Gehashte Timelock Contract (HTLC) Definitie
Wat is een gehasht timelock-contract (HTLC)?
Een hashed timelock contract (HTLC) is een soort slim contract gebruikt in blockchain-applicaties om het tegenpartijrisico te elimineren door de implementatie van tijdgebonden transacties mogelijk te maken. Concreet betekent dit dat ontvangers van een transactie de betaling moeten bevestigen door binnen een bepaalde tijd een cryptografisch bewijs te genereren. Anders vindt de transactie niet plaats.
Atomaire swaps, wordt cross-chain trading tussen cryptocurrencies vaak bereikt met behulp van HTLC's. Bovendien, Bitcoin's bliksem netwerk (LN) maakt ook gebruik van HTLC's.
Belangrijkste leerpunten
- Een gehasht timelock-contract (HTLC) vermindert het tegenpartijrisico in gedecentraliseerde slimme contracten door effectief een op tijd gebaseerde escrow te creëren.
- Dit type smart contract vereist dat de ontvanger van een betaling deze binnen een bepaalde periode bevestigt of verbeurd.
- Betalingen met HTLC's zijn voorwaardelijk en hebben dus efficiëntievoordelen voor blockchain-transacties. Deze eigenschap maakt HTLC's tot een fundamenteel hulpmiddel dat wordt gebruikt door het bliksemnetwerk.
Hoe een gehasht timelock-contract werkt
Een hashed timelock contract (HTLC) gebruikt verschillende elementen uit bestaande cryptogeld transacties. HTLC-transacties gebruiken bijvoorbeeld meerdere handtekeningen, die bestaan uit een privé-openbare sleutel, om transacties te verifiëren en te valideren. Maar er zijn twee elementen die HTLC onderscheiden van standaard cryptocurrency-transacties of gewone slimme contracten.
Het eerste element is de hashlock. Een hashlock is een gehasht, of cryptografisch gecodeerde versie van a publieke sleutel gegenereerd door de initiator van een transactie. De bijbehorende prive sleutel wordt vervolgens gebruikt om de originele hash te ontgrendelen. In HTLC genereert de oorspronkelijke partij een sleutel en hasht deze. De hash wordt opgeslagen in een pre-image die vervolgens tijdens de laatste transactie wordt onthuld. HTLC's zijn geprogrammeerd om na een bepaalde tijd of een bepaald aantal blokken gegenereerd, waardoor een bekende einddatum wordt gecreëerd.
Het tweede belangrijke element van HTLC is een tijdslot. Er worden twee verschillende tijdsloten gebruikt om tijdsbeperkingen in te stellen voor contracten die zijn gegenereerd met HTLC. De eerste is CheckLockTimeVerify (CLTV). Het gebruikt een tijdbasis om bitcoins te vergrendelen en vrij te geven. Dit betekent dat tijdsbeperkingen hard gecodeerd zijn en munten alleen op een specifieke tijd en datum of een specifieke hoogte van blokgrootte worden vrijgegeven.
De tweede is CheckSequenceVerify (CSV). Het is niet afhankelijk van tijd. In plaats daarvan gebruikt het het aantal gegenereerde blokken als een maatstaf om bij te houden wanneer een transactie moet worden voltooid.
Om een transactie met HTLC uit te voeren, moeten geïnteresseerde partijen kanalen met elkaar openen.
Voorbeelden uit de praktijk van een gehasht tijdslot
Stel dat Alice haar Bitcoin wil inwisselen voor Litecoin van Bob. Een typische HTLC-transactie tussen hen vindt als volgt plaats:
- Alice genereert een hasj van haar privésleutel en stuurt deze naar Bob op Litecoin blockchain. Ze genereert ook een pre-image van de hash door een nominale transactie te creëren. Deze pre-image helpt haar de transactie te valideren en af te ronden.
- Bob genereert ook een hash van zijn sleutel en stuurt deze naar Alice. Daarnaast creëert hij een pre-image door een nominale transactie (in Litecoin) met Alice uit te voeren.
- Zodra Alice de Litecoin-transactie van Bob ontvangt, ondertekent ze deze met de originele sleutel die al bij haar beschikbaar is in de pre-afbeelding. Bob doet hetzelfde aan zijn kant en gebruikt zijn privésleutel om de transactie van Alice te ontgrendelen.