Argumenten voor en tegen handel met voorkennis

In de financiële gemeenschap woedt een debat tussen professionals en academici over de vraag of handel met voorkennis goed of slecht is voor de markten. Handel met voorkennis verwijst naar de aankoop of verkoop van effecten door iemand met informatie die materieel is en niet in het publieke domein.

Handel met voorkennis is niet beperkt tot bedrijfsmanagement, directeuren en werknemers. Externe investeerders, makelaars en fondsbeheerders kunnen ook de wetten op handel met voorkennis schenden als ze toegang krijgen tot niet-openbare informatie.

Argumenten voor handel met voorkennis

Een argument voor handel met voorkennis is dat het toelaat: niet-openbare informatie worden weerspiegeld in de prijs van een effect en niet alleen in openbare informatie. Critici van handel met voorkennis beweren dat de markten efficiënter zouden worden.

Als insiders en anderen met niet-openbare informatie bijvoorbeeld aandelen van een bedrijf kopen of verkopen, geeft de koersrichting informatie door aan andere investeerders. Huidige beleggers kunnen kopen of verkopen op de prijsbewegingen en potentiële beleggers kunnen hetzelfde doen. Toekomstige beleggers kunnen tegen betere prijzen kopen, terwijl huidige beleggers tegen betere prijzen kunnen verkopen.

Het onvermijdelijke uitstellen?

Een ander argument voor handel met voorkennis is dat het verbieden van de praktijk alleen het onvermijdelijke vertraagt ​​en tot fouten van beleggers leidt. De prijs van een effect zal stijgen of dalen op basis van: materiële informatie.

Stel dat een insider goed nieuws heeft over een bedrijf, maar de aandelen niet kan kopen. Dan worden degenen die verkopen in de tijd tussen het moment dat de insider de informatie kent en het openbaar wordt, verhinderd een prijsstijging te zien. Door beleggers te beletten gemakkelijk informatie te ontvangen of die informatie indirect te verkrijgen via prijsbewegingen, kan dit tot fouten leiden. Ze kunnen aandelen kopen of verkopen die ze anders niet zouden hebben verhandeld als de informatie eerder beschikbaar was geweest.

Wetten tegen handel met voorkennis, vooral wanneer ze krachtig worden gehandhaafd, kunnen ertoe leiden dat onschuldige mensen naar de gevangenis gaan. Naarmate regels complexer worden, wordt het moeilijker om te weten wat wel of niet legaal is, waardoor deelnemers per ongeluk de wet overtreden zonder het te weten.

Iemand met toegang tot materiële niet-openbare informatie kan deze bijvoorbeeld per ongeluk aan een bezoekend familielid bekendmaken terwijl hij aan de telefoon is. Als het familielid handelt naar die informatie en wordt gepakt, kan de persoon die het per ongeluk heeft bekendgemaakt ook naar de gevangenis gaan. Dit soort risico's vergroten de angst tot het punt waarop getalenteerde mensen een carrière elders nastreven.

Nog een ander argument om handel met voorkennis toe te staan, is dat het niet ernstig genoeg is om vervolgd te worden. De overheid moet haar beperkte middelen besteden aan het oppakken van geweldloze handelaren om wetten tegen handel met voorkennis te handhaven. Er is een opportuniteitskosten om achter handel met voorkennis aan te gaan, omdat de overheid die middelen moet onttrekken aan gevallen van regelrechte diefstal, gewelddadige aanvallen en zelfs moord.

Argumenten tegen handel met voorkennis

Een argument tegen handel met voorkennis is dat als een select aantal mensen handelt op materiële niet-openbare informatie, het publiek markten als oneerlijk kan beschouwen. Dat zou het vertrouwen in het financiële systeem kunnen ondermijnen en particuliere beleggers wil niet meedoen opgetuigde markten.

Insiders met niet-openbare informatie zouden verliezen kunnen vermijden en profiteren van winsten. Dat elimineert effectief het inherente risico dat beleggers zonder de niet-openbaar gemaakte informatie nemen door te beleggen. Naarmate het publiek de markten opgeeft, zouden bedrijven meer moeite hebben om fondsen te werven. Uiteindelijk blijven er misschien maar weinig buitenstaanders over. Op dat moment zou handel met voorkennis zichzelf kunnen elimineren.

