Beveiligingsdefinitie: hoe handelen in effecten werkt

Wat is een beveiliging?

De term "beveiliging" verwijst naar een fungibel, bespreekbaar financieel instrument dat een soort geldwaarde heeft. Het vertegenwoordigt een eigendomspositie in een beursgenoteerde onderneming via aandelen; een schuldeiserrelatie met een overheidsinstantie of een bedrijf dat wordt vertegenwoordigd door de obligatie van die entiteit te bezitten; of eigendomsrechten zoals vertegenwoordigd door een keuze.

Effecten begrijpen

Effecten kunnen grofweg worden onderverdeeld in twee verschillende typen: aandelen en schulden. Sommige hybride effecten combineren echter elementen van zowel aandelen als schulden.

Aandeleneffecten

Een aandeleneffect vertegenwoordigt een eigendomsbelang dat wordt gehouden door aandeelhouders in een entiteit (een bedrijf, partnerschap of trust), gerealiseerd in de vorm van aandelen van aandelenkapitaal, die zowel gewone als preferente aandelen omvat.

Houders van aandelen hebben doorgaans geen recht op regelmatige betalingen – hoewel aandelen vaak wel dividend uitkeren – maar ze kunnen wel profiteren van meerwaarden wanneer ze de effecten verkopen (ervan uitgaande dat ze in waarde zijn gestegen).

Aandeleneffecten geven de houder recht op enige zeggenschap over het bedrijf op een pro rata basis, via stemrechten. In geval van faillissement delen zij pas in de restrente nadat alle verplichtingen aan schuldeisers zijn uitbetaald. Ze worden soms aangeboden als: betaling in natura.

Schuldbewijzen

Een schuldbewijs vertegenwoordigt geleend geld dat moet worden terugbetaald, met voorwaarden die de omvang van de lening, de rentevoet en volwassenheid of verlengingsdatum.

Schuldbewijzen, waaronder staats- en bedrijfsobligaties, depositocertificaten (CD's) en effecten met onderpand (zoals CDO'sen CMO's), geven hun houder over het algemeen recht op regelmatige betaling van rente en aflossing van de hoofdsom (ongeacht de prestatie van de uitgevende instelling), samen met alle andere contractuele rechten (waaronder stemmen niet inbegrepen) rechten).

Ze worden doorgaans uitgegeven voor een vaste looptijd, aan het einde waarvan ze door de emittent kunnen worden afgelost. Schuldbewijzen kunnen worden gedekt (gedekt door onderpand) of ongedekt, en, indien niet gewaarborgd, kunnen contractueel voorrang krijgen op andere ongedekte, achtergestelde schuld in het geval van een faillissement.

Hybride effecten

Hybride effecten, zoals de naam al doet vermoeden, combineren enkele kenmerken van zowel schuld- als aandeleneffecten. Voorbeelden van hybride effecten zijn: aandelenwarrants (opties uitgegeven door het bedrijf zelf die aandeelhouders het recht geven om aandelen te kopen binnen een bepaalde termijn en tegen een bepaalde prijs), converteerbare obligaties (obligaties die kunnen worden omgezet in gewone aandelen van de uitgevende onderneming), en preferente aandelen (bedrijfsaandelen waarvan de betalingen van rente, dividenden of andere kapitaalopbrengsten voorrang kunnen krijgen op die van andere aandeelhouders).

Hoe effecten handelen

Beursgenoteerde effecten zijn genoteerd op: beurzen, waar emittenten effectenlijsten kunnen zoeken en investeerders kunnen aantrekken door te zorgen voor een liquide en gereglementeerde markt om in te handelen. Informele elektronische handelssystemen zijn de laatste jaren gebruikelijker geworden en effecten worden nu vaak verhandeld "vrij verkrijgbaar," of rechtstreeks onder investeerders, online of via de telefoon.

Een beursintroductie (IPO) vertegenwoordigt de eerste grote verkoop van aandelen aan het publiek door een bedrijf. Na een IPO worden alle nieuw uitgegeven aandelen, terwijl ze nog steeds worden verkocht in de Belangrijkste markt, wordt aangeduid als a secundair aanbod. Als alternatief kunnen effecten onderhands worden aangeboden aan een beperkte en gekwalificeerde groep in wat bekend staat als a privé plaatsing—een belangrijk onderscheid in termen van zowel vennootschapsrecht als effectenregelgeving. Soms verkopen bedrijven aandelen in een combinatie van een openbare en onderhandse plaatsing.

