Herhypothecatie: een kijkje van binnen

Wat is herhypothecatie?

Herhypotheken is een praktijk waarbij banken en makelaars voor hun eigen doeleinden activa gebruiken die door hun klanten als onderpand zijn gesteld. Klanten die herhypotheken van hun onderpand toestaan, kunnen worden gecompenseerd door lagere leenkosten of een korting op vergoedingen. In een typisch voorbeeld van herhypotheken worden effecten die door een hedgefonds bij een prime brokerage als onderpand zijn geplaatst, door de broker gebruikt om zijn eigen transacties en transacties te dekken.

Herhypothese begrijpen

Herhypothecatie was tot 2007 een gangbare praktijk, maar hedgefondsen werden er in de nasleep van de Lehman Brothers ineenstorting en de daaropvolgende kredietcrisis in 2008-09. In de Verenigde Staten is de herverpanding van onderpand door makelaars-dealers beperkt tot 140% van het geleende bedrag aan een klant, volgens Rule 15c3-3 van de SEC.

Herhypothecatie vindt plaats wanneer een geldschieter een actief gebruikt dat door een kredietnemer als onderpand voor een schuld is geleverd, en de waarde ervan toepast om zijn eigen verplichtingen te dekken. Om dit te doen, kan de geldschieter toegang hebben tot een verscheidenheid aan activa die als onderpand zijn beloofd, waaronder materiële activa en verschillende effecten.

Elementen van herhypothecatie en hypothecatie

Herhypothese vindt plaats als een klant een aantal effecten achterlaat met een makelaar als deposito, meestal op een margerekening, en de makelaar gebruikt de effecten vervolgens als onderpand voor de marge op zijn eigen margerekening of als onderpand voor een lening.

Hypothecatie treedt op wanneer een lener belooft het recht op een actief als een vorm van onderpand in ruil voor geld. Een veelvoorkomend voorbeeld doet zich voor op de primaire woningmarkt, waar een lener de woning die hij koopt als onderpand voor een hypothecaire lening gebruikt.

Hoewel de lener een eigendomsniveau over het onroerend goed beweert, kan de geldschieter het actief in beslag nemen als de betalingen niet worden gedaan zoals vereist. Soortgelijke situaties doen zich voor bij andere leningen met onderpand, zoals een autolening, maar ook bij het opzetten van margerekeningen ter ondersteuning van andere handelsacties.

Als een stuk onroerend goed bijvoorbeeld als onderpand voor een hypothecaire lening fungeert en de geldschieter het actief aan een ander verpandt, financiële instelling in ruil voor een lening, als de hypotheekverstrekker in gebreke blijft, kan de tweede financiële instelling aanspraak maken op de onroerend goed.