ). დროთა განმავლობაში, ზოგიერთმა ეკონომისტმა ხაზგასმით აღნიშნა შეზღუდვები და მიკერძოება მშპ -ს გაანგარიშებაში. ისეთი ორგანიზაციები, როგორიცაა შრომის სტატისტიკის ბიურო (BLS) და ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაცია (OECD) ასევე ინარჩუნებს პროდუქტიულობის შედარებით მაჩვენებლებს ეკონომიკური პოტენციალის შესაფასებლად. ზოგი გვთავაზობს ეკონომიკური ზრდის გაზომვას ცხოვრების დონის ამაღლების გზით, თუმცა ამის დადგენა შეიძლება რთული იყოს.

მთლიანი შიდა პროდუქტი

მთლიანი შიდა პროდუქტი არის გაზომვის ლოგიკური გაგრძელება ეკონომიკური ზრდა ფულადი ხარჯების თვალსაზრისით. თუ სტატისტიკოსს სურს გაიგოს ფოლადის მრეწველობის პროდუქტიული პროდუქტიულობა, ის მაგალითად საჭიროა მხოლოდ თვალყური ადევნოს ყველა ფოლადის დოლარის ღირებულებას, რომელიც ბაზარზე შემოვიდა კონკრეტული პერიოდის განმავლობაში პერიოდი.

შეუთავსეთ ყველა ინდუსტრიის შედეგები, იზომება დახარჯული ან ინვესტირებული დოლარებით და მიიღებთ მთლიან წარმოებას. ყოველ შემთხვევაში ეს იყო თეორია. სამწუხაროდ, ტავტოლოგია, რომ ხარჯებს უდრის გაყიდულ წარმოებას, ფაქტობრივად არ ზომავს შედარებითი პროდუქტიულობა. ა – ის პროდუქტიული შესაძლებლობები ეკონომია არ იზრდება, რადგან მეტი დოლარი მოძრაობს, ეკონომიკა ხდება უფრო პროდუქტიული, რადგან რესურსები უფრო ეფექტურად გამოიყენება. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ეკონომიკურმა ზრდამ უნდა როგორმე შეაფასოს კავშირი რესურსების მთლიან შემოსავალსა და მთლიან ეკონომიკურ შედეგებს შორის.

OECD- მ აღწერა მშპ, როგორც მრავალი სტატისტიკური პრობლემა. მისი გამოსავალი იყო მშპ -ს გაზომვა მთლიანი ხარჯები, რომელიც თეორიულად უახლოვდება შრომისა და გამომუშავების წვლილს და იყენებს მრავალფაქტორულ პროდუქტიულობას (MFP) ტექნიკური და ორგანიზაციული ინოვაციების წვლილის საჩვენებლად.

მთლიანი ეროვნული პროდუქტი

გარკვეული ასაკის ადამიანებს შეიძლება ახსოვდეთ, რომ ისწავლეს მთლიანი ეროვნული პროდუქტი (GNP) როგორც ეკონომიკური მაჩვენებელი. ეკონომისტები იყენებენ GNP– ს, ძირითადად, რომ გაეცნონ მთლიანობას შემოსავალი ქვეყნის მოსახლეობა მოცემულ პერიოდში და როგორ იყენებენ მაცხოვრებლები თავიანთ შემოსავალს. GNP ზომავს საერთო შემოსავალს, რომელიც დაერიცხება მოსახლეობას განსაზღვრული დროის განმავლობაში. მთლიანი შიდა პროდუქტისგან განსხვავებით, ის არ ითვალისწინებს იმ ქვეყნის ტერიტორიაზე არარეზიდენტებზე შემოსულ შემოსავალს; მშპ -ის მსგავსად, ეს მხოლოდ საზომია პროდუქტიულობა, და ის არ არის გამიზნული გამოიყენოს როგორც ქვეყნის კეთილდღეობის ან ბედნიერების საზომი.

ის ეკონომიკური ანალიზის ბიურო (BEA) იყენებდა GNP როგორც აშშ – ს ეკონომიკური ჯანმრთელობის პირველადი მაჩვენებელი 1991 წლამდე. 1991 წელს BEA– მ დაიწყო მშპ – ს გამოყენება, რომელსაც უკვე სხვა ქვეყნების უმრავლესობა იყენებდა. ცვლილებების მთავარ მიზეზად BEA- მ დაასახელა შეერთებული შტატების უფრო ადვილი შედარება სხვა ეკონომიკებთან. მიუხედავად იმისა, რომ BEA აღარ ეყრდნობა GNP- ს აშშ -ს ეკონომიკის მუშაობის მონიტორინგისთვის, ის მაინც აწვდის GNP მაჩვენებლებს, რაც სასარგებლოა აშშ -ს მაცხოვრებლების შემოსავლების გასაანალიზებლად.

