5 geschiedenis makende Wall Street-boeven

Door de jaren heen, Wall Street heeft zijn aandeel in schandalen gehad, waarvan vele wanhoop en verlies in hun kielzog achterlieten. Deze omvatten alles van handel met voorkennis tot fraude die investeerders miljoenen dollars heeft gekost. Om de impact die deze corrupte individuen hadden op de financiële geschiedenis volledig te begrijpen, moeten we de mensen zelf onderzoeken, wat ze deden en de erfenis die hun wandaden hebben achtergelaten. Hoewel geen twee hetzelfde zijn, delen deze mannen de blijvende gevolgen van hun misdaden, die vele jaren later nog steeds door Main Street worden gevoeld. Dit artikel onderzoekt vier van de meest bekende en gewetenloze Wall Streeters: Michael de Guzman, Richard Whitney, Ivan Boesky, Michael Milkenen Bernard Ebbers.

De Canadese mijnwerker: Michael de Guzman

Hij was de man waarvan velen denken dat hij de dader was van de beroemde Bre-X debacle. Bre-X is een Canadees bedrijf, maar De Guzman was Filipijns. De Guzman was de hoofdgeoloog voor Bre-X en hij had toegang tot kernmonsters die waren opgehaald uit een mijn in Indonesië. Toen het aantal gouddeposito's iets onder het gemiddelde lag, hielp De Guzman bij te dragen aan de grootste mijnfraude in de moderne geschiedenis door de monsters te vervalsen om een ​​enorme goudvondst aan te geven. Naarmate de tijd verstreek, werden de schattingen verhoogd tot wel 200 miljoen ounces. Om grip te krijgen op dit nummer, de

Amerikaanse ministerie van Financiën heeft ongeveer 250 miljoen ounces goud in zijn reserves.

Deze fraude werd bewerkstelligd door goud in de monsters te steken zodat het leek alsof er veel meer goud in de Indonesische mijn zat dan er in werkelijkheid was. Als gevolg daarvan klom de 4-cent penny stock snel op tot C$250 (gecorrigeerd voor € 250,-). splitst). Voor beleggers betekende dit dat een investering van $ 200 zou zijn gestegen tot $ 1,25 miljoen.

Onafhankelijke geologen stonden echter wantrouwend tegenover de veronderstelde rijkdom van de mijn, en de Indonesische regering begon zijn intrek te nemen. De Guzman sprong uiteindelijk uit een helikopter naar zijn dood. Het aandeel Bre-X kelderde en kostte zijn investeerders $ 6 miljard.

De ongelukkige gokker: Richard Whitney

Hij was de voorzitter van de New York Stock Exchange (NYSE) van 1930 tot 1935. Op 24 oktober 1929 (Zwarte Donderdag), als agent voor een pool van bankiers, kocht hij aandelen in veel bedrijven, wat een dramatische ommekeer in de markt veroorzaakte. Dit zorgde ervoor dat hij ten onrechte werd geprezen als een held op de markt, maar de opgeblazen aandelen stortten vijf dagen later onvermijdelijk in.

Whitney was een ongelukkige gokker die speelde pennystocks en blauwe chip voorraden agressief. Om zijn verliezen te dekken, leende hij geld van vrienden, familieleden en zakelijke kennissen. Hierdoor kon hij nog meer aandelen kopen in een markt die instortte, wat zijn problemen nog erger maakte.

Ondanks zijn verliezen bleef hij een weelderige levensstijl leiden. Toen hij geen geld meer kon lenen, begon hij het te verduisteren van zowel zijn klanten als van een organisatie die weduwen en wezen hielp. Zijn fraude werd nog perverseler toen hij het fooienfonds van de NYSE plunderde, dat bij overlijden $ 20.000 aan de nalatenschap van elk lid moest betalen.

Nadat een audit de misdaad ontdekte, werd hij beschuldigd van twee tellingen van: verduistering en veroordeeld tot vijf tot tien jaar gevangenisstraf. Als gevolg van zijn wandaden heeft de nieuw gevormde Beveiligingen en Uitwisselingen Commissie (SEC) stelt limieten vast voor hoeveel schuldbedrijven kunnen hebben en scheidt klantrekeningen van het eigendom van beursvennootschappen.

De marktmanipulator: Ivan Boesky

Zijn carrière op Wall Street begon in 1966 als aandelenanalist. In 1975 begon hij zijn eigen arbitrage bedrijf, en in de jaren tachtig werd zijn vermogen geschat op honderden miljoenen. Boesky zocht naar bedrijven die overnemen doelen. Hij zou dan een belang in die bedrijven kopen in de veronderstelling dat er nieuws over een overname zou worden aangekondigd, en de aandelen na de aankondiging met winst verkopen.

Gedurende de jaren tachtig hebben bedrijven fusies en overnames waren enorm populair. Volgens een artikel van 1 december 1986 in Tijd tijdschrift, waren er alleen al in dat jaar bijna 3.000 fusies ter waarde van $ 130 miljard. Het alarmerende succes van Boesky in deze strategie was echter niet alleen instinct: voordat de deals werden aangekondigd, de koersen van de aandelen zouden stijgen als iemand handelt op basis van voorkennis die een overname of leveraged buy-out (LBO) zou worden aangekondigd. Dit is een teken van illegaal handel met voorkennis, en Boesky's betrokkenheid bij deze illegale activiteit werd ontdekt in 1986 toen Maxxam Group aanbood Pacific Lumber te kopen; drie dagen voordat de deal werd aangekondigd, had Boesky 10.000 aandelen gekocht.