In de secundaire markt, ook wel de aftermarket genoemd, worden effecten gewoon overgedragen als: activa van de ene belegger naar de andere: aandeelhouders kunnen hun effecten aan andere beleggers verkopen voor contanten en/of vermogenswinst. De secundaire markt is dus een aanvulling op de primaire. De secundaire markt is minder liquide voor onderhands geplaatste effecten, aangezien ze niet openbaar verhandelbaar zijn en alleen kunnen worden overgedragen aan gekwalificeerde beleggers.

Beleggen in effecten

De entiteit die de effecten voor verkoop creëert, staat bekend als de emittent, en degenen die ze kopen zijn natuurlijk investeerders. Over het algemeen vertegenwoordigen effecten een investering en een middel waarmee gemeenten, bedrijven en andere commerciële ondernemingen nieuw kapitaal kunnen aantrekken. Bedrijven kunnen veel geld verdienen als ze naar de beurs gaan, bijvoorbeeld door aandelen te verkopen in een beursintroductie (IPO).

Stads-, staats- of provincieoverheden kunnen geld inzamelen voor een bepaald project door een gemeentelijke obligatie probleem. Afhankelijk van de marktvraag of prijsstructuur van een instelling kan het aantrekken van kapitaal via effecten een voorkeursalternatief zijn voor: financiering via een banklening.

Aan de andere kant, effecten kopen met geleend geld, een handeling die bekend staat als: met een marge kopen is een populaire beleggingstechniek. In wezen kan een bedrijf eigendomsrechten leveren, in de vorm van contanten of andere effecten, bij aanvang of bij verzuim, om zijn schuld of andere verplichting aan een andere entiteit te betalen. Deze zekerheid regelingen zijn de laatste tijd gegroeid, vooral onder institutionele beleggers.

Regulering van effecten

In de Verenigde Staten is de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) regelt de openbare aanbieding en verkoop van effecten.

Openbare aanbiedingen, verkopen en transacties van Amerikaanse effecten moeten worden geregistreerd en gedeponeerd bij de effectenafdelingen van de SEC. Zelfregulerende organisaties (SRO's) binnen de makelaardij industrie neemt vaak ook regelgevende posities in. Voorbeelden van SRO's zijn de Nationale Vereniging van Effectenhandelaars (NASD), en de Regelgevende instantie voor de financiële sector (FINRA).

De definitie van een zekerheidsaanbod werd vastgesteld door het Hooggerechtshof in een zaak uit 1946. In zijn arrest leidt de rechtbank de definitie van een effect af op basis van vier criteria: het bestaan ​​van een investering contract, de oprichting van een gemeenschappelijke onderneming, een winstbelofte door de emittent en het gebruik van een derde partij om de aanbieden.

Resterende effecten

Resterende zekerheden zijn een soort van converteerbare beveiliging- dat wil zeggen, ze kunnen worden veranderd in een andere vorm, meestal die van gewone aandelen. Een converteerbare obligatie is bijvoorbeeld een resteffect omdat het de obligatiehouder in staat stelt het effect om te zetten in gewone aandelen. Voorkeursaandelen kunnen ook een converteerbare functie hebben. Bedrijven kunnen resterende effecten aanbieden om investeringskapitaal aan te trekken wanneer de concurrentie om fondsen hevig is.

Wanneer de resterende zekerheid wordt omgezet of uitgeoefend, neemt het aantal huidige uitstaande gewone aandelen toe. Dit kan de totale aandelenpool en ook hun prijs verwateren. Verdunning heeft ook invloed op financiële analysestatistieken, zoals: winst per aandeel, omdat de winst van een bedrijf moet worden gedeeld door een groter aantal aandelen.

Als een beursgenoteerd bedrijf daarentegen maatregelen neemt om het totale aantal uitstaande aandelen te verminderen, zou het bedrijf geconsolideerd hen. Het netto-effect van deze actie is dat de waarde van elk afzonderlijk aandeel stijgt. Dit wordt vaak gedaan om meer of grotere investeerders aan te trekken, zoals beleggingsfondsen.

Andere soorten effecten

Gecertificeerde effecten zijn die weergegeven in fysieke, papieren vorm. Effecten kunnen ook worden aangehouden in het directe registratiesysteem, dat aandelen in girale vorm registreert. Met andere woorden, een transferagent onderhoudt de aandelen namens de onderneming zonder dat er fysieke certificaten nodig zijn.

Moderne technologieën en beleid hebben in de meeste gevallen de noodzaak voor certificaten geëlimineerd en voor de uitgever om een ​​volledig veiligheidsregister bij te houden. Er is een systeem ontwikkeld waarbij emittenten een enkel globaal certificaat dat alle uitstaande effecten vertegenwoordigt, kunnen deponeren bij een universele bewaarinstelling die bekend staat als de Depository Trust Company (DTC). Alle effecten die via DTC worden verhandeld, worden in elektronische vorm bewaard. Het is belangrijk op te merken dat gecertificeerde en niet-gecertificeerde effecten niet verschillen wat betreft de rechten of privileges van de aandeelhouder of emittent.

