De geschiedenis van geld: van ruilhandel tot bankbiljetten

Geld, op zichzelf, zou werkelijke waarde kunnen hebben; het kan een schaal, een metalen munt of een stuk papier zijn. De waarde ervan hangt af van het belang die mensen erop plaatsen- als ruilmiddel, maateenheid en opslagplaats voor rijkdom.

Geld stelt mensen in staat om indirect goederen en diensten te verhandelen, het helpt de prijs van goederen te communiceren (prijzen geschreven in dollar en cent komen overeen met een numeriek bedrag in uw bezit, d.w.z. in uw zak, portemonnee of portemonnee), en het biedt individuen een manier om hun vermogen op te slaan in de langetermijn.

Geld is alleen maar waardevol omdat iedereen weet dat het als betaalmiddel zal worden geaccepteerd. Door de geschiedenis heen zijn echter zowel het gebruik als de vorm van geld geëvolueerd.

Hoewel de termen 'geld' en 'valuta' meestal door elkaar worden gebruikt, zijn er verschillende theorieën die suggereren dat deze termen niet identiek zijn. Volgens sommige theorieën is geld inherent een immaterieel concept, terwijl valuta de fysieke (tastbare) manifestatie is van het immateriële concept geld.

Bij uitbreiding, volgens deze theorie, kan geld niet worden aangeraakt of geroken. Valuta is de munt, het biljet, het object, enz. dat wordt gepresenteerd in de vorm van geld. De basisvorm van geld zijn getallen; tegenwoordig is de basisvorm van valuta papieren bankbiljetten, munten of plastic kaarten (bijvoorbeeld creditcards of betaalpassen). Hoewel dit onderscheid tussen geld en valuta in sommige contexten belangrijk is, worden de termen voor de toepassing van dit artikel door elkaar gebruikt.

De overgang van ruilhandel naar valuta

Geld - op de een of andere manier, vorm of vorm - maakt al minstens 3000 jaar deel uit van de menselijke geschiedenis. Voor die tijd zijn historici het er in het algemeen over eens dat een systeem van ruilhandel waarschijnlijk is gebruikt.

Ruilhandel is een directe handel in goederen en diensten; een boer kan bijvoorbeeld een schepel tarwe ruilen voor een paar schoenen van een schoenmaker. Deze regelingen kosten echter tijd. Als u een bijl ruilt als onderdeel van een overeenkomst waarin de andere partij geacht wordt een wollige te doden mammoet, je moet iemand vinden die denkt dat een bijl een eerlijke ruil is om de 12-voet slagtanden van een mammoet. Als dit niet werkt, moet u de deal wijzigen totdat iemand akkoord gaat met de voorwaarden.

Langzaam, een soort van munteenheid-met gemakkelijk verhandelbare items zoals dierenhuiden, zout en wapens - die door de eeuwen heen zijn ontwikkeld. Deze verhandelde goederen dienden als ruilmiddel (ook al was de waarde van elk van deze items nog steeds) bespreekbaar vaak). Dit handelssysteem verspreidde zich over de hele wereld en bestaat nog steeds in sommige delen van de wereld.

Een van de grootste successen van de invoering van geld was het verhogen van de snelheid waarmee zaken konden worden gedaan, of het nu om het doden van mammoeten of het bouwen van monumenten ging.

Chinees creëert object dat lijkt op moderne munten

Ergens rond 770 voor Christus gingen de Chinezen over van het gebruik van echt bruikbare objecten, zoals gereedschappen en wapens - als ruilmiddel voor het gebruik van miniatuurreplica's van dezelfde objecten die erin waren gegoten bronzen. Vanwege onpraktischheid wil niemand in zijn zak reiken en zijn hand op een scherp prikken pijl - deze kleine dolken, schoppen en schoffels werden uiteindelijk verlaten voor objecten in de vorm van een cirkel. Deze objecten werden enkele van de eerste munten.

Hoewel China het eerste land was dat een object gebruikte dat moderne mensen misschien als munten herkennen, was het de eerste regio ter wereld die dit gebruikte een industriële faciliteit om munten te vervaardigen die als betaalmiddel konden worden gebruikt, bevond zich in Europa, in de regio genaamd Lydia (nu westers) Kalkoen). Tegenwoordig wordt dit type faciliteit een munt genoemd en het proces van het op deze manier creëren van valuta wordt minting genoemd.

Eerste officiële valuta wordt geslagen

In 600 voor Christus sloeg Lydia's koning Alyattes de eerste officiële munteenheid. De munten waren gemaakt van elektrum, een mengsel van zilver en goud dat van nature voorkomt, en de munten waren gestempeld met afbeeldingen die fungeerden als denominaties. In de straten van Sardis, ongeveer 600 voor Christus, kostte een aarden pot je misschien twee uilen en een slang. De munteenheid van Lydia hielp het land zowel zijn interne als externe handelssystemen te vergroten, waardoor het een van de rijkste rijken in Klein-Azië werd. (Tegenwoordig, wanneer iemand zegt: "zo rijk als Croesus", verwijzen ze naar de laatste Lydische koning die de eerste gouden munt sloeg.)

