Wat Animal Crossing: New Horizons je kan leren over financiën?

Animal Crossing: New Horizons (AC: NH), is een videogame voor de Nintendo Switch-console die zich afspeelt in een fantastische wereld waarin al je klusjes en bijzaken comfortabel een huis kunnen bedekken hypotheek. Je woont ook in een dorp met pratende dieren, maar de bizarre aard van dat eerste uitgangspunt maakt de pratende dieren bijna alledaags.

AC: NH is een spel waarin je in een idyllisch eilanddorp woont en vis vangt, fruit oogst en knutselt terwijl je vrienden maakt met de pratende dierenmensen die daar bij je wonen. Al deze activiteiten kunnen je de in-game valuta opleveren, Bells, die je gebruikt om de hypotheek te betalen die je aangaat om je eilandhuis te kopen, en ook om je huis en eiland te verbeteren.

Sinds de release op 20 maart 2020 zijn er meer dan 13 miljoen exemplaren van de game verkocht, waarvan er meer zijn verkocht in de eerste zes weken dan alle eerdere inzendingen in de Animal Crossing-serie die zijn verkocht over hun volledige productierun vanaf 2001.

Het is niet verwonderlijk dat een spel dat prominent aanwezig is bij het betalen van hypotheek, veel lessen biedt over: financiën en economie, zowel binnen het spel zelf als in de commercie die is ontstaan ​​tussen spelers. Dit zijn de vijf lessen in financiën en economie die AC: NH ons kan leren.

Vraag en aanbod

De wet van vraag en aanbod is misschien wel het meest fundamentele principe in de economie. In de meest elementaire zin zegt het principe dat wanneer de prijs van een goed hoog is, kopers minder zullen vragen en verkopers meer, en vice versa. Over het algemeen fluctueren de prijzen voor de meeste in-game items niet binnen AC: NH: je krijgt altijd dezelfde prijs voor een meubelstuk van de Tanuki-ondernemers, Timmy en Tommy, hoeveel je er ook hebt verkocht. Hetzelfde kan niet gezegd worden over de markten die buiten het spel zijn ontstaan ​​om spelers in staat te stellen verschillende in-game items te kopen en verkopen.

Spelers die een bepaald kledingstuk, meubels of andere items in de game willen, kunnen een van de vele prikborden of chatrooms gebruiken die zijn ontstaan ​​om handel tussen spelers mogelijk te maken. Een voorbeeld is Nookazon (een samentrekking van de in-game Tanuki hypotheekverstrekker, Tom Nook, en e-commercesite Amazon), dat een platform biedt om de verkoop van artikelen te adverteren en waarmee kopers naar bepaalde artikelen kunnen zoeken en vergelijken prijzen.

Bijzonder populaire items kunnen extreem hoge in-game prijzen vragen, vooral de optie om bepaalde dorpelingen naar je eiland te rekruteren. Toen bijvoorbeeld een bepaalde kat genaamd Raymond online ongelooflijk populair werd, was de prijs van een kans om rekruteren voor het eiland van een speler schoot omhoog toen het willekeurige aanbod van die bepaalde dorpeling gelijk bleef aan de vraag gespikkeld.

Een nog extremer voorbeeld is de markt waarin mensen echte valuta betalen voor in-game producten, niet aan Nintendo als onderdeel van een microbetalingsschema, maar aan andere spelers in een snelgroeiend secundair markten. Ten eerste, zoals al geruime tijd het geval is met online videogames, zijn er manieren om in-game valuta te kopen voor echte dollars op eBay.

De andere manier waarop echt geld in beeld is gekomen, is dat sommige dorpelingen automatisch naar je eiland kunnen worden verplaatst met behulp van een soort ruilkaart die Nintendo verkoopt, een amiibo-kaart genaamd. De kaart heeft een near-field communicatie-chip die je met je Switch gebruikt om een ​​bepaalde dorpeling te scannen en te rekruteren, in plaats van dat er zomaar een willekeurige naar je stad verhuist.

Omdat de kaarten in willekeurige pakketten worden verkocht en sommige dorpelingen aanzienlijk populairder zijn dan andere, heeft dit een sterke secundaire markt gecreëerd om bepaalde kaarten door te verkopen, vaak voor enorme markeringen. Dit laat zien hoe een kunstmatig beperkt aanbod de prijzen vaak doet stijgen. En dit heeft verder geleid tot een zwarte markt in amiibo-kaarten waarin mensen de code voor een dorpeling programmeren om een NFC-chip en verkoop het, vergelijkbaar met hoe een knock-off designerkleding de vraag naar het beperkte aanbod voor de echte vult ding.

Arbitrage en de prijzen

In AC: NH heeft je eiland een aantal inheemse vruchten en je kunt ze verkopen aan de in-game winkel voor een bepaald aantal bellen. Als je echter het eiland van een andere speler bezoekt, dat vaak ander fruit heeft, en ze terugbrengt naar jouw eiland, kun je ze voor een aanzienlijk hogere prijs verkopen. Dit is een voorbeeld van arbitrage. Arbitrage is wanneer u een artikel in het ene gebied koopt en hetzelfde ergens anders verkoopt, waar de prijs hoger is.

Wat arbitrage belangrijk maakt, is dat het een mechanisme is dat helpt bij het vaststellen van prijzen. In AC: NH, Tommy en Timmy kopen altijd fruit van andere eilanden voor een hoge prijs, hoeveel je ook verkoopt. Wanneer arbitrage echter in het echte leven plaatsvindt, verhoogt dit het aanbod van dat goed op de markt waar u het naartoe brengt, wat volgens de bovengenoemde wetten van vraag en aanbod de prijzen verlaagt. Het verhoogt ook de prijs van het goed waar ze het oorspronkelijk kochten, omdat het aanbod daar nu lager is.

