Hoe de financiële crisis millennials heeft getroffen

Met zowel de aandelenmarkt als de huizenprijzen in recordgebied, is het gemakkelijk om terug te blikken op de Grote recessie als weinig meer dan een ongelukkige herinnering. Makkelijk, dat wil zeggen, tenzij je lid bent van de generatie die volwassen werd in het midden van de economische ineenstorting.

Voor millennials - degenen die tussen 1981 en 1996 zijn geboren, een recente periode

verduidelijkt door het Pew Research Center - de ineenstorting van het onroerend goed en de daaropvolgende financiële crisis hadden een blijvende impact die tien jaar later nog steeds nagalmt.

Het is een periode die deze jonge volwassenen op tastbare wijze heeft getroffen, waardoor ze gedwongen zijn zich een weg te banen door een zwakke arbeidsmarkt die jaren heeft geduurd om te herstellen. Maar het veranderde ook de houding en zaaide een duidelijk pessimisme over de vraag of hun toekomst net zo rooskleurig zal zijn als voor hun ouders of grootouders.

Minder banen

Een decennium later is het bijna moeilijk voor te stellen hoe eng het economische nieuws in 2008 was. Een plotselinge neergang op de onroerendgoedmarkt schokte niet alleen huiseigenaren, maar ook de talloze Wall Street-bedrijven die een grote blootstelling hadden aan hypotheekgerelateerde activa. Investeringsbank Lehman Brothers faillissement aangevraagd,JPMorgan kocht een worstelende Beer Stearns tegen lage verkoopprijzen en verzekeraar AIG had een reddingsoperatie van de overheid nodig om het hoofd boven water te houden.

Naarmate er meer en meer slecht nieuws uit de financiële sector kwam, verloor de aandelenmarkt tussen de piek van 2007 en het voorjaar van 2009 meer dan 50% van zijn waarde.Het duurde niet lang of de onrust in de financiële sector sloeg over naar Main Street. In 2010 zorgde de resulterende en abrupte bezuiniging op de consumentenbestedingen ervoor dat de arbeidsmarkt bijna 9 miljoen banen verloor.

Dat was het vreselijke scenario waarin veel 'oudere' millennials na het behalen van hun universitaire diploma op zoek gingen naar werk. Velen waren niet in staat om werk te vinden, althans voor enige tijd. Hoewel een tekort aan banen elk segment van de beroepsbevolking trof na het uiteenspatten van de huizenzeepbel, werden jongere volwassenen harder getroffen dan de meesten.

Voor de leeftijdsgroep van 16 tot 24 jaar steeg het werkloosheidscijfer tussen de herfst van 2007 en de herfst van 2009 met bijna 8 procentpunten en bereikte een hoogtepunt van 19%. Voor andere leeftijdsgroepen steeg het werkloosheidspercentage met iets meer dan 5%.Net toen afgestudeerden dachten dat ze hun carrière zouden beginnen en de basis zouden leggen voor hun uiteindelijke pensionering, trok de crisis het kleed onder hun voeten weg.

Figuur 1. Na de financiële crisis nam het werkloosheidscijfer sterker toe voor millennials - van wie velen net afgestudeerd waren van de middelbare school of universiteit - dan voor oudere leeftijdsgroepen.

Bron: Adviseur Perspectieven 

Het hielp niet dat die afgestudeerden de school verlieten met een stapel studieleningen waar de generatie van hun ouders nooit mee te maken had. Volgens het Project on Student Debt studeerde in 2008 ongeveer tweederde van de studenten af ​​met een studieschuld, met een gemiddeld aanvangssaldo van $ 23.200 (tegenwoordig is het zelfs nog hoger). In 1996, slechts 12 jaar eerder, leende slechts 58% om hun opleiding te financieren, en hun gemiddelde schuldenlast was $ 13.200.

Sinds de recessie zijn de werkgelegenheidsvooruitzichten langzaam maar zeker verbeterd. Vandaag bedroeg het seizoengecorrigeerde werkloosheidspercentage onder Amerikanen van 25 tot 34 jaar - met andere woorden, mensen in het midden van de millennial-generatie - 9,7% in augustus 2020.

Lagere besparingen

Die jaren van worstelen om werk te vinden na de recessie, samen met hoge rekeningen voor studieleningen, hebben echter een negatieve invloed gehad op het vermogen van deze generatie om rijkdom op te bouwen.

Uit een recent rapport van het National Institute on Retirement Security blijkt dat 66% van de millennials in de beroepsbevolking: niets opgeborgen voor hun pensioen, daarbij verwijzend naar de hoge werkloosheid na de recessie van 2008-2009 en de stagnerende loon.En volgens de Federal Reserve Bank of St. Louis heeft de gemiddelde millennial 34% minder familievermogen dan dezelfde leeftijdscohort in vorige generaties. Wat vooral verontrustend is aan deze statistieken, is dat maar weinig van deze werknemers een baan hebben met een pensioen, wat betekent dat ze een nog grotere behoefte hebben om een ​​nestje te bouwen.

