Definitie, gebruik en concepten van micro-economie

Wat is micro-economie?

Micro-economie is de sociale wetenschap die de implicaties van prikkels en beslissingen bestudeert, met name over hoe deze het gebruik en de verdeling van middelen beïnvloeden. Micro-economie laat zien hoe en waarom verschillende goederen verschillende waarden hebben, hoe individuen en bedrijven zich gedragen en profiteren van efficiënte productie en uitwisseling, en hoe individuen het beste met elkaar kunnen coördineren en samenwerken. Over het algemeen biedt micro-economie een vollediger en gedetailleerder begrip dan macro-economie.

Micro-economie begrijpen

Micro-economie is de studie van wat er waarschijnlijk zal gebeuren (tendensen) wanneer individuen keuzes maken als reactie op veranderingen in prikkels, prijzen, middelen en/of productiemethoden. Individuele actoren worden vaak gegroepeerd in micro-economische subgroepen, zoals kopers, verkopers, en ondernemers. Deze groepen creëren de vraag en aanbod voor middelen, met geld en rentetarieven als prijsmechanisme voor coördinatie.

Het gebruik van micro-economie

Micro-economie kan in positieve of normatieve zin worden toegepast. Positieve micro-economie beschrijft economisch gedrag en legt uit wat je kunt verwachten als bepaalde omstandigheden veranderen. Als een fabrikant de prijzen van auto's verhoogt, zegt positieve micro-economie dat consumenten de neiging hebben om minder te kopen dan voorheen. Als een grote kopermijn in Zuid-Amerika instort, zal de koperprijs de neiging hebben om te stijgen, omdat het aanbod beperkt is. Positieve micro-economie zou een belegger kunnen helpen begrijpen waarom Apple Inc. aandelenkoersen kunnen dalen als consumenten minder iPhones kopen. Micro-economie zou ook kunnen verklaren waarom een ​​hogere minimumloon zou The Wendy's Company kunnen dwingen minder arbeiders in dienst te nemen.

Deze verklaringen, conclusies en voorspellingen van positieve micro-economie kunnen dan ook normatief worden toegepast om voor te schrijven wat mensen, bedrijven en overheden zouden moeten doen om de meest waardevolle of voordelige patronen van productie, uitwisseling en consumptie op de markt te realiseren deelnemers. Deze uitbreiding van de implicaties van micro-economie van wat is naar wat zou moeten zijn of welke mensen? zouden moeten doen vereist ook op zijn minst de impliciete toepassing van een soort ethische of morele theorie of principes, wat meestal een vorm van utilitarisme.

Methode van micro-economie

Micro-economisch onderzoek is in het verleden uitgevoerd volgens: algemene evenwichtstheorie, ontwikkeld door Léon Walras in Elementen van pure economie (1874) en partiële evenwichtstheorie, geïntroduceerd door Alfred Marshall in Principes van economie (1890).De Marshalliaanse en Walrasiaanse methoden vallen onder de grotere paraplu van: neoklassiek micro-economie. Neoklassieke economie richt zich op hoe consumenten en producenten rationele keuzes maken om te maximaliseren hun economisch welzijn, afhankelijk van de beperkingen van hoeveel inkomen en middelen ze hebben beschikbaar. Neoklassieke economen maken vereenvoudigende veronderstellingen over markten, zoals perfecte kennis, oneindige aantallen kopers en verkopers, homogene goederen of statische variabele relaties – om wiskundige modellen van economische gedrag.

Deze methoden proberen menselijk gedrag weer te geven in functionele wiskundige taal, waardoor economen wiskundig toetsbare modellen van individuele markten kunnen ontwikkelen. Neoklassieke mensen geloven in het construeren van meetbare hypothesen over economische gebeurtenissen, en gebruiken vervolgens empirisch bewijs om te zien welke hypothesen het beste werken. Op deze manier volgen ze in de tak van de filosofie "logisch positivisme" of "logisch empirisme". Micro-economie past een reeks onderzoeksmethoden toe, afhankelijk van de vraag die wordt bestudeerd en het betrokken gedrag.

Basisconcepten van micro-economie

De studie van micro-economie omvat verschillende sleutelconcepten, waaronder (maar niet beperkt tot):

• Incentives en gedrag: Hoe mensen, als individuen of in bedrijven, reageren op de situaties waarmee ze worden geconfronteerd.
• utiliteitstheorie: Consumenten zullen ervoor kiezen om een ​​combinatie van goederen te kopen en te consumeren die hun geluk of 'nut' maximaliseren, afhankelijk van de beperking van hoeveel inkomen ze beschikbaar hebben om te besteden.
• productie theorie: Dit is de studie van productie - of het proces van het omzetten van inputs in outputs. Producenten proberen de combinatie van inputs en methoden te kiezen om ze te combineren die de kosten minimaliseren om hun winst te maximaliseren.
• Prijs theorie: Utiliteits- en productietheorie werken samen om de theorie van vraag en aanbod te produceren, die de prijzen in een concurrerende markt bepalen. In een perfect concurrerende markt concludeert het dat de prijs die door de consumenten wordt gevraagd dezelfde is als die van de producenten. Dat resulteert in economisch evenwicht.