Hoe investeringsbanken geld verdienen (JPM, GS)

Een investeringsbank, waaronder banken als Bank of America, JPMorgan Chase en Goldman Sachs, financiert of faciliteert op grote schaal transacties en investeringen voor institutionele klanten. Maar dat is een te simplistische kijk op hoe investeringsbanken geld verdienen. Er zijn in feite verschillende facetten aan wat ze doen.

Makelaars- en verzekeringsservices

Net als traditionele tussenpersonen, grote investeringsbanken verbinden kopers en verkopers in verschillende markten. Voor deze service rekenen ze een commissie op transacties. De transacties variëren van eenvoudige aandelentransacties voor kleinere beleggers tot grote

handelsblokken voor grote financiële instellingen.

Investeringsbanken voeren ook acceptatiediensten uit wanneer bedrijven kapitaal moeten aantrekken. Een bank kan bijvoorbeeld aandelen kopen in een beursintroductie (IPO)en vervolgens de aandelen verkopen aan investeerders. Het risico bestaat dat de bank de aandelen niet voor een hogere prijs kan verkopen, waardoor de zakenbank geld kan verliezen bij de beursgang. Om dit risico te bestrijden, rekenen sommige investeringsbanken een vast bedrag aan voor het acceptatieproces.

Fusies en overnames

Investeringsbanken brengen kosten in rekening om op te treden als adviseurs voor spin-offs en fusies en overnames (M&A). In een spin-off verkoopt het doelbedrijf een deel van zijn operatie om de efficiëntie te verbeteren of om cashflow te injecteren. Aan de andere kant vinden overnames plaats wanneer een bedrijf een ander bedrijf koopt. Fusies vinden plaats wanneer twee bedrijven samen één entiteit vormen. Dit zijn vaak ingewikkelde deals en vereisen veel juridische en financiële hulp, vooral voor bedrijven die niet bekend zijn met het proces.

Onderpandproducten maken

Investeringsbanken kunnen veel kleinere leningen, zoals hypotheken, aangaan en deze vervolgens in één effect verpakken. Het concept lijkt enigszins op een beleggingsfonds voor obligaties, behalve dat het door onderpand gedekte instrument een verzameling kleinere schuldverplichtingen in plaats van bedrijfs- en staatsobligaties. Investeringsbanken moeten de leningen kopen om ze te verpakken en te verkopen, dus ze proberen te profiteren door goedkoop te kopen en tegen hogere prijzen te verkopen op de markt.

Eigen handel

Met handel voor eigen rekening, zet de investeringsbank haar eigen kapitaal in op de financiële markten. Handelaren die het kapitaal van het bedrijf riskeren, worden doorgaans gecompenseerd op basis van prestaties, waarbij succesvolle handelaren grote bonussen verdienen en niet-succesvolle handelaren hun baan verliezen. Eigen handel is veel minder gangbaar sinds de nieuwe regelgeving werd opgelegd na de Financiële crisis 2007-2008.

Donkere zwembaden

Stel dat een institutionele belegger miljoenen aandelen wil verkopen, een omvang die groot genoeg is om de markten meteen te beïnvloeden. Andere investeerders in de markt zouden de grote order kunnen zien en dit opent de mogelijkheid voor een agressieve handelaar met high-speed technologie om front-run de verkoop in een poging om te profiteren van de komende zet. Investeringsbanken opgericht donkere poelen om institutionele verkopers naar geheime en anonieme markten te lokken om front-running te voorkomen. De bank rekent een vergoeding voor de service.

Ruilen

Investeringsbankiers verdienen soms geld met ruilen. Swaps creëren winstkansen door middel van een gecompliceerde vorm van arbitrage, waarbij de investeringsbank een deal sluit tussen twee partijen die hun respectievelijke cashflows verhandelen. De meest voorkomende swaps vinden plaats wanneer twee partijen zich realiseren dat ze wederzijds kunnen profiteren van een verandering in een benchmark, zoals rentetarieven of wisselkoersen.

Markt maken

Investeringsbanken hebben vaak marketmaking-operaties die zijn ontworpen om inkomsten te genereren uit het verstrekken van liquiditeit in aandelen of andere markten. EEN marktmaker toont een offerte (koopprijs en verkoopprijs) en verdient een klein verschil tussen de twee prijzen, ook wel bekend als de bied-laat spread.

Investeringsonderzoek

Grote investeringsbanken kunnen ook direct onderzoek verkopen aan financiële specialisten. Geldmanagers kopen vaak onderzoek van grote instellingen, zoals JPMorgan Chase en Goldman Sachs, om betere investeringsbeslissingen te nemen.

Vermogensbeheer

In andere gevallen fungeren investeringsbanken rechtstreeks als vermogensbeheerders voor grote klanten. De bank kan interne fondsafdelingen hebben, waaronder interne hedgefondsen, die vaak gepaard gaan met aantrekkelijke tariefstructuren. Vermogensbeheer kan behoorlijk lucratief zijn omdat de klantportefeuilles groot zijn.

Ten slotte werken investeringsbanken soms samen met of creëren ze durfkapitaal of private equity fondsen om geld in te zamelen en te investeren in privévermogen. Het idee is om een ​​veelbelovend doelbedrijf te kopen, vaak met veel hefboomwerking, en het bedrijf vervolgens door te verkopen of naar de beurs te brengen nadat het waardevoller is geworden.

Het komt neer op

In een kapitalistische economie investeringsbankiers spelen een rol bij het helpen van hun klanten om kapitaal aan te trekken om verschillende activiteiten te financieren en hun bedrijf te laten groeien. Het zijn financiële adviesbemiddelaars die het kapitaal helpen prijzen en toewijzen aan verschillende doeleinden.

Hoewel deze activiteit helpt om de wielen van het kapitalisme glad te strijken, is de rol van investeringsbankiers ondergesneeuwd kritisch bekeken omdat er enige kritiek is dat ze te veel worden betaald in relatie tot de diensten die ze voorzien in.