მშპ -სა და GNP- ს შორის მცირე განსხვავებაა აშშ -სთვის, მაგრამ ეს ორი ზომა შეიძლება მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდეს ზოგიერთი ეკონომიკისთვის. მაგალითად, ეკონომიკას, რომელიც შეიცავს უცხოური საკუთრების ქარხნების დიდ ნაწილს, ექნება უფრო მაღალი მშპ ვიდრე GNP. ქარხნების შემოსავალი ჩაითვლება მშპ -ში, რადგან ის წარმოებულია შიდა საზღვრებში. ამასთან, ის არ შევა GNP– ში, ვინაიდან ის არარეზიდენტებზე მოდის. მშპ -სა და GNP- ს შედარება არის ქვეყანაში წარმოებული შემოსავლებისა და მისი მოსახლეობისთვის შემოსავლების შედარების სასარგებლო გზა.

პროდუქტიულობა vs. ხარჯავს

წარმოებასა და ხარჯებს შორის ურთიერთობა არის ქათმისა და კვერცხის მთავარი დებატები ეკონომიკაში. ეკონომისტების უმეტესობა თანხმდება, რომ მთლიანი ხარჯები, მორგებულია ინფლაცია, არის პროდუქტიული გამომუშავების ქვეპროდუქტი. ისინი არ ეთანხმებიან, თუ გაზრდილი ხარჯები ზრდის მაჩვენებელია.

განვიხილოთ შემდეგი სცენარი: 2017 წელს საშუალო ამერიკელი კვირაში 44 საათს მუშაობს პროდუქტიულად. დავუშვათ, რომ არ შეიცვლება მუშათა რაოდენობა ან საშუალო პროდუქტიულობა 2019 წლამდე. იმავე წელს კონგრესმა მიიღო კანონი, რომელიც მოითხოვს ყველა მუშაკს კვირაში 50 საათის განმავლობაში. მშპ 2019 წელს ნამდვილად იქნება უფრო დიდი ვიდრე მშპ 2017 და 2018 წლებში. ნიშნავს ეს რეალურ ეკონომიკურ ზრდას?

ზოგი აუცილებლად იტყვის დიახ. ყოველივე ამის შემდეგ, მთლიანი გამომუშავება არის ის, რაც მნიშვნელოვანია მათთვის, ვინც ხარჯებზეა ორიენტირებული. მათთვის ვინც ზრუნავს პროდუქტიული ეფექტურობა და ცხოვრების დონის, ამ კითხვას არ აქვს მკაფიო პასუხი. მეორეს მხრივ, კანონი სამუშაო საათების გაზრდისთვის მოითხოვს საშუალო მუშაკს კვირაში ექვსი საათის დათმობაზე - ღირდა ეს? OECD- ის მოდელზე დასაბრუნებლად, მშპ უფრო მაღალი იქნებოდა, MFP უცვლელი, მაგრამ დასვენების ზარალი რომ არ ყოფილიყო ღირს ხელფასის დამატებით ექვს საათს, მაშინ ცხოვრების დონე შეიძლება შემცირდეს, მიუხედავად იმისა, რომ მშპ არის იზრდება.

ომის დროს უმუშევრობის შემცირება საკამათოა

დავუშვათ, რომ სამყარო მომავალში ჩაება მესამე მსოფლიო ომში. ქვეყნის რესურსების უმეტესობა ეძღვნება საომარ მოქმედებებს, როგორიცაა ტანკების, გემების, საბრძოლო მასალის წარმოება და ტრანსპორტირება; და ყველა უმუშევარი გაწვეულია სამხედრო სამსახურში. ომის მიწოდებისა და მთავრობის დაფინანსების შეუზღუდავი მოთხოვნით, ეკონომიკური ჯანმრთელობის სტანდარტული მაჩვენებლები პროგრესს აჩვენებს. მშპ მოიმატებს და უმუშევრობა დაეცემა

უკეთესი იქნებოდა საზოგადოება? ეს არ არის ადვილი კითხვაზე პასუხის გაცემა. ბევრი წარმოებული საქონელი შეიძლება განადგურდეს და იყოს მაღალი სიკვდილიანობა. მეორეს მხრივ, ბევრი იტყვის, რომ მეორე მსოფლიო ომში აშშ -ს თავდაცვის ხარჯების გაზრდა - რამაც გაანადგურა წარმოება და ბევრი მსხვერპლი ღირდა. კონფლიქტის დასასრულს, აშშ გამარჯვებულად გახდა ერთ -ერთი უძლიერესი ქვეყანა ნაცისტებისა და მილიტარისტული იაპონიის იმპერიის დამარცხების შემდეგ.