Continuïteit van de zakelijke ondernemingsdoctrine

DEFINITIE van de continuïteit van de zakelijke ondernemingsdoctrine

De doctrine van de continuïteit van het bedrijfsleven is een belastingprincipe dat van toepassing is op vennootschappen fusies en overnames. De doctrine houdt in dat, om te kwalificeren als een uitgestelde belasting reorganisatie, moet de overnemende entiteit ofwel de historische activiteiten van de doelvennootschap voortzetten of een aanzienlijk deel van de bedrijfsmiddelen van de doelvennootschap gebruiken om zaken te doen.

Samengevat is de doctrine van toepassing op hoe belastingen worden behandeld wanneer een bedrijf van eigenaar verandert. De kopende entiteit moet het bedrijf operationeel houden of de meeste activa behouden wanneer twee entiteiten fuseren om de status van uitgestelde belasting te krijgen. Het is van vitaal belang voor veel fusies, waaronder de omgekeerde driehoek fusie.

De continuïteit van de zakelijke ondernemingsdoctrine uitsplitsen

De doctrine van continuïteit van het bedrijfsleven is alleen van toepassing op het bedrijf en de bedrijfsmiddelen van de doelvennootschap, en niet op de overnemende vennootschap. Daarom, in een situatie waarin wordt geprobeerd de meeste activa van een bedrijf te vervreemden (afgestoten), kan op één manier om de naleving van de continuïteitsdoctrine te waarborgen, is door van deze onderneming de overnemende partij te maken in plaats van de doel. Dit is een techniek die is goedgekeurd door de

IRS.

onder VS federale belastingcode, hebben bedrijfsreorganisaties vaak een voorkeursbehandeling genoten. Belastingen kunnen echter lastig worden, afhankelijk van of een transactie een reorganisatie of de verkoop van een eigendomsbelang is. Om een ​​transactie te kwalificeren als een reorganisatie, dus fiscaal gunstig behandeld, de continuïteit van de ondernemingszin-doctrine onderzoekt of de aandeelhouders van een target, vóór de reorganisatie, een eigendomsbelang in de reorganisatie hebben gehouden; stevig. In wezen vereist het dat de aandeelhouders van een doelentiteit een aanzienlijk deel van hun tegenprestatie in de aandelen van de kopende entiteit ontvangen. Bovendien vereist de doctrine dat de overnemende vennootschap ofwel de activiteiten van het doelwit voortzet of een aanzienlijk deel van de activa van het doelwit in een zakelijke vorm gebruikt. Als niet aan deze voorwaarden kan worden voldaan, beschouwt de belastingwet de aandeelhouders van het doelwit als hebbende hun belang in de onderneming en activa van het doelwit vervreemd in plaats van voortgezet. De transactie zou dus niet kwalificeren als een reorganisatie en zou zowel op ondernemings- als aandeelhoudersniveau worden belast.

Voor veel zakelijke transacties kan fiscale behandeling een grote motivator zijn voor een voorgestelde transactie; hoewel het een zeer technische kwestie is, verdient de continuïteit van de leer van het bedrijfsleven wel degelijk een belangrijke overweging.