Wat is kapitaalbudgettering?

Wat is kapitaalbudgettering?

Kapitaalbudgettering is het proces dat een bedrijf onderneemt om potentiële grote projecten of investeringen te evalueren. De bouw van een nieuwe fabriek of een grote investering in een externe onderneming zijn voorbeelden van projecten waarvoor kapitaalbudgettering nodig is voordat ze worden goedgekeurd of afgewezen.

Als onderdeel van kapitaalbegroting kan een bedrijf de kasinstroom van een toekomstig project beoordelen en uitstromen om te bepalen of het potentiële rendement dat zou worden gegenereerd, aan een voldoende doel voldoet maatstaf. Het kapitaalbegrotingsproces wordt ook wel investeringsbeoordeling genoemd.

Kapitaalbudgettering begrijpen

Idealiter zouden bedrijven alle projecten en kansen nastreven die de aandeelhouderswaarde en winst. Omdat de hoeveelheid kapitaal of geld die een bedrijf beschikbaar heeft voor nieuwe projecten echter beperkt is, heeft het management gebruikt kapitaalbegrotingstechnieken om te bepalen welke projecten het beste rendement opleveren over een toepasselijke periode.

Hoewel er talrijk zijn methoden voor kapitaalbegroting, hieronder zijn er een paar die bedrijven kunnen gebruiken om te bepalen welke projecten ze moeten nastreven.

Verdisconteerde cashflowanalyse

Verdisconteerde cashflow (DCF) analyse kijkt naar de initiële kasuitstroom die nodig is om een ​​project te financieren, de mix van kasinstromen in de vorm van winst, en andere toekomstige uitstromen in de vorm van onderhouds- en andere kosten.

Huidige waarde

Deze kasstromen, met uitzondering van de initiële uitstroom, worden verdisconteerd naar de huidige datum. Het resulterende getal uit de DCF-analyse is de netto contante waarde (NCW). De kasstromen worden verdisconteerd, aangezien de huidige waarde aangeeft dat een geldbedrag vandaag meer waard is dan hetzelfde bedrag in de toekomst. Bij elke projectbeslissing is er een opportuniteitskosten, dat wil zeggen het gederfde rendement als gevolg van het nastreven van het project. Met andere woorden, de inkomende kasstromen of inkomsten uit het project moeten voldoende zijn om de kosten te dekken, zowel de initiële als de lopende kosten, maar moeten ook eventuele alternatieve kosten overtreffen.

Met huidige waarde, worden de toekomstige kasstromen verdisconteerd met de risicovrije rente zoals de koers op a Amerikaanse schatkist obligatie, die wordt gegarandeerd door de Amerikaanse overheid. De toekomstige kasstromen worden verdisconteerd met de risicovrije rente (of kortingspercentage) omdat het project dat bedrag minimaal moet verdienen; anders zou het niet de moeite waard zijn om na te streven.

Kosten van kapitaal

Ook kan een bedrijf geld lenen om een ​​project te financieren en als gevolg daarvan moet het op zijn minst voldoende inkomsten verdienen om de financieringskosten of de kosten van kapitaal. Beursgenoteerde bedrijven kunnen een combinatie van schulden gebruiken, zoals: obligaties of een bank kredietfaciliteit-en eigen vermogen– of aandelen. De kapitaalkosten zijn meestal een gewogen gemiddelde van zowel het eigen vermogen als het vreemd vermogen. Het doel is om de te berekenen drempelwaarde of het minimumbedrag dat het project moet verdienen met de inkomende kasstromen om de kosten te dekken. Een rendement boven de drempelwaarde creëert waarde voor het bedrijf, terwijl een project met een rendement dat lager is dan de drempelwaarde niet zou worden gekozen.

Projectmanagers kunnen het DCF-model gebruiken om te helpen kiezen welk project winstgevender of de moeite waard is om na te streven. Projecten met de hoogste NPV moeten een rangorde hebben boven andere, tenzij een of meer projecten