Hoe zwarte markten werken

Wat is de zwarte markt?

EEN zwarte markt is een transactieplatform, fysiek of virtueel, waar goederen of diensten illegaal worden uitgewisseld. Wat de markt "zwart" maakt, kan het illegale karakter van de goederen en diensten zelf zijn, het illegale karakter van de transactie of beide.

Hoewel het kopen of verkopen van voedsel bijvoorbeeld niet illegaal is, komt de transactie op de zwarte markt wanneer het verkochte goed illegaal is. En hoewel het volkomen legaal is om hamburgers te verkopen, wanneer een restaurant dat volledig contant is betaald, de staatsoverheid de verplichte omzetbelasting met zijn transacties is hij ook op de zwarte markt terechtgekomen.

Waarom zwarte markten bestaan

Zwarte markten, ook wel schaduwmarkten, ontstaan ​​wanneer mensen goederen of diensten willen ruilen die door overheden zijn verboden. zwarte markten scheve economische gegevens, aangezien transacties niet worden geregistreerd. Zwarte markten ontstaan ​​ook wanneer mensen geen belasting willen betalen over de transactie voor legale of illegale goederen of diensten. Sommige zwarte markten bestaan ​​simpelweg omdat mensen zich niet realiseren dat er wetten zijn die ze niet volgen, zoals ruilhandel en niet het rapporteren van de belastbare waarde van de transactie, of het inhuren van een gewone huishoudster of babysitter maar het niet betalen van werk belastingen.

Licentiegestuurde zwarte marktomstandigheden

De licentiebeperkingen die regeringen aan tal van beroepen opleggen, zorgen ervoor dat sommige arbeiders het land binnenkomen zwarte markt omdat ze de tijd en het geld niet willen of kunnen investeren om het benodigde te verkrijgen licenties. In New York City moet men bijvoorbeeld een licentie kopen, een medaillon genaamd, om legaal een taxibedrijf te mogen exploiteren. Deze medaillons kosten honderdduizenden dollars, waardoor ze voor de meesten onbetaalbaar zijn ondernemers. Als gevolg hiervan kunnen sommige mensen ervoor kiezen om taxi's op de zwarte markt te exploiteren zonder vergunning - tenminste, totdat ze worden gepakt. Ritdelingsdiensten zoals Uber of Lyft hebben de markt voor dit soort bedrijven verder versplinterd.

Handelsgedreven zwarte marktomstandigheden

Soms willen deelnemers aan zwarte markten niet illegaal handelen, maar omdat ze niet legaal kunnen werken en geld moeten verdienen, melden ze hun baan of inkomen niet aan de overheid. Dergelijke situaties doen zich voor wanneer illegale immigranten een baan krijgen, wanneer studenten die naar het buitenland reizen, tewerkstelling zonder het verkrijgen van een werkvisum of wanneer kinderen werken in strijd met de minimumleeftijd vereisten.

Door regelgeving gestuurde zwarte marktomstandigheden

Zwarte markten kunnen ook verschijnen wanneer door de overheid opgelegd prijsplafonds creëren tekorten. Als de overheid bijvoorbeeld de prijs beperkt waartegen een supermarkt na een natuurramp flessenwater mag verkopen, zal de winkel snel zonder water komen te zitten. Verkopers zullen dan waarschijnlijk verschijnen om water te verkopen tegen de hogere prijzen die mensen eigenlijk bereid zijn te betalen. Deze secundaire markt is een zwarte markt.

Overheden kunnen ook zwarte markten veroorzaken door overregulering. Een extreem voorbeeld is te vinden in Cuba, waar de rantsoenering en ineffectieve centrale planning van het communisme maakte het moeilijk om de gewenste hoeveelheden van zelfs basisproducten zoals bakolie te kopen. Zwarte markten zijn wijdverbreid omdat burgers dingen willen kopen die via legale kanalen moeilijk verkrijgbaar zijn. Ze komen ook vaak voor omdat het zo moeilijk is om een ​​baan te vinden.

Door economie gedreven zwarte marktomstandigheden

Hoge werkloosheid kan leiden tot zwarte markten. Wanneer werknemers geen baan kunnen vinden in de bovengrondse economie, kunnen ze zich wenden tot banen in de ondergrondse economie. Deze banen kunnen zo onschuldig zijn als: fixeren het toilet van de buren (maar wel contant betaald en de inkomsten niet aangeven bij de belastingdienst) of als ernstig als het verkopen van cocaïne (waarbij niet alleen de verkoop van het product zelf maar ook het niet melden van belastbaar inkomen is illegaal).

