Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act Definitie

Wat is de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act?

De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act is in het leven geroepen als reactie op de financiële crisis van 2008. Vernoemd naar sponsors senator Christopher J. Dodd (D-Conn.) en vertegenwoordiger Barney Frank (D-Mass.), bevat de wet talrijke bepalingen, uitgestippeld over ongeveer 2.300 pagina's, die over een periode van meerdere jaren zouden worden uitgevoerd.

Inzicht in de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act

De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act is een enorm stuk financiële hervormingswetgeving die in 2010 werd aangenomen tijdens de regering-Obama. De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act - meestal afgekort tot alleen de Dodd-Frank Act - stelde een aantal nieuwe overheidsinstanties belast met het toezicht op de verschillende onderdelen van de wet en, bij uitbreiding, verschillende aspecten van de Financieel systeem.

Dodd-Frank Wall Street Reform en Consumer Protection Act Componenten.

Dit zijn enkele van de belangrijkste bepalingen en hoe ze werken:

• Financiële stabiliteit: volgens de Dodd-Frank Act is de Raad voor toezicht op financiële stabiliteit en Ordelijke Liquidatieautoriteit bewaken de financiële stabiliteit van grote financiële ondernemingen omdat: het falen van deze bedrijven kan een ernstige negatieve impact hebben op de Amerikaanse economie (bedrijven geacht "Te groot om te falen"). De wet voorziet ook in liquidaties of herstructureringen via het Ordelijke Liquidatiefonds, opgericht om te helpen bij de ontmanteling van financiële bedrijven die onder curatele zijn gesteld en voorkomen dat belastingdollars worden gebruikt om dergelijke te ondersteunen; bedrijven. De raad heeft de bevoegdheid om banken op te splitsen die zo groot worden geacht dat ze zich voordoen systeemrisico; het kan hen ook dwingen hun reserveverplichtingen te verhogen. Zo ook de nieuwe Federaal Verzekeringskantoor werd belast met het identificeren en controleren van verzekeringsmaatschappijen die als "too big to fail" worden beschouwd.
• Bureau voor financiële bescherming van consumenten: The Bureau voor financiële bescherming van consumenten (CFPB), opgericht onder Dodd-Frank, kreeg de taak om roofzuchtige hypotheken te voorkomen (als gevolg van het wijdverbreide gevoel dat de subprime hypotheek markt de onderliggende oorzaak was van de ramp van 2008) en het voor consumenten gemakkelijker maken om de voorwaarden van een hypotheek te begrijpen voordat ze ermee instemmen. Het schrikt hypotheekmakelaars af om hogere commissies te verdienen voor het afsluiten van leningen met hogere kosten en/of hogere rentetarieven en vereist dat hypotheekverstrekkers potentiële leners niet naar de lening sturen die zal resulteren in de hoogste betaling voor de initiatiefnemer. Het CFPB regelt ook andere soorten consumentenleningen, waaronder krediet- en debetkaarten, en behandelt klachten van consumenten. Het vereist dat kredietverstrekkers, met uitzondering van autokredietverstrekkers, informatie vrijgeven in een vorm die voor consumenten gemakkelijk te lezen en te begrijpen is; een voorbeeld zijn de vereenvoudigde voorwaarden die nu op creditcardaanvragen staan.
• De Volcker-regel: een ander belangrijk onderdeel van Dodd-Frank, de Volcker-regel, beperkt de manieren waarop banken kunnen investeren, beperkt speculatieve handel en elimineert handel voor eigen rekening. Banken mogen niet betrokken zijn bij hedgefondsen of private equity-bedrijven, die als te riskant worden beschouwd. In een poging mogelijke belangenconflicten tot een minimum te beperken, mogen financiële ondernemingen geen handel drijven gepast zonder voldoende 'skin in the game'. De Volcker Rule is duidelijk een duw terug in de richting van de Glass-Steagall Act van 1933, waarin voor het eerst de inherente gevaren werden erkend van financiële entiteiten die tegelijkertijd commerciële en investeringsbankdiensten uitbreiden. De wet bevat ook een bepaling voor het reguleren van afgeleiden, zoals de kredietverzuimswaps die op grote schaal werden beschuldigd van hun bijdrage aan de financiële crisis van 2008. Dodd-Frank heeft gecentraliseerde beurzen opgezet voor de handel in swaps om de kans op tegenpartij in gebreke en vereiste ook een grotere openbaarmaking van handelsinformatie over swaps om de transparantie op die markten te vergroten. De Volcker Rule reguleert ook het gebruik van derivaten door financiële ondernemingen in een poging te voorkomen dat instellingen die te groot zijn om failliet te gaan, grote risico's nemen die de economie in het algemeen schade kunnen toebrengen.
• Securities and Exchange Commission (SEC) Bureau voor kredietbeoordelingen: omdat kredietwaardigheid agentschappen ervan werden beschuldigd bij te dragen aan de financiële crisis door misleidend gunstige beleggingsratings te geven, stelde Dodd-Frank de SEC Kredietbeoordelaars. Het bureau moet ervoor zorgen dat bureaus zinvolle en betrouwbare kredietbeoordelingen verstrekken van de bedrijven, gemeenten en andere entiteiten die zij evalueren.
• Klokkenluidersprogramma: Dodd-Frank heeft ook het bestaande klokkenluidersprogramma van de Sarbanes-Oxley Act (SOX). In het bijzonder heeft het een verplicht premieprogramma ingesteld waaronder klokkenluiders 10% tot 30% van de opbrengst kunnen ontvangen van een geschillenregeling, de reikwijdte van een gedekte werknemer verbreed door werknemers van de dochterondernemingen van een bedrijf op te nemen en geassocieerden en verlengde de verjaringstermijn op grond waarvan klokkenluiders 90 tot 180 dagen na ontdekking van een overtreding een vordering tegen hun werkgever kunnen indienen.

