Boven de marge: Marginaal nut begrijpen

Wat is marginaal nut?

marginaal nut is de extra bevrediging die een consument krijgt door nog een eenheid van een goed of dienst te hebben. Het concept van marginaal nut wordt door economen gebruikt om te bepalen hoeveel van een item consumenten bereid zijn te kopen.

Positief marginaal nut treedt op wanneer de consumptie van een extra item het totale nut verhoogt. Aan de andere kant treedt een negatief marginaal nut op wanneer het verbruik van nog een eenheid het algehele nut vermindert.

Marginaal nut begrijpen

Economen gebruiken het idee van marginaal nut om te meten hoe tevredenheidsniveaus consumentenbeslissingen beïnvloeden. Economen hebben ook een concept geïdentificeerd dat bekend staat als de

wet van afnemend marginaal nut. Het beschrijft hoe de eerste consumptie-eenheid van een goed of dienst meer nut heeft dan latere eenheden.

Marginaal nut is nuttig om uit te leggen hoe consumenten keuzes maken om het meeste uit hun beperkte budget te halen. Over het algemeen zullen mensen meer van een goed blijven consumeren zolang het marginale nut groter is dan de marginale kosten. In een efficiënte markt is de prijs gelijk aan de marginale kosten. Dat is de reden waarom mensen meer blijven kopen totdat het marginale nut van consumptie daalt tot de prijs van het goed.

De wet van afnemend marginaal nut wordt vaak gebruikt om te rechtvaardigen: progressieve belastingen. Het idee is dat hogere belastingen minder nutverlies veroorzaken voor iemand met een hoger inkomen. In dit geval krijgt iedereen een afnemend marginaal nut van geld. Stel dat de overheid $ 20.000 van elke persoon moet inzamelen om de kosten te betalen. Als het gemiddelde inkomen $ 60.000 vóór belastingen is, dan zou de gemiddelde persoon $ 40.000 na belastingen verdienen en een redelijke levensstandaard hebben.

Het zou echter oneerlijk zijn om mensen te vragen die slechts $ 20.000 verdienen om alles aan de regering af te staan ​​en een veel groter offer te eisen. Dat is de reden waarom opiniepeilingen, waarbij iedereen een gelijk bedrag moet betalen, meestal niet populair zijn.

Ook een vlaktaks zonder individuele vrijstellingen waarbij iedereen hetzelfde percentage moest betalen, zouden mensen met minder inkomen meer worden beïnvloed vanwege marginaal nut. Iemand die $ 15.000 per jaar verdient, zou zijn: belast in armoede door een belasting van 33%, terwijl iemand die $ 60.000 verdient, nog steeds ongeveer $ 40.000 heeft.

Soorten marginaal nut

Er zijn meerdere soorten marginaal nut. Drie van de meest voorkomende zijn als volgt:

Positief marginaal nut

Positief marginaal nut treedt op wanneer het hebben van meer van een item extra geluk oplevert. Stel dat je graag een plakje cake eet, maar een tweede plakje zou je wat extra plezier geven. Dan is je marginale nut van het consumeren van cake positief.

Nul marginaal nut

Nul marginaal nut is wat er gebeurt wanneer meer van een item consumeren brengt geen extra mate van tevredenheid met zich mee. U kunt zich bijvoorbeeld behoorlijk vol voelen na twee plakjes cake en zou je niet echt beter voelen na een derde plakje. In dit geval is je marginale nut van het eten van cake nul.

Negatief marginaal nut

Negatief marginaal nut is waar je te veel van een item hebt, dus meer consumeren is eigenlijk schadelijk. Het vierde plakje cake kan je bijvoorbeeld zelfs ziek maken na het eten van drie stukken cake.

Geschiedenis van marginaal nut

Het concept van marginaal nut is ontwikkeld door economen die probeerden de economische realiteit van prijs te verklaren, waarvan zij geloofden dat deze werd aangedreven door het nut van een product. In de 18e eeuw, econoom Adam Smith besproken wat bekend staat als "de paradox van water en diamanten." Deze paradox stelt dat water veel minder waarde heeft dan diamanten, ook al is water van vitaal belang voor het menselijk leven.

Deze ongelijkheid intrigeerde economen en filosofen over de hele wereld. In de jaren 1870 waren er drie economen: William Stanley Jevons, Carl Menger en Leon Walras-elk onafhankelijk kwam tot de conclusie dat marginaal nut het antwoord was op de water- en diamantparadox. In zijn boek, De theorie van de politieke economie, legde Jevons uit dat economische beslissingen worden genomen op basis van "definitief" (marginaal) nut in plaats van totaal nut.

Voorbeeld van marginaal nut

David heeft vier gallons melk en besluit dan een vijfde gallon te kopen. Ondertussen heeft Kevin zes liter melk en kiest hij er eveneens voor om een ​​extra liter te kopen. David heeft er baat bij om een ​​paar dagen niet meer naar de winkel te hoeven, dus zijn marginale nut is nog steeds positief. Aan de andere kant heeft Kevin mogelijk meer melk gekocht dan hij redelijkerwijs kan consumeren, wat betekent dat zijn marginale nut nul zou kunnen zijn.

De belangrijkste conclusie van dit scenario is dat het marginale nut van een koper die steeds meer van een product verwerft gestaag afneemt. Uiteindelijk is er geen extra consumentenbehoefte voor het product in veel gevallen. Op dat moment is het marginale nut van de volgende eenheid gelijk aan nul en eindigt het verbruik.