Als gevolg van deze en andere handel met voorkennis werd Boesky op 14 november 1986 beschuldigd van aandelenmanipulatie op basis van voorkennis. Hij stemde ermee in een boete van $ 100 miljoen te betalen en een gevangenisstraf uit te zitten. Hij werd ook levenslang verbannen uit de handel in aandelen. Hij werkte samen met de SEC en nam zijn gesprekken met junkbond-firma's en overnameartiesten op. Dit leidde ertoe dat zowel investeringsbank Drexel Burnham Lambert als haar meest vooraanstaande executive, Michael Milken, werden beschuldigd van effectenfraude.

Als gevolg van de acties van Boesky heeft het Congres de Insider Trading Act van 1988 aangenomen. De wet verhoogde de straffen voor handel met voorkennis, biedt klokkenluiders geldelijke beloningen en stelt individuen in staat om schade aan te klagen die is veroorzaakt door schendingen van handel met voorkennis.

The Junk Bond King: Michael Milken

In de jaren 80 stond Michael Milken bekend als de junk bond koning. Een junk-obligatie (ook wel high-yieldobligatie genoemd) is niets meer dan een schuldbelegging in een onderneming waarvan de kans groot is dat standaard, maar biedt een hoog rendement als het het geld terugbetaalt. Als je geld wilde inzamelen via deze obligaties, was Milken de persoon om te bellen. Hij gebruikte ze om te financieren fusies en overnames (M&A's) en leveraged buyouts (LBO's) voor corporate raiders. Ondanks hun reputatie kunnen de schuldeffecten die bekend staan ​​als "junk bonds" het risico in uw portefeuille zelfs verminderen.

Maar wat hij deed was niets meer dan het creëren van een complex piramidespel. Wanneer een bedrijf in gebreke zou blijven, zou hij wat meer schulden herfinancieren. Zowel Milken als Drexel Burnham Lambert zouden hun vergoedingen blijven betalen als gevolg van dit gedrag. Het bedrijf haalde minstens de helft van zijn winst uit het werk van Milken.

Later begon Milken ook aandelen te kopen in bedrijven waarvan hij wist dat ze potentiële overnamekandidaten zouden worden. Toen Boesky in 1986 werd beschuldigd van handel met voorkennis, hielp hij zowel het bedrijf als Milken te betrekken bij verschillende schandalen over handel met voorkennis. Dit leidde tot strafrechtelijke vervolging tegen het bedrijf en meer dan 70 aanklachten tegen Milken, die schuldig pleitte, werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf en $ 1 miljard aan boetes betaalde.

Er wordt beweerd dat de spaar- en kredietcrisis (S&L) aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig, omdat zoveel instellingen grote hoeveelheden Milken-junkobligaties aanhielden. Nadat hij uit de gevangenis was vrijgelaten, richtte Milken zijn aandacht op zijn stichting, die kankeronderzoek ondersteunt.

De fraudeur van de jaarrekening: Bernard Ebbers

Bekend als "Bernie", was hij de CEO van een langeafstandstelecommunicatiebedrijf genaamd WereldCom. In minder dan twee decennia bracht hij het bedrijf naar een dominante positie in de telecommunicatie industrie, maar kort daarna, in 2002, vroeg het bedrijf het grootste faillissement in de VS aan. geschiedenis.

Over een periode van zes jaar deed het bedrijf 63 overnames, waarvan MCI in 1997 de grootste was. Al deze overnames zorgden voor problemen voor het bedrijf omdat het moeilijk was om het oude bedrijf met elk nieuw bedrijf te integreren. De overnames gooiden ook enorme hoeveelheden schulden op het bedrijf balans. Om de winst te laten groeien, zou het bedrijf miljoenen dollars aan verliezen afschrijven die het in het huidige kwartaal heeft opgelopen en verplaats vervolgens kleinere verliezen in de toekomst om de perceptie te creëren dat het bedrijf meer geld verdiende dan het in werkelijkheid was was. Dit gaf WorldCom de mogelijkheid om elk jaar kleine bedragen af ​​te schrijven van zijn inkomsten en de grote verliezen over de decennia te spreiden.

Deze regeling werkte totdat het Amerikaanse ministerie van Justitie de overname van Sprint door het bedrijf in 2000 ontkende, uit angst dat de gecombineerde bedrijven de telecommunicatie-industrie van het land zouden domineren. Dit dwong WorldCom om de vorige fusies voor hen te laten werken en betekende dat het alleen maar een kwestie zou zijn voordat alle verliezen die ze op andere overnames hadden geleden, van invloed zouden zijn op de groei.

Toen WorldCom faillissement aanvroeg, gaf het toe dat het de verliezen van zijn acquisities van 1999 tot 2002 ten onrechte had geboekt. Ebbers nam ook persoonlijke leningen van het bedrijf. Hij nam ontslag als Directeur in april 2002 en werd later veroordeeld voor fraude, samenzwering en het indienen van valse documenten bij de SEC. Hij werd veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf.

De erfenis van Ebbers leidde tot strengere rapportagestandaarden met de oprichting van de Sarbanes-Oxley-wet van 2002, evenals het verbieden van persoonlijke leningen aan bedrijfsfunctionarissen en strengere straffen voor financiële misdrijven.

Het komt neer op

Sinds de vroegste dagen van Wall Street zijn er criminelen geweest die hebben geprobeerd zichzelf te vermommen als eerlijke zakenmensen. Veel van deze boeven kwamen snel aan de macht om uiteindelijk een harde noodlanding te maken. Dit was precies het geval met Michael de Guzman, Ivan Boesky, Michael Milken, Bernard Ebbers en Richard Whitney. Wat hun voorbeelden laten zien, is dat mensen, ondanks de regelgeving, nog steeds proberen manieren te vinden om de wetten te omzeilen of ze gewoon negeren voor één doel: hebzucht ten koste van alles.