Wet economische groei, verlichting van de regelgeving en consumentenbescherming

Toen Donald Trump in 2016 tot president werd gekozen, beloofde hij Dodd-Frank in te trekken en in mei 2018 tekende de regering-Trump een nieuwe wet die aanzienlijke delen ervan terugdraaide. Aan de kant van de critici heeft het Amerikaanse Congres de Economic Growth, Regulatory Relief and Consumer Protection Act aangenomen, die belangrijke delen van de Dodd-Frank Act terugdraait. Het werd op 24 mei 2018 ondertekend door president Trump. Dit zijn enkele van de bepalingen van de nieuwe wet en enkele van de gebieden waarop de normen zijn versoepeld:

• De nieuwe wet versoepelt de Dodd-Frank-regelgeving voor kleine en regionale banken door de activa te vergroten drempel voor de toepassing van prudentiële normen, stresstestvereisten en verplicht risico commissies.
• Voor instellingen die voogdij van de activa van klanten, maar niet functioneren als kredietverstrekkers of traditionele bankiers, voorziet de nieuwe wet in lagere kapitaalvereisten en hefboomratio's.
• De nieuwe wet stelt onder bepaalde voorwaarden escrow-vereisten vrij voor woninghypotheken die worden aangehouden door een bewaarinstelling of kredietunie. Het geeft ook de Federal Housing Finance Agency opdracht om normen op te stellen voor: Freddie Mac en Fannie Mae om alternatieve methoden voor kredietscores te overwegen
• De wet stelt kredietverstrekkers met activa van minder dan $ 10 miljard vrij van de vereisten van de Volcker-regel en legt minder strenge rapportage- en kapitaalnormen op aan kleine kredietverstrekkers.
• De wet vereist dat de drie belangrijkste kredietinformatiebureaus consumenten toestaan ​​om: "bevriezen" hun kredietdossiers gratis op als een manier om fraude tegen te gaan.

Kritiek op Dodd-Frank Wall Street Reform en Consumer Protection Act

Voorstanders van Dodd-Frank waren van mening dat de wet zou voorkomen dat de economie een crisis doormaakt zoals die van 2008 en de consumenten zou beschermen tegen veel van de misstanden die hebben bijgedragen aan de crisis. Tegenstanders hebben echter betoogd dat de wet het concurrentievermogen van Amerikaanse bedrijven ten opzichte van hun buitenlandse tegenhangers zou kunnen schaden. In het bijzonder stellen zij dat de nalevingsvereisten van de regelgeving gemeenschapsbanken onnodig belasten en kleinere financiële instellingen – ondanks het feit dat zij geen rol speelden bij het veroorzaken van de financiële crisis.

Bekenden uit de financiële wereld als voormalig minister van Financiën Larry Summers, Blackstone Group L.P. (BX) CEO Stephen Schwarzman, activist Carl Icahn en JPMorgan Chase & Co. (JPM) CEO Jamie Dimon stellen ook dat, hoewel elke instelling is ongetwijfeld veiliger vanwege de kapitaalbeperkingen die door Dodd-Frank worden opgelegd, de beperkingen zorgen ook voor een meer illiquide markt algemeen.

Het gebrek aan liquiditeit kan vooral krachtig zijn in de obligatiemarkt, waar niet alle effecten zijn mark-to-market en veel obligaties missen een constant aanbod van kopers en verkopers. Hoe hoger reserveren vereisten onder Dodd-Frank betekenen dat banken een hoger percentage van hun activa in contanten moeten houden, waardoor het bedrag dat ze in verhandelbare effecten kunnen aanhouden, afneemt.

Dit beperkt in feite de rol van het maken van obligaties die banken traditioneel op zich hebben genomen. Met banken die niet in staat zijn om de rol van a. te spelen marktmaker, zullen potentiële kopers het waarschijnlijk moeilijker hebben om tegenwerkende verkopers te vinden. Wat nog belangrijker is, is dat potentiële verkopers het moeilijker kunnen vinden om tegenwerkende kopers te vinden.

Veel Gestelde Vragen

Wat zijn de belangrijkste componenten van de Dodd-Frank Act?

Op grond van de Dodd-Frank Act hielden de Financial Stability Oversight Council en de Ordelijke Liquidation Authority toezicht op de financiële stabiliteit van grote financiële ondernemingen, omdat het falen hiervan ernstige negatieve gevolgen kan hebben voor de VS. economie. Het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) kreeg de taak om roofzuchtige hypotheken te voorkomen. De Volcker-regel beperkte de manieren waarop banken kunnen investeren, beperkte speculatieve handel en elimineerde handel voor eigen rekening. SEC Office of Credit Ratings was belast met het verzekeren dat agentschappen zinvolle en betrouwbare kredietbeoordelingen verstrekken van de entiteiten die zij evalueren. Ten slotte heeft Dodd-Frank ook het bestaande klokkenluidersprogramma, uitgevaardigd door de Sarbanes-Oxley Act (SOX), versterkt en uitgebreid.

Wat zijn enkele kritieken op de Dodd-Frank Act?

Tegenstanders van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act hebben betoogd dat de wet het concurrentievermogen van Amerikaanse bedrijven ten opzichte van hun buitenlandse tegenhangers zou kunnen schaden. In het bijzonder stellen zij dat de nalevingsvereisten van de regelgeving gemeenschapsbanken onnodig belasten en kleinere financiële instellingen – ondanks het feit dat zij geen rol speelden bij het veroorzaken van de financiële crisis. Verschillende notabelen uit de financiële wereld voerden aan dat, hoewel elke instelling ongetwijfeld veiliger is vanwege de kapitaalbeperkingen opgelegd door Dodd-Frank, zorgen de beperkingen ook voor een meer illiquide markt algemeen.

Hoe kan de Dodd-Frank Act de obligatiemarkt beïnvloeden?

Het potentiële gebrek aan liquiditeit als gevolg van de hogere reserveverplichtingen onder Dodd-Frank betekent dat banken een hoger percentage van hun vermogen in contanten, waardoor het bedrag dat ze in verhandelbare effecten kunnen aanhouden, afneemt. Dit beperkt in feite de rol van het maken van obligaties die banken traditioneel op zich hebben genomen. Aangezien banken niet in staat zijn om de rol van market maker te spelen, zullen potentiële kopers het waarschijnlijk moeilijker hebben om tegenwerkende verkopers te vinden. Wat nog belangrijker is, is dat potentiële verkopers het moeilijker kunnen vinden om tegenwerkende kopers te vinden.