Wat is internationale/wereldwijde handel?

Als je een supermarkt binnenloopt en Costa Ricaanse bananen, Braziliaanse koffie en een fles Zuid-Afrikaanse wijn vindt, ervaar je de gevolgen van internationale handel.

Internationale handel stelt landen in staat hun markten uit te breiden en toegang te krijgen tot goederen en diensten die anders in eigen land misschien niet beschikbaar waren. Door de internationale handel is de markt concurrerender. Dit resulteert uiteindelijk in meer concurrerende prijzen en brengt een goedkoper product naar de consument.

Internationale handel begrijpen

Internationale handel was de sleutel tot de opkomst van de wereldeconomie. In de wereldeconomie hebben vraag en aanbod - en dus prijzen - zowel invloed als worden beïnvloed door wereldwijde gebeurtenissen.

Politieke veranderingen in Azië kunnen bijvoorbeeld leiden tot een stijging van de arbeidskosten. Dit zou de productiekosten voor een Amerikaans sneakerbedrijf dat in Maleisië is gevestigd kunnen verhogen, wat dan resulteren in een stijging van de prijs die wordt aangerekend voor een paar sneakers die een Amerikaanse consument bij zijn lokale consument zou kunnen kopen winkelcentrum.

Importen en exporten

Een product dat op de wereldmarkt wordt verkocht, heet een exporteren, en een product dat op de wereldmarkt wordt gekocht, is een importeren. Import en export worden verantwoord in de lopende rekening sectie op de betalingsbalans van een land.

Door de wereldhandel kunnen rijke landen hun hulpbronnen gebruiken, bijvoorbeeld arbeid, technologie of kapitaal-efficiënter. Verschillende landen zijn begiftigd met verschillende activa en natuurlijke hulpbronnen: land, arbeid, kapitaal en technologie, enz. Hierdoor kunnen sommige landen hetzelfde goed efficiënter produceren, met andere woorden, sneller en tegen lagere kosten. Daarom kunnen ze het goedkoper verkopen dan andere landen. Als een land een artikel niet efficiënt kan produceren, kan het het verkrijgen door handel te drijven met een ander land dat dat wel kan. Dit staat bekend als specialisatie in de internationale handel.

Engeland en Portugal hebben bijvoorbeeld historisch gezien beide geprofiteerd door zich te specialiseren en te handelen volgens hun comparatieve voordelen. Portugal heeft overvloedige wijngaarden en kan tegen lage kosten wijn maken, terwijl Engeland in staat is om goedkoper textiel te vervaardigen, aangezien de weiden vol schapen zijn. Elk land zou uiteindelijk deze feiten erkennen en stoppen met proberen het product te maken dat duurder was om in eigen land te produceren, ten gunste van handel. Na verloop van tijd stopte Engeland met de productie van wijn en stopte Portugal met de productie van textiel. Beide landen zagen in dat het in hun voordeel was om hun inspanningen om deze artikelen thuis te produceren te staken en in plaats daarvan met elkaar handel te drijven om ze te verwerven.

Comparatief voordeel

Deze twee landen realiseerden zich dat ze meer konden produceren door zich te concentreren op die producten waarvoor ze een comparatief voordeel. In zo'n geval zouden de Portugezen alleen wijn gaan produceren en de Engelsen alleen katoen. Elk land kan nu een gespecialiseerde productie van 20 eenheden per jaar creëren en gelijke hoeveelheden van beide producten verhandelen. Zo heeft elk land nu toegang tot beide producten tegen lagere kosten. We kunnen dan zien dat voor beide landen de opportuniteitskosten van het produceren van beide producten is groter dan de kosten van specialisatie.

Comparatief voordeel kan contrasteren met: absolute voorsprong. Absoluut voordeel leidt alleen tot ondubbelzinnige voordelen van specialisatie en handel in gevallen waarin elke producent een absoluut voordeel heeft bij het produceren van een goed. Als een producent geen absoluut voordeel zou hebben, dan zou hij nooit iets exporteren. Maar we zien wel dat landen zonder duidelijk absoluut voordeel wel profiteren van handel omdat ze een comparatief voordeel hebben.

Oorsprong van vergelijkend voordeel

De theorie van comparatief voordeel is toegeschreven aan de Engelse politieke econoom David Ricardo. Comparatief voordeel wordt besproken in het boek van Ricardo Over de beginselen van politieke economie en belastingen, gepubliceerd in 1817, hoewel er is gesuggereerd dat Ricardo's mentor, James Mill, waarschijnlijk de analyse heeft gemaakt en het stiekem in Ricardo's boek heeft gedaan.

Vergelijkingsvoordeel, zoals we hierboven hebben aangetoond, toonde op beroemde wijze aan hoe Engeland en Portugal beide profiteren door zich te specialiseren en te handelen volgens hun comparatieve voordelen. In dit geval kon Portugal tegen lage kosten wijn maken, terwijl Engeland goedkoop stof kon maken. Ricardo voorspelde dat elk land deze feiten uiteindelijk zou erkennen en zou stoppen met proberen het product te maken dat duurder was om te produceren.