Wat kun je kopen op de zwarte markt?

Consumenten kunnen op de zwarte markt talloze soorten goederen en diensten kopen en verkopen. Alles wat onderworpen is aan de voorwaarden die in de vorige paragrafen zijn beschreven, kan in de ondergrondse economie verschijnen. In de Verenigde Staten denken we vaak aan illegale drugs, prostitutie, namaak van ontwerpers en kaartjes scalperen als we denken aan zwarte markten.

Meer serieuze en minder bekende zwarte markten die wereldwijd actief zijn, zijn onder meer die in menselijke organen, bedreigde diersoorten, baby's, wapens en slavenarbeid (mensenhandel).

Er bestaan ​​ook zwarte markten waar mensen ze misschien nooit zouden verwachten. Online is het mogelijk om een ​​eBay-account te kopen (om ten onrechte een gunstige verkopersbeoordeling te krijgen) en om Instagram-volgers te kopen (om de waargenomen populariteit op te drijven).

De zaak voor zwarte markten

Sommige mensen zijn voorstander van zwarte markten. Deze markten kunnen goederen leveren die, hoewel illegaal (zoals marihuana), aantoonbaar beter worden kwaliteit van het leven (bijvoorbeeld wanneer gebruikt om pijn te verlichten voor patiënten die geen verlichting hebben gevonden van legale geneesmiddelen).

Zwarte markten kunnen voorzien in juridische benodigdheden die schaars zijn, zoals in het geval van het alledaagse Cuba of een stad die door een orkaan wordt getroffen. Ook maakt de schaduweconomie het mogelijk voor mensen om de kost te verdienen die anders berooid zouden zijn of een uitkering zouden zoeken – mensen die perfect inzetbaar zouden zijn onder minder overheidsregulering of in een economie met een hogere arbeidsparticipatie.

Over het algemeen is de zaak voor zwarte markten zeer subjectief en hangt af van iemands morele en ethische overtuigingen. Als je denkt dat drugsgebruik een misdaad zonder slachtoffers is, heb je misschien geen probleem met de zwarte markt voor illegale drugs. Als je denkt BELASTINGTARIEVEN zijn te hoog, zou u graag arbeiders onder de tafel inhuren.

De zaak tegen zwarte markten

Zwarte markten hebben een aantal nadelen, waarvan sommige subjectief zijn, maar waarvan bijna iedereen het erover eens is dat het ernstige problemen zijn.

Sommige zwarte marktgoederen worden gestolen van legitieme markten, waardoor zaken worden afgenomen van gezagsgetrouwe ondernemers. Hoewel sommige consumenten het misschien niet erg vinden om een ​​gestolen designerhandtas te kopen met een korting omdat ze denken dat de prijs van de winkelier te hoog is, zouden anderen geschokt zijn als ze dat wisten terwijl ze dachten dat ze gewoon een koopje kregen, steunden ze in werkelijkheid een georganiseerde misdaad ring. De georganiseerde misdaad heeft vaak een duistere kant die verder gaat dan diefstal en het doorverkopen van gestolen goederen. Deze en andere activiteiten op de zwarte markt worden soms gebruikt om terrorisme te financieren, omdat de winsten niet gemakkelijk te traceren zijn.

Geweld is een ander probleem dat inherent is aan zwarte markten. Omdat deze markten niet gereguleerd zijn, kunnen deelnemers bij diefstal of andere misdrijven geen beroep doen op legitieme politiebescherming. Als de cocaïnevoorraad van een drugsdealer wordt gestolen door een rivaliserende dealer, kan hij de politie niet vragen hem te helpen zijn koopwaar terug te krijgen. De dealer kan een van zijn werknemers sturen om de dief neer te schieten en de gestolen goederen terug te vorderen samenstellen de gevolgen van de oorspronkelijke misdaad.

Een ander argument tegen zwarte markten is dat, omdat hun deelnemers geen belasting betalen, er een zwaardere belastingdruk komt te liggen op gezagsgetrouwe burgers.

Het komt neer op

Zwarte markten zullen blijven bestaan ​​zolang we regelgeving en belastingen hebben. Wetten die mensen ervan weerhouden de goederen en diensten te kopen en verkopen die ze wensen, en belastingen die mensen ervan weerhouden te houden wat ze denken dat hun deel is verdiend inkomen zal er altijd voor zorgen dat mensen hun activiteiten verbergen voor wetshandhavingsinstanties, belastingautoriteiten en andere regelgevers.