Er zijn ook aanwijzingen dat jongere Amerikanen die geld steken in 401 (k) s kiezen voor een meer conservatieve benadering die weinig kansen biedt voor groei op lange termijn. een banktarief enquête ontdekte dat 30% van de volwassenen van 18 tot 37 jaar gelooft dat contant geld de beste investeringskeuze is voor geld dat ze gedurende ten minste 10 jaar niet nodig hebben. Van de 38-plussers zei slechts 21% dat contant geld de beste optie was voor langetermijnbehoeften.

Sommige experts geloven dat de Grote Recessie, samen met de ineenstorting van de dotcom-bubbel een paar jaar ervoor, heeft veel te maken met die risicomijdende benadering. "De twee economische mislukkingen lieten de millennial-generatie onzeker over hun eigen financiële toekomst", merkte het adviesbureau Watson Wyatt op in een rapport over de financiële ineenstorting.

Onwil om een ​​huis te kopen

De aandelenmarkt is niet de enige strategie voor het opbouwen van rijkdom die millennials hebben afgewezen. Ze zijn ook minder geneigd dan andere leeftijdsgroepen om een ​​huis te kopen waar ze in de loop van de tijd overwaarde kunnen opbouwen.

Onder de 25- tot 34-jarigen is het eigenwoningbezit opvallend 8,4% lager dan voor leden van Generation X toen ze dezelfde leeftijd hadden, volgens het Urban Institute zonder winstoogmerk.

Figuur 2. Het aantal jonge Amerikanen dat ervoor kiest om een ​​huis te kopen, is aanzienlijk gedaald sinds de ineenstorting van de huizenmarkt. De gegevens suggereren dat millennials niet alleen minder gespaard hebben voor een aanbetaling, maar dat ze de vastgoedmarkt ook minder snel als een veilige gok beschouwen.

Bron: Stedelijk Instituut

Zeker, de last van meer studieschuld, samen met de neiging om het huwelijk uit te stellen tot later in de volwassenheid, zou die trend schijnbaar versterken. Het feit dat millennials raciaal diverser zijn dan de Amerikaanse generaties voor hen, zou over het algemeen samenhangen met lagere huizenaankopen. Maar zelfs onder blanke echtparen met een aanzienlijk inkomen is het eigenwoningbezit 2 tot 3% lager dan een generatie of twee geleden.

Het lijkt erop dat deze terughoudendheid om zich te vestigen niet alleen een kwestie is van het ontbreken van de middelen, het kan ook een weerspiegeling zijn van de desillusie over de huizenmarkt zelf. Een analyse van het Urban Institute van de Millennial woningmarkt bood de volgende verklaring:

“Babyboomers en generatie Xers zagen eigenwoningbezit als een plek om te wonen en als een waardeopslag en de beste manier om rijkdom op te bouwen, maar millennials, wiens vormingsjaren plaatsvonden tijdens de Grote Recessie, zullen de aanname van welvaartsopbouw waarschijnlijk niet als een gegeven."

Voor sommige economen is dat niet bepaald goed nieuws voor de bredere economie. JH Cullum Clark van de Southern Methodist University, bijvoorbeeld, stelt dat een gebrek aan rijkdom resulteert in minder mensen het starten van bedrijven en het opvoeden van de volgende generatie werknemers, die beide de financiële langetermijnfinanciering kunnen beperken groei.

Wat misschien minder discutabel is, is de schade die het millennials zelf aanricht. Degenen die niet voldoende hebben gespaard en geïnvesteerd, zullen het moeilijker vinden om op een normale leeftijd met pensioen te gaan, en ze zullen minder middelen hebben om uit te putten wanneer de economie weer een moeilijk punt bereikt.

In dat opzicht is de Grote Recessie misschien gewoon een tikkende tijdbom, vergeten tot de dag waarop leden van deze enorme generatie geen andere keuze hebben dan de gevolgen onder ogen te zien.

Het komt neer op

In tegenstelling tot oudere generaties die op een bepaald moment in hun leven relatief lange perioden van economische stabiliteit hebben meegemaakt, in hun beginjaren zijn gevormd door twee financiële rampen: de implosie van de dotcom-zeepbel en de financiële crisis van 2008.

Die gebeurtenissen hebben nog steeds invloed op de manier waarop jonge mensen belangrijke financiële beslissingen nemen, waardoor er een ijzersterke scepsis ontstaat over de vraag of de markten hun vertrouwen verdienen.