Theoretisch zullen mensen blijven arbitreren totdat de prijs gelijk is tussen de twee markten. Omdat het tijd en moeite kost om dingen door te verkopen, zorgt dit proces er nooit voor dat de prijzen precies gelijk worden, maar zorgt het ervoor dat veel goederen een verrassend uniforme prijs hebben over de hele wereld. Dit is hoe er een "olieprijs" kan zijn, ook al wordt deze over de hele wereld gepompt.

Fundamentele en technische raapanalyse

Een lang kenmerk van de Animal Crossing-franchise was de mogelijkheid om rapen te kopen en verkopen waarvan de prijzen stijgen en dalen, waardoor u geld kunt verdienen in de "stalk markt." De rapen, oorspronkelijk verkocht door zeug Joan, en nu door haar dochter, Daisy Mae (geef het Engelse vertaalteam de schuld voor de woordspelingen, niet mij) zijn per stuk te koop. Zondag. Je hebt de volgende week om een ​​hogere prijs te vinden totdat ze bederven.

Raapprijzen zijn gebaseerd op een bepaald algoritme in de code van het spel, een die enkele ondernemende spelers hebben onderzocht en gemaakt, zoals de Turnip Prophet-app, om te analyseren wat uw prijzen zijn en het algoritme te gebruiken om te bepalen wanneer u dat moet doen verkopen. Dit proces maakt gebruik van de twee primaire analytische benaderingen die door veel echte beleggers worden gebruikt om het beleggen in aandelen te analyseren.

De eerste is fundamentele analyse, die is gebaseerd op het kijken naar de winstgevendheid en waarde van het bedrijf dat de aandelen heeft uitgegeven. Hoewel het een willekeurig algoritme is dat ten grondslag ligt aan de Turnip-prijzen, is het principe hetzelfde: kijk bij elke belegging naar de onderliggende fundamenten die de investering vertegenwoordigt.

De tweede is technische Analyse, die patronen in de beweging van aandelenkoersen analyseert om te proberen te voorspellen waar ze naartoe zullen gaan. De manier waarop Turnip Prophet erachter komt wat uw prijzen waarschijnlijk zullen zijn, is door historische gegevens te verzamelen over uw prijzen en hoe deze zijn veranderd. Hoewel er geen onderliggend algoritme is voor aandelen, is het principe hetzelfde dat inzicht in het patroon van activaprijzen u kan helpen bij het beleggen.

De kosten van het aanhouden van activa, negatieve olieprijzen en rentetarieven

In tegenstelling tot voorraden zijn rapen een fysiek item dat ruimte in beslag neemt. In dit geval, ruimte in de beperkte inventaris van je personage met items die ze kunnen houden, of op de grond op je eiland. Hierdoor lijken ze erg op grondstoffen zoals olie, en ze kunnen helpen bij het verklaren van enkele van de vreemdere facetten van grondstoffenprijzen.

Met name in april 2020 werd de olieprijs negatief, wat contra-intuïtief is. Zelfs als je geen olie kunt verkopen, is het dan niet gewoon $ 0 waard? Het antwoord ligt in het feit dat olie, net als rapen, ruimte in beslag neemt, en het opslaan ervan betekent dat je huur- of onderhoudskosten moet betalen voor opslag. Toen olie negatief werd, betekende dit dat de kosten om de olie op te slaan totdat deze verkocht kon worden, hoger waren dan de prijs die het zou kosten uiteindelijk verkopen voor, en daarom was het een betere financiële zet om iemand te betalen om de olie te nemen, en de opslagkosten, weg. Als je inventaris vol rapen is op een dag dat hun prijs erg laag is, en je hebt de... kans om een ​​zeldzame tarantula te vangen die je voor een flink aantal bellen kunt verkopen, maar als je ze vasthoudt, verlies je je valuta.

Dit is ook de reden waarom banden met negatieve rente tarieven worden verkocht. Obligaties met negatieve rentetarieven betekenen in feite dat u de verkoper rente betaalt om ze aan te houden, in plaats van andersom. Nogmaals, het lijkt vreemd dat iemand deze koopt. Waarom niet gewoon contant geld houden, dat een rente van 0% heeft? Als je een bedrijf als Apple bent dat $ 40 miljard aan contanten heeft, wordt het een verzekeringsnachtmerrie om dat geld in een grote doos te stoppen, zoals Scrooge McDuck. Het risico van brand, overstroming of diefstal is zo enorm, dat alleen al de verzekeringskosten die box veel duurder zouden maken dan een relatief kleine negatieve rente. Net zoals hoe, als je je rapen op de grond laat, mensen die naar je eiland komen ze kunnen stelen, of ze kunnen slecht worden als je ze vergeet.

Infrastructuurinvestering

Een van de onderwerpen waarover bijna universele overeenstemming onder economen bestaat, is dat investeringen in infrastructuur de economische activiteit aanzienlijk verbeteren. De investering die de VS hebben gedaan in het Interstate Highway System heeft veel vruchten afgeworpen in termen van het stimuleren van economische groei.

Dit geldt zelfs in Animal Crossing, waar de speler beperkt is tot een klein eiland. Het eiland heeft kliffen waarvoor een ladder nodig is om te schalen, en bruggen waarvoor een paal nodig is om over te springen. Dit kost niet alleen tijd om te schakelen tussen verschillende tools om over het eiland te reizen, maar ook om te doen kan dus actief economische kansen verminderen, aangezien ladders en polsstokhoogspringen insecten en vissen kunnen afschrikken. De speler kan in-game geld investeren om bruggen over rivieren te maken en trappen in kliffen te maken, waardoor de speler gemakkelijk door zijn eiland kan reizen en nog sneller klokken kan verzamelen.