Wat bepaalt een normaal goed?

Wat is een normaal goed?

Een normaal goed is een goed waarvan de vraag toeneemt als gevolg van een stijging van het inkomen van de consument. Met andere woorden, als de lonen stijgen, neemt de vraag naar normale goederen toe, terwijl omgekeerd loondalingen of ontslagen leiden tot een daling van de vraag.

Normale goederen begrijpen

Een normaal goed, ook wel een noodzakelijk goed genoemd, verwijst niet naar de kwaliteit van het goed, maar eerder naar het niveau van de vraag naar het goed in relatie tot loonsverhogingen of -dalingen.

Een normaal goed heeft een elastische relatie tussen inkomen en vraag naar het goed. Met andere woorden, veranderingen in vraag en inkomen zijn positief gecorreleerd of bewegen in dezelfde richting. Inkomenselasticiteit van de vraag meet de grootte waarmee de gevraagde hoeveelheid voor een goed verandert in reactie op een verandering in inkomen. Het wordt gebruikt om veranderingen in consumptiepatronen te begrijpen die het gevolg zijn van veranderingen in koopkracht.

De inkomenselasticiteit van de vraag kan worden berekend door het percentage verandering in de gevraagde hoeveelheid voor het goed te nemen en te delen door de procentuele verandering in het inkomen. Een normaal goed heeft een inkomenselasticiteit van de vraag die positief is, maar kleiner dan één.

Als de vraag naar blauwe bessen met 11 procent stijgt wanneer het totale inkomen met 33 procent stijgt, dan zouden blauwe bessen een inkomenselasticiteit van de vraag hebben van 0,33, ofwel (0,11/0,33). Hierdoor zouden blauwe bessen als een normaal goed worden aangemerkt. Andere voorbeelden van normale goederen zijn nietjes, kleding en huishoudelijke apparaten.

Economen gebruiken de inkomenselasticiteit van de vraag om te bepalen of een goed een noodzaak of een luxeartikel is. Bedrijven analyseren ook de inkomenselasticiteit van de vraag naar hun producten en diensten om de verkoop te helpen voorspellen in tijden van economische expansie resulterend in stijgende inkomens, of tijdens economische neergang resulterend in dalende inkomens.

Inferieure goederen en normale goederen

Inferieure goederen zijn het tegenovergestelde van normale goederen. Inferieure goederen zijn goederen waarvan de vraag daalt naarmate het inkomen van de consument stijgt. Met andere woorden, als een economie verbetert en de lonen stijgen, hebben consumenten liever een duurder alternatief dan inferieure goederen. De term 'inferieur' verwijst echter niet naar kwaliteit, maar eerder naar betaalbaarheid.

Openbaar vervoer heeft meestal een inkomenselasticiteit van de vraagcoëfficiënt die kleiner is dan nul, wat betekent dat de vraag daalt naarmate het inkomen stijgt, waardoor het openbaar vervoer als een inferieur goed wordt geclassificeerd. Dit onthult een generalisatie in menselijk gedrag; de meeste mensen zouden liever auto rijden als ze een keuze zouden krijgen. Inferieure goederen omvatten alle goederen en diensten die mensen alleen kopen omdat ze de hoogwaardigere substituten van deze goederen niet kunnen betalen.

Luxe goederen en normale goederen

Luxe artikelenhebben daarentegen een inkomenselasticiteit van de vraag die groter is dan één. Als de vraag naar sportwagens met 25 procent stijgt terwijl het verzamelinkomen met 20 procent stijgt, dan worden sportwagens als luxegoederen beschouwd omdat ze een inkomenselasticiteit van de vraag hebben van 1.25. Andere luxegoederen zijn onder meer vakanties, consumentenproducten duurzame goederen, lekker eten en lidmaatschappen van de sportschool.

Mensen geven een groter deel van hun inkomen uit aan luxegoederen naarmate hun inkomen stijgt, terwijl mensen een gelijk of kleiner deel van hun inkomen besteden aan normale en inferieure goederen als hun inkomen neemt toe. Doorgaans besteden mensen met een lager inkomen een groter deel van hun inkomen aan normale en inferieure goederen dan mensen met een hoger inkomen. Op individueel niveau kan een bepaald goed echter voor de een een normaal goed zijn, maar voor de ander een inferieur of luxe goed.

Voorbeeld van een normaal goed

Laten we zeggen dat Jack $ 3.000 per maand verdient en momenteel 40% van zijn inkomen uitgeeft aan voedsel en kleding of $ 1.200 per maand. Jack krijgt een opslag en verdient nu $ 3.500 per maand voor een inkomensstijging van 16%. Jack kan zich meer veroorloven, dus verhoogt hij zijn aankopen of vraag naar voedsel en kleding tot $ 1.320 per maand voor een stijging van 10% of ($ 1.320 - $ 1.200) / $ 1.200) x 100.

Voedsel en kleding worden voor Jack als normale goederen beschouwd omdat hij zijn aankopen met 10% verhoogde toen hij een verhoging van 16% realiseerde. Laten we het echter bewijzen door de inkomenselasticiteit van de vraag te berekenen, wat als volgt wordt gedaan: (procentuele verandering in de vraag / procentuele verandering in inkomen).

Het resultaat is 0,625 of (0,10 verandering in aankopen / 0,16 verandering in inkomen). Aangezien voedsel en kleding een inkomenselasticiteit van de vraag van minder dan één hebben, zouden voedsel en kleding normale goederen zijn.