Minimum Efficiënte Schaal (MES) Definitie

Wat is de minimale efficiënte schaal (MES)?

De minimale efficiënte schaal (MES) is het laagste punt op een kostencurve waar een bedrijf zijn product tegen een concurrerende prijs kan produceren. Op het MES-punt kan het bedrijf de schaalvoordelen nodig is om effectief te kunnen concurreren in zijn sector.

Minimale efficiënte schaal begrijpen

Voor bedrijven die goederen produceren, is het van cruciaal belang om een ​​optimaal evenwicht te vinden tussen de vraag van de consument, productie volume en de kosten in verband met de productie en levering van goederen.

Een reeks productiekosten gaat gepaard met het vaststellen van een minimale efficiënte schaal, maar de relatie met de grootte van zijn markt, dat wil zeggen de vraag naar het product, bepaalt hoeveel concurrenten effectief kunnen opereren in de markt.

Met andere woorden, MES probeert het punt te identificeren waarop een bedrijf zijn goederen goedkoop genoeg kan produceren om ze tegen een concurrerende prijs op de markt aan te bieden. In de economie is de MES het laagste productiepunt dat de gemiddelde totale kosten op lange termijn (LRATC). LRATC vertegenwoordigt de gemiddelde kosten per eenheid output over de lange termijn. Maar onthoud dat alle invoer variabel is.

Voorbeeld uit de praktijk van minimale efficiënte schaal

Sinds de jaren vijftig waren Amerikaanse gezinnen steeds afhankelijker geworden van de auto, en veel gezinnen hadden meer dan één auto. General Motors Company (NYSE: GM) domineerde de markt. De productie was efficiënt en de export was overvloedig.

In 1970 schakelde GM zijn assemblagemethoden over van grotendeels handmatige naar grotendeels geautomatiseerde productie. De vraag van de consument, een hogere productie en goedkope materialen zorgden allemaal voor schaalvoordelen in het voordeel van GM, en het bedrijf bereikte wat men een maximaal-minimum efficiënte schaal zou kunnen noemen. In de jaren die volgden, had GM een groot aandeel in de Amerikaanse automarkt.

Schaalnadelen

Ondanks de efficiëntie van de automatisering, begonnen goedkopere importen inbreuk te maken op de Amerikaanse automarkt. Gedurende de volgende decennia, schaalnadelen bleek noodlottig voor GM. Het bedrijf begon zware verliezen te lijden, sloot veel van zijn fabrieken en kwam in een periode van langzame achteruitgang.

Een combinatie van factoren droeg bij aan de neergang van GM. Ten eerste waren buitenlandse auto's minder duur om te produceren, wat Amerikaanse autofabrikanten in een groot nadeel benadeelde. Ook stuurden nieuwe brandstofvoorschriften van de Amerikaanse overheid consumenten naar kleinere, zuinigere voertuigen. Fabrikanten die kleinere auto's produceerden, namen een groot deel van het marktaandeel van GM over.

Tegelijkertijd werden buitenlandse luxeauto's zoals Mercedes en BMW's populair, wat het marktaandeel van GM's Cadillacs en Lincolns beknelde.

Ten slotte stegen de productiekosten. GM wankelde op de rand van faillissement.

Op 1 juni 2009 diende General Motors de grootste industriële faillissementsaanvraag in de geschiedenis in. Slechts 40 dagen later verliet een nieuwe GM de faillissementsbescherming, dankzij een meesterlijk herstelplan ondersteund door geld van de Amerikaanse overheid.

Er was een happy end voor General Motors. Maar de moeilijke jaren laten zien hoe een bedrijf zal falen als het er niet in slaagt een evenwichtige MES te behouden. Een gezonde MES bestaat uit tal van factoren, maar die factoren veranderen voortdurend. Ze moeten regelmatig opnieuw worden berekend om de wijzigingen weer te geven. Een bedrijf moet ook zijn productieniveaus blijven aanpassen om het doel te blijven bereiken.

Bij het beoordelen van de minimale efficiënte schaal is het belangrijk dat een bedrijf op de hoogte blijft van veranderingen in externe variabelen die van invloed kunnen zijn op de productie. Deze kunnen de kosten van arbeid, opslag en verzending omvatten; de kapitaalkosten; de stand van de wedstrijd; smaak en eisen van de klant; en overheidsvoorschriften.