Effecten aan toonder zijn verhandelbaar en geven de aandeelhouder recht op de rechten onder de zekerheid. Ze worden overgedragen van belegger op belegger, in bepaalde gevallen door bekrachtiging en levering. In termen van eigendomsrechten waren pre-elektronische effecten aan toonder altijd verdeeld, wat betekent dat elk effect een afzonderlijk actief vormde, juridisch onderscheiden van andere in dezelfde uitgifte.

Afhankelijk van de marktpraktijk kunnen verdeelde beveiligingsactiva fungibel of (minder vaak) niet-fungeerbaar zijn, wat betekent dat op lening kan de lener activa teruggeven die gelijkwaardig zijn aan het oorspronkelijke actief of aan een specifiek identiek actief aan het einde van de lening. In sommige gevallen kunnen effecten aan toonder worden gebruikt om belastingontduiking te bevorderen, en kunnen ze dus soms negatief worden beoordeeld door zowel emittenten, aandeelhouders als fiscale regelgevende instanties. Ze zijn zeldzaam in de Verenigde Staten.

Geregistreerde effecten de naam van de houder dragen en andere noodzakelijke gegevens die door de uitgevende instelling in een register worden bijgehouden. Overdrachten van effecten op naam vinden plaats door middel van wijzigingen in het register. Geregistreerde schuldbewijzen zijn altijd onverdeeld, wat betekent dat de hele uitgifte één enkel actief vormt, waarbij elk effect een deel van het geheel vormt. Onverdeelde effecten zijn van nature fungibel. Secundaire marktaandelen zijn ook altijd onverdeeld.

Lettereffecten zijn niet geregistreerd bij de SEC en kunnen niet openbaar op de markt worden verkocht. Briefbeveiliging - ook bekend als beperkte beveiliging, briefaandelen of briefobligaties - wordt rechtstreeks door de emittent aan de belegger verkocht. De term is afgeleid van de SEC-vereiste voor een "investeringsbrief" van de koper, waarin staat dat de aankoop voor investeringsdoeleinden is en niet bedoeld is voor wederverkoop. Bij het wisselen van eigenaar vereisen deze letters vaak: vorm 4.

Kabineteffecten zijn genoteerd onder een grote financiële beurs, zoals de NYSE, maar worden niet actief verhandeld. In het bezit van een inactief investeringspubliek, is de kans groter dat ze een obligatie dan een aandeel zijn. Het "kabinet" verwijst naar de fysieke plaats waar obligatieorders historisch buiten de handelsvloer werden opgeslagen. De kasten zouden doorgaans limietorders bevatten en de orders werden bij de hand gehouden totdat ze verstreken of werden uitgevoerd.

Effecten uitgeven: voorbeelden

Neem het geval van XYZ, een succesvolle startup die geïnteresseerd is in het aantrekken van kapitaal om de volgende groeifase te stimuleren. Tot nu toe was het eigendom van de startup verdeeld tussen de twee oprichters. Het heeft een aantal opties om toegang te krijgen tot kapitaal. Het kan openbare markten aanboren door een IPO uit te voeren of het kan geld inzamelen door zijn aandelen via een onderhandse plaatsing aan investeerders aan te bieden.

De eerste methode stelt het bedrijf in staat om meer kapitaal te genereren, maar het gaat gepaard met hoge vergoedingen en openbaarmakingsvereisten. Bij de laatste methode worden aandelen verhandeld op secundaire markten en niet onderworpen aan openbare controle. In beide gevallen gaat het echter om de distributie van aandelen die het belang van de oprichters verwateren en eigendomsrechten verlenen aan investeerders. Dit is een voorbeeld van eigen vermogen.

Overweeg vervolgens een regering die geïnteresseerd is in het inzamelen van geld om haar economie nieuw leven in te blazen. Het gebruikt obligaties of schuldbewijzen om dat bedrag te verhogen en belooft regelmatige betalingen aan houders van de coupon.

Kijk ten slotte naar het geval van startup ABC. Het haalt geld op bij particuliere investeerders, waaronder familie en vrienden. De oprichters van de startup bieden hun investeerders een converteerbare noot die op een later evenement wordt omgezet in aandelen van de startup. De meeste van dergelijke evenementen zijn financieringsevenementen. Het biljet is in wezen een schuldgarantie omdat het een lening is van investeerders aan de oprichters van de startup.

In een later stadium wordt het biljet omgezet in eigen vermogen in de vorm van een vooraf bepaald aantal aandelen die investeerders een deel van het bedrijf geven. Dit is een voorbeeld van een hybride beveiliging.