Trust Indenture Act van 1939 Definitie

Wat is de Trust Indenture Act (TIA) van 1939?

De Trust Indenture Act (TIA) van 1939 is een wet die verbiedt dat obligatie-emissies met een waarde van meer dan $ 10 miljoen te koop worden aangeboden zonder een formele schriftelijke overeenkomst (een contract). Zowel de emittent van de obligatie als de obligatiehouder moeten het contract ondertekenen en het moet de bijzonderheden van de obligatie-uitgifte volledig bekendmaken. Het vereist ook dat een trustee wordt aangesteld voor alle obligatie-emissies, zodat de rechten van obligatiehouders niet in het gedrang komen.

In 2015 heeft de SEC een regelwijziging afgerond die de rapportagedrempel verhoogde tot uitgiften van meer dan $ 50 miljoen.

De Trust Indenture Act begrijpen

Het congres nam de Trust Indenture Act van 1939 aan om obligatiebeleggers te beschermen. Het verbiedt de verkoop van schuldbewijzen in een openbare aanbieding, tenzij ze zijn uitgegeven onder een gekwalificeerd contract. De Beveiligingen en Uitwisselingen Commissie (SEC) beheert de TIA.

De Trust Indenture Act is ingevoerd als wijziging van de Securities Act van 1933 indenture trustees proactiever te maken in hun rol. Het legt hen rechtstreeks enkele verplichtingen op, zoals rapportageverplichtingen.

TIA was bedoeld om tekortkomingen in het trustee-systeem aan te pakken. Passieve acties van trustees blokkeerden bijvoorbeeld collectieve acties van obligatiehouders vóór de TIA. Individuele obligatiehouders zouden in theorie actie kunnen afdwingen, maar vaak alleen als ze andere obligatiehouders konden identificeren die met hen zouden optreden. Collectieve actie was vaak onpraktisch gezien de brede geografische spreiding van alle obligatiehouders van een uitgifte. Met de wet moeten curatoren een lijst maken van de beschikbare investeerders, zodat ze met elkaar kunnen communiceren.

De TIA van 1939 gaf beleggers meer materiële rechten, waaronder het recht voor een individuele obligatiehouder om zelfstandig juridische stappen te ondernemen om betaling te ontvangen. De TIA vereist dat de ingehuurde trustee vrij is van belangenconflicten waarbij de emittent betrokken is.

De trustee moet ook halfjaarlijks relevante informatie aan de effectenhouders bekendmaken. Als een obligatie-emittent wordt insolvent, kan de aangestelde trustee het recht hebben om beslag te leggen op de activa van de obligatie-uitgever. De trustee kan vervolgens de activa verkopen om de investeringen van de obligatiehouders terug te verdienen.

Vereisten voor obligatie-emittenten

Van emittenten van schulden wordt verwacht dat ze de voorwaarden waaronder een effect wordt uitgegeven bekendmaken met een formele schriftelijke overeenkomst die bekend staat als a vertrouwenscontract. Een trustovereenkomst is een contract dat is aangegaan door een obligatie-uitgever en een onafhankelijke trustee om de belangen van obligatiehouders te beschermen. De SEC moet dit document goedkeuren.

Het trustcontract benadrukt de voorwaarden waaraan de emittent, de geldschieter en de trustee zich moeten houden tijdens de looptijd van de obligatie. Eventuele beschermende of beperkende overeenkomsten, zoals: oproep voorzieningen, moet in het contract worden opgenomen.

Effecten die niet onderworpen zijn aan regelgeving onder de Securities Act van 1933 zijn vrijgesteld van de Trust Indenture Act van 1939. Bijvoorbeeld, gemeentelijke obligaties zijn vrijgesteld van de TIA. De vereisten voor effectenregistratie zijn niet van toepassing op obligaties die zijn uitgegeven tijdens een reorganisatie of herkapitalisatie van een bedrijf.

Volgens de SEC vereist het verhogen van de rente op uitstaande converteerbare obligaties om conversies te ontmoedigen niet ook dat de effecten opnieuw worden geregistreerd. Obligaties van gereorganiseerde bedrijven en converteerbare obligaties met verhoogde rente blijven echter vallen onder de bepalingen van de Trust Indenture Act.