Een meer eigentijds voorbeeld van comparatief voordeel is het comparatieve voordeel van China ten opzichte van de Verenigde Staten in de vorm van goedkope arbeid. Chinese arbeiders produceren eenvoudige consumptiegoederen tegen veel lagere alternatieve kosten. Het comparatieve voordeel voor de VS zit in gespecialiseerde, kapitaalintensieve arbeid. Amerikaanse arbeiders produceren geavanceerde goederen of investeringsmogelijkheden tegen lagere alternatieve kosten. Specialisatie en handel langs deze lijnen komt elk land ten goede.

De theorie van comparatief voordeel helpt te verklaren waarom protectionisme is traditioneel geen succes. Als een land zich terugtrekt uit een internationale handelsovereenkomst, of als een overheid tarieven oplegt, kan dit direct lokaal voordeel opleveren in de vorm van nieuwe banen. Dit is echter zelden een langetermijnoplossing voor een handelsprobleem. Uiteindelijk zal dat land een achterstand oplopen ten opzichte van zijn buurlanden: landen die al beter in staat waren om deze producten tegen lagere alternatieve kosten te produceren.

Kritiek op vergelijkend voordeel

Waarom heeft de wereld geen open handel tussen landen? Als er vrijhandel is, waarom blijven sommige landen dan arm ten koste van andere? Er zijn veel redenen, maar de meest invloedrijke is iets dat economen noemen huur zoeken. Het zoeken naar huur vindt plaats wanneer een groep de overheid organiseert en lobbyt om haar belangen te beschermen.

Stel bijvoorbeeld dat de producenten van Amerikaanse schoenen het vrijhandelsargument begrijpen en ermee instemmen, maar ook weten dat goedkopere buitenlandse schoenen een negatief effect zouden hebben op hun beperkte belangen. Zelfs als arbeiders het meest productief zouden zijn door over te stappen van het maken van schoenen naar het maken van computers, wil niemand in de schoenenindustrie zijn baan verliezen of de winst op korte termijn zien dalen.

Deze wens zou de schoenmakers ertoe kunnen brengen te lobbyen voor speciale belastingvoordelen voor hun producten of extra heffingen (of zelfs een regelrecht verbod) op buitenlands schoeisel. Er zijn veel oproepen om Amerikaanse banen te redden en een aloude Amerikaanse ambacht in stand te houden, ook al zullen Amerikaanse arbeiders zouden relatief minder productief zijn en Amerikaanse consumenten relatief armer als gevolg van dergelijke protectionistische tactiek.

Andere mogelijke voordelen van wereldwijd handelen

Internationale handel leidt niet alleen tot meer efficiëntie, maar stelt landen ook in staat deel te nemen aan een wereldeconomie, wat de mogelijkheid voor directe buitenlandse investeringen (FDI). In theorie kunnen economieën dus efficiënter groeien en gemakkelijker concurrerende economische deelnemers worden.

Voor de ontvangende overheid zijn directe buitenlandse investeringen een middel om: vreemde valuta en expertise kunnen het land binnenkomen. Het verhoogt de werkgelegenheid en leidt in theorie tot een groei van de bruto nationaal product (BBP). Voor de belegger biedt FDI bedrijfsuitbreiding en groei, wat hogere inkomsten betekent.

Vrijhandel vs. protectionisme

Zoals met alle theorieën, zijn er tegengestelde opvattingen. Internationale handel heeft twee tegengestelde opvattingen over de mate van controle op de handel tussen landen.

Vrijhandel

Vrijhandel is de eenvoudigste van de twee theorieën. Deze aanpak wordt ook wel eens genoemd: laissez faire economie. Met een laissez-faire-aanpak zijn er geen handelsbeperkingen. Het belangrijkste idee is dat vraag en aanbod factoren, die op wereldschaal opereren, zullen ervoor zorgen dat de productie efficiënt verloopt. Daarom moet er niets worden gedaan om handel en groei te beschermen of te bevorderen, omdat de marktkrachten dit automatisch doen.

Protectionisme stelt dat regulering van de internationale handel belangrijk is om de markten goed te laten functioneren. Voorstanders van deze theorie zijn van mening dat marktinefficiënties de voordelen van internationale handel kunnen belemmeren, en ze willen de markt dienovereenkomstig sturen. Protectionisme bestaat in veel verschillende vormen, maar de meest voorkomende zijn: tarieven, subsidies, en quota's. Deze strategieën proberen elke inefficiëntie op de internationale markt te corrigeren.

Aangezien internationale handel de mogelijkheid opent voor specialisatie en dus voor een efficiënter gebruik van hulpbronnen, heeft het de potentie om de capaciteit van een land om goederen te produceren en te verwerven te maximaliseren. Tegenstanders van wereldwijde vrijhandel hebben echter betoogd dat internationale handel nog steeds inefficiënties mogelijk maakt die ontwikkelingslanden in gevaar brengen. Wat zeker is, is dat de wereldeconomie voortdurend verandert. Dus, naarmate het zich ontwikkelt, moeten zijn deelnemers dat ook doen.