Beleggers zonder niet-openbare informatie

Een ander argument tegen handel met voorkennis is dat het de investeerders zonder niet-openbare informatie berooft van het ontvangen van de volledige waarde voor hun effecten. Als niet-openbare informatie algemeen bekend zou worden voordat handel met voorkennis plaatsvond, zouden de markten die informatie integreren, wat zou resulteren in nauwkeurig geprijsde effecten.

Stel dat een farmaceutisch bedrijf succes heeft in Fase 3 proeven voor een nieuw vaccin en zal die informatie binnen een week openbaar maken. Dan is er een mogelijkheid voor een belegger met die niet-openbare informatie om deze te exploiteren.

Zo'n belegger zou de aandelen van het farmaceutische bedrijf kunnen kopen voordat de informatie openbaar wordt gemaakt. De belegger kan aanzienlijk profiteren van een prijsstijging nadat het nieuws openbaar is gemaakt door te kopen bel opties. De belegger die de opties verkocht zonder kennis te hebben van het succes van de fase 3-onderzoeken zou dit waarschijnlijk niet hebben gedaan met volledige informatie.

De wettigheid van handel met voorkennis

Bepaalde soorten handel met voorkennis illegaal zijn geworden door gerechtelijke interpretaties van andere wetten, zoals de Securities Exchange Act van 1934. Handel met voorkennis door de bestuurders van een bedrijf kan legaal zijn zolang ze hun aan- of verkoop bekendmaken activiteit aan de Securities and Exchange Commission (SEC) en die informatie wordt vervolgens: openbaar.

Jarenlang waren de wetten inzake handel met voorkennis niet van toepassing op leden van het Congres. Sommige wetgevers probeerden tijdens de financiële crisis van 2008 te profiteren van materiële niet-openbare informatie en brachten deze kwestie onder de aandacht van het publiek. Congres met overweldigende meerderheid geslaagd voor de VOORRAAD Act om deze situatie te verhelpen, en president Barack Obama ondertekende de wet in 2012.

Voorbeeld van handel met voorkennis

Een voorbeeld van handel met voorkennis omvat: Michael Milken, die in de jaren tachtig bekend stond als de Junk Bond King. Milken stond bekend om de handel junk bonds en hielp bij de ontwikkeling van de markt voor schuldpapier onder investment-grade tijdens zijn ambtstermijn bij de inmiddels ter ziele gegane investeringsbank Drexel Burnham Lambert.

Milken werd beschuldigd van het gebruik van niet-openbare informatie met betrekking tot junkbond-deals die werden georkestreerd door investeerders en bedrijven om andere bedrijven over te nemen. Hij werd beschuldigd van het gebruik van dergelijke informatie om aandelen te kopen in de overnemen doelstellingen en profiteren van de stijging van hun aandelenkoersen op de aankondiging van de overname.

Stel dat de investeerders die hun aandelen aan Milken verkochten, wisten dat er obligatiedeals werden gesloten om de aankoop van die bedrijven te financieren. De kans is groot dat ze hun aandelen hadden vastgehouden om te profiteren van de waardering. In plaats daarvan was de informatie niet-openbaar en konden alleen mensen in de positie van Milken hiervan profiteren. Milken pleitte uiteindelijk schuldig aan effectenfraude, betaalde een boete van $ 600 miljoen, werd voor het leven verbannen uit de effectenindustrie en kreeg twee jaar gevangenisstraf.

Het komt neer op

Handel met voorkennis heeft zowel voorstanders als critici. Degenen die tegen handel met voorkennis zijn, zijn van mening dat het de balans doorslaat in het voordeel van degenen met niet-openbare informatie. Voorstanders van handel met voorkennis zijn van mening dat het risico's vermijdt en markten efficiënter maakt.

Ongeacht het standpunt dat individuen innemen, handel met voorkennis is momenteel illegaal en kan streng worden bestraft met boetes en gevangenisstraf.