Overgang naar papiergeld

Rond 700 voor Christus verhuisden de Chinezen van munten naar papiergeld. Tegen de tijd dat Marco Polo – de Venetiaanse koopman, ontdekkingsreiziger en schrijver die door Azië reisde langs de zijderoute tussen 1271 en 1295 na Christus bezocht China in ongeveer 1271 na Christus, had de keizer van China een goede greep op beide de geldvoorraad en verschillende denominaties. Sterker nog, op de plaats waar moderne Amerikaanse biljetten zeggen: "In God We Trust", waarschuwde de toenmalige Chinese inscriptie: "Degenen die vervalsen zullen worden onthoofd."

Delen van Europa gebruikten tot in de 16e eeuw nog steeds metalen munten als hun enige vorm van valuta. Dit werd geholpen door hun koloniale inspanningen; de verwerving van nieuwe gebieden via Europese verovering voorzag hen van nieuwe bronnen van edele metalen en stelde hen in staat om een ​​grotere hoeveelheid munten te blijven slaan.

Uiteindelijk begonnen banken echter papieren bankbiljetten te gebruiken voor spaarders en leners om mee te nemen in plaats van metalen munten. Deze bankbiljetten kunnen op elk moment naar de bank worden gebracht en worden ingewisseld voor hun nominale waarde in metalen - meestal zilveren of gouden - munten. Dit papiergeld kan worden gebruikt om goederen en diensten te kopen. Op deze manier werkte het net zoals valuta tegenwoordig in de moderne wereld. Het werd echter uitgegeven door banken en particuliere instellingen, niet door de overheid, die nu in de meeste landen verantwoordelijk is voor de uitgifte van valuta.

Het eerste papiergeld dat door Europese regeringen werd uitgegeven, werd eigenlijk uitgegeven door koloniale regeringen in Noord-Amerika. Omdat de verzendingen tussen Europa en de Noord-Amerikaanse koloniën zo lang duurden, hadden de kolonisten vaak geen geld meer naarmate de operaties uitbreidden. In plaats van terug te gaan naar een ruilsysteem, gaven de koloniale regeringen IOU's die als valuta werd verhandeld. Het eerste geval was in Canada (toen een Franse kolonie). In 1685 kregen soldaten speelkaarten die door de gouverneur werden uitgedrukt en ondertekend om als contant geld te gebruiken in plaats van munten uit Frankrijk.

De opkomst van valutaoorlogen

De verschuiving naar papiergeld in Europa verhoogde het bedrag van internationale handel dat zou kunnen gebeuren. Banken en de heersende klassen begonnen valuta's van andere landen te kopen en creëerden de eerste valutamarkt. De stabiliteit van een bepaalde monarchie of regering had invloed op de waarde van de valuta van het land, en dus op het vermogen van dat land om op een steeds internationaler wordende markt te handelen.

De concurrentie tussen landen leidde vaak tot: valuta oorlogen, waar concurrerende landen zouden proberen de waarde van de valuta van de concurrent te veranderen door deze op te drijven en de goederen van de vijand te duur te maken, door deze naar beneden te drijven en de koopkracht (en mogelijkheid om te betalen voor een oorlog), of door de valuta volledig te elimineren.

Mobiele betalingen

De 21e eeuw heeft geleid tot twee nieuwe vormen van valuta: mobiele betalingen en virtuele valuta. Mobiel betalingen zijn geld dat wordt verdiend voor een product of dienst via een draagbaar elektronisch apparaat, zoals een mobiele telefoon, smartphone of tablet. Mobiele betalingstechnologie kan ook worden gebruikt om geld naar vrienden of familieleden te sturen. Steeds vaker worden diensten zoals Apple Pay en Google Pay wedijveren om retailers om hun platforms te accepteren voor point-of-sale-betalingen.

Virtuele valuta

Bitcoin, uitgebracht in 2009 door de pseudoniem Satoshi Nakamoto, werd al snel de standaard voor virtuele valuta.Virtuele valuta hebben geen fysieke munten. De aantrekkingskracht van virtuele valuta is dat het de belofte biedt van lagere transactiekosten dan traditioneel online betalingsmechanismen en virtuele valuta worden beheerd door een gedecentraliseerde autoriteit, in tegenstelling tot door de overheid uitgegeven valuta's.

Het komt neer op

Ondanks vele vorderingen heeft geld nog steeds een zeer reëel en permanent effect op hoe we vandaag de dag zaken doen.