Blue-Collar vs. Witteboorden: wat is het verschil?
"Blue-collar" en "white-collar" zijn termen in de Engelse taal die verschillende beelden oproepen. De blauwe kraag werknemer wordt gezien als minder verdienen dan de witteboordenwerker. De witteboordenwerker werkt misschien achter een bureau in de dienstverlenende sector, terwijl de arbeider zijn handen vuil maakt door handarbeid of werken in een productieafdeling.
Misschien heeft de witteboordenwerker een meer afgeronde opleiding dan de blauweboordenwerker. De onderscheidende kenmerken tussen de twee soorten werknemers gaan door, en toch kan geen enkele woordenboekdefinitie bieden beknoptere taal over wat de uitdrukkingen betekenen, anders dan om in onnauwkeurige bewoordingen de verschillen in klas.
Een andere manier om deze twee zinnen te definiëren is de witte kraag arbeider verdient niet alleen meer geld dan de arbeiders, maar ze behoren ook tot een andere sociale klasse. Maar om te stellen dat bedienden in een andere sociale klasse bestaan dan arbeiders, is nog steeds geen verklaring kwantitatieve verschillen in jaarinkomen, het aantal jaren postsecundair onderwijs dat elk heeft, of de vaardigheden van elke werknemer bezit.
Belangrijkste leerpunten
- Witteboordenwerkers staan bekend als pak-en-stropdaswerkers die in de dienstverlenende sector werken en vaak fysieke arbeid vermijden.
- Het arbeidersstereotype verwijst naar elke arbeider die zich bezighoudt met zware handenarbeid, zoals in de bouw, mijnbouw of onderhoud.
- Het zijn van een witte-boorden- en een blauwe-boordenwerker houdt vaak in dat men tot respectievelijk een hogere of lagere sociale klasse behoort.
- De termen roepen typisch verschillende beelden op van arbeiders; de overeenkomsten tussen hun rollen worden echter steeds groter.
Bedienden
Witteboordenwerkers zijn stropdassenwerkers die aan een bureau werken en, stereotiep, fysieke arbeid mijden. Ze hebben de neiging om meer geld te verdienen dan arbeiders.
Amerikaanse schrijver Upton Sinclair is gedeeltelijk verantwoordelijk voor het moderne begrip van de term 'witte boorden', omdat we de uitdrukking hebben gebruikt in combinatie met administratief werk. De verschillen in connotatie tussen bedienden en arbeiders hebben veel meer te zeggen over de manier waarop we de dienstensector waarnemen in vergelijking met de productie- en landbouwindustrieën.
De beweging van de arbeidsmarkt van een land in de richting van de dienstverlenende sector en weg van landbouwarbeid betekent groei, vooruitgang en ontwikkeling.
Als de infrastructuur van een land zo ontwikkeld is dat het zijn werknemers veilige werkplekken biedt die mentale aandacht vereisen in plaats van... fysieke inspanning, dan is de natie bevoegd genoeg geworden om de last van lichamelijkheid weg te nemen van de vereisten om een inkomen te verdienen salaris.
Arbeiders
Arbeider verwijst naar arbeiders die zich bezighouden met zware handenarbeid, meestal landbouw, productie, constructie, mijnbouw of onderhoud.
Als de verwijzing naar een arbeidersbaan niet naar dit soort werk verwijst, kan dit een andere fysiek vermoeiende taak impliceren. De omgeving kan buiten zijn of interactie vereisen met zware machines of dieren. De arbeider kan geschoold of ongeschoold zijn. Als ze bekwaam zijn, kunnen hun vaardigheden zijn verkregen op een vakschool in plaats van via een bacheloropleiding aan een hogeschool of universiteit.
De historische basis voor de twee termen is mogelijk niet radicaal veranderd sinds hun oorsprong. Blue-collar is afkomstig van het gewone uiterlijk van de kleding van een handarbeider: spijkerbroek, overall of overall. Donkere kleuren, zoals blauw, helpen vuil en andere elementen te verbergen die kleding kunnen bevuilen als gevolg van het werk. Daarentegen wordt witteboorden geassocieerd met witte button-down overhemden versierd met stropdassen gedragen door zakenmensen.
Speciale overwegingen
In het meest elementaire gebruik, om te zeggen dat een persoon een witteboordenbaan heeft en een andere een blauweboordenbaan heeft, betekent dit dat de omvang van het salaris belangrijk is. De arbeider verdient misschien geen salaris; ze zouden kunnen werken voor uurloon of ontvang betaling voor elk geproduceerd of geassembleerd item. De arbeider kan de bescherming van een vakbond nodig hebben om de zekerheid van uren en toekomstig werk te behouden. Evenzo kan er onzekerheid bestaan over de stabiliteit van de baan van de arbeider, of deze nu afhankelijk is van een contractuele overeenkomst met een derde partij of tijdelijk.
De witteboordenarbeider daarentegen kan zijn baan hebben gekregen via een strenger aanwervingsproces en is om deze reden moeilijker te ontslaan. Als ze geen salaris verdienen, kan het inkomen afhankelijk zijn van het behoud van een klantenbestand zoals het geval is met advocaten en artsen in de privépraktijk. De functie die een bedienden bekleedt, kan stabiel zijn, aangezien bedienden specifieke vaardigheden met zich meebrengen.
Hoewel deze termen een beeld van verschillende sociale klassen kunnen oproepen, vervaagt de grens tussen dit soort arbeiders. Naarmate de technologie die verband houdt met banen die voorheen als arbeiders werden beschouwd, toeneemt, neemt ook de hoeveelheid onderwijs die nodig is en het daaropvolgende loon dat de werknemers ontvangen toe. Elektriciens en kabelinstallateurs zijn slechts twee soorten werknemers die deze toename in hun vakgebied hebben gezien. Aangezien sommige witteboordenbanen verzadigd raken, verdienen werknemers ook niet veel meer dan hun arbeiderstegenhangers omdat de concurrentiepositie voor functies werkgevers in staat stelt minder te bieden, of de werknemers banen aannemen waarvoor ze zijn overgekwalificeerd.