Estland dringt aan op door de staat gesteunde cryptovaluta

In de afgelopen jaren hebben startups, ondernemers en zelfs grotere bedrijven hun wagen aan initiële muntaanbiedingen, een geavanceerde manier om kapitaal aan te trekken buiten de traditionele financiële systeem. Retailbeleggers hebben hun bereidheid getoond om nieuwe ondernemingen te financieren en winst te maken naarmate hun verworven tokens in waarde stijgen doordat het project gebruikers, inkomsten, momentum en bekendheid wint. Aan de andere kant van de vergelijking is een door ICO gelanceerd bedrijf de begunstigde van financiering, een vooraf samengesteld publiek en een transactiemodel met lage overheadkosten dankzij cryptocurrency.

Ondanks de ingewikkeldheid van de ICO-concept, inclusief de juiste wettelijke definitie van tokens, de verantwoording van een project aan tokenhouders en de gelijktijdig bestaan ​​van duizenden verschillende valuta's, heeft het niet veel weerstand ondervonden van regelgevers of regeringen. Dit komt omdat iedereen iets te winnen heeft bij de verspreiding van cryptocurrency, van de kleinste afzonderlijke entiteiten tot de grootste centrale banken ter wereld.

Na aan de zijlijn te hebben gezeten, is het niet meer dan logisch dat landen zelf de voordelen van cryptocurrency willen plukken, waaronder goedkope grensoverschrijdende afwikkeling, transparantie om financiële fraude te bestrijden en een instroom van buitenlands kapitaal. De voortgang van de tijdlijn van cryptocurrency van speculatie naar zakelijke relevantie heeft een logisch einde: door de staat gecontroleerde cryptocurrencies. De kwestie is echter een kluwen. Weinig landen hebben serieus nagedacht over hun eigen digitale geld, maar onder hen is het alleen maar passend dat Estland als eerste doorgaat.

Estlands liefdesaffaire met crypto

Voor overheden is het moeilijk om werkeloos toe te kijken terwijl kapitaal naar buiten stroomt in cryptocurrencies zoals Ethereum en Ripple in plaats van in hun eigen fiat geld, aandelenmarkten of respectieve private sectoren. In het geval van Estland zijn er aanwijzingen dat dit al jaren het overheersende gevoel is. Waarom zou de natie toestaan ​​dat particuliere bedrijven, of zelfs niet-gepatenteerde open source-projecten, de munt slaan die op een dag de economie kan ondersteunen? Zonder een crypto-vriendelijke omgeving zal het bedrijfsleven van Estland talent en innovatieve startups laten bloeden naar landen die meer inschikkelijk zijn.

Dienovereenkomstig heeft het bouwen van een comfortabel ecosysteem voor op blockchain gebaseerde bedrijven en cryptocurrency: een prioriteit geweest voor Estland, dat de jonge technologie ziet als zijn ticket om te concurreren op de wereld fase. Het land is ongelooflijk ondersteunend aan de snelgroeiende technologiesector en heeft aanzienlijk geïnvesteerd in wijdverbreide digitalisering. Mede door de landelijke hack die in 2007 plaatsvond, heeft Estland al zijn overheidsdiensten gedigitaliseerd en processen, waarbij elke burger een veilige digitale identiteit krijgt en alle openbare gegevens gedecentraliseerd worden bewaard opslag.

Estland omarmt blockchain-technologie op alle mogelijke manieren en blijft binnen de wettelijke grenzen. Een deel van dit streven was om ervoor te zorgen dat digitale bedrijven in Estland niet worden beperkt als het gaat om het creëren van hun eigen tokenized bedrijven. Waar regelgevers misschien aarzelen, kunnen bedrijven innoveren om problemen en beperkingen met blockchain te omzeilen.

Nemen blokkorf, bijvoorbeeld, een Ests bedrijf. Waar de legaliteit van ICO's op veel plaatsen op zijn best nog zwak is, helpt Blockhive bedrijven te lanceren met een paradigma dat ze 'initial loan procurement' of ILP noemen. In plaats van startups te incuberen voor een eventuele ICO, wat bedrijven als Catena Capital en Waves bereiken, is een ILP gebruikt tokens als schuldinstrumenten die worden gegeven aan bijdragers, die worden terugbetaald met het rendement van het bedrijf nadat het is oplosmiddel.

Estland probeert nu zijn laatste stap naar volledige digitalisering door voorstellende wat het 'Estcoin' noemt, wat een officiële staatscryptocurrency zou zijn. Andere landen, zoals Venezuela (met zijn Petro), Turkije en Iran hebben ook vastgesteld dat een door de overheid gesteunde cryptocurrency hun doelen zou kunnen dienen. Estland is echter uniek vanwege zijn bewezen omarming van digitale technologie, maar ook vanwege zijn EU-lidmaatschap. Dit levert een aantal unieke obstakels op.

"Een inclusieve nationale valuta belichaamt het beste van wat blockchain en cryptocurrency te bieden hebben. Estland loopt in dit opzicht voorop. Estland onderscheidt zich zelfs als de de-facto cryptohub van de wereld. Van hun vooruitstrevende e-residency-programma tot een gevestigd wettelijk kader dat ontwikkelaars in staat stelt om te gedijen, zet Estland de toon voor crypto-ontwikkeling over de hele wereld", zegt Blockhive mede-oprichter Hikaru Kusaka.

Toen het idee om een ​​door de staat gesteunde ICO te runnen eind laat langs de president van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, werd gevlogen 2017 verwierp hij het volledig op basis van het principe dat alle lidstaten de euro zouden moeten gebruiken uitsluitend. Dit verwijst echter naar een andere overweging van cryptocurrencies, en dat is hoe ze officieel en wettelijk zijn gedefinieerd. In de drie voorstellen van de Estse technologieleider Kaspar Korjus legt hij uit hoe Estland zijn ambitieuze ICO zou kunnen lanceren zonder de economische unie in gevaar te brengen.

Lancering van Estcoin

De crux van Estcoin is dat het zal worden gekoppeld aan Het bestaande e-residentieprogramma van Estland, een vorm van digitaal burgerschap die het gebruik van openbare diensten en zakendoen in het land gemakkelijk maakt, zelfs van veraf. E-residents hoeven ook niet per se in Estland te wonen. Ze kunnen eenvoudig een e-residency aanvragen om de activiteiten met Estse bedrijven en overheidsinstanties te stroomlijnen.

Het eerste voorstel om Estcoin in deze afbeelding te laten lopen, zou een ICO zijn die geld inzamelt om toe te voegen nieuwe diensten en mensen voor het e-residency-programma, en het exclusieve gebruik van Estcoin binnen de programma. Bewoners kunnen bijvoorbeeld worden betaald om bij te dragen aan het programma door nieuwe burgers door te verwijzen om zich aan te melden, door hun eigen bedrijf in dienst te nemen of door de service op een of andere manier te verbeteren. Uiteindelijk kan Estcoin zijn weg vinden van de beperkingen van het e-residency-model naar uitwisselingen.

Het tweede voorstel vereist geen fondsenwerving en maakt Estcoins onhandelbaar. Ze zouden niets meer zijn dan een medium waarmee digitale diensten worden geleverd. Velen die bekend zijn met blockchain begrijpen dat slimme contracten cryptocurrency gebruiken om waarde aan te duiden (niet noodzakelijkerwijs geldwaarde) die door het ecosysteem wordt geschud. De waarde hier is simpelweg de mogelijkheid om toegang te krijgen tot digitale diensten, zoals het inleveren van een munt om een ​​digitaal contract te ondertekenen of belastingaangifte te doen. Ten slotte houdt het derde idee voor Estcoin in dat het aan de euro is gekoppeld, wat in feite de economie nabootst die al bestaat, terwijl de nuttige hulpprogramma's die blockchain vergezellen worden toegevoegd.

Hoewel Estcoin nog steeds conceptueel blijft in plaats van realiteit, toont het de toewijding van het land aan het idee van een transparante, rechtvaardige en gedigitaliseerde samenleving. Zelfs vergeleken met de G7-landen is Estland zich op indrukwekkende wijze bewust van hoe afhankelijk zijn traject is van technologie. Ze hebben geen ongelijk, en ongeacht hoe succesvol Estcoin is of niet, Estland geeft een inspirerend voorbeeld voor hoe landen over de hele wereld de voordelen van blockchain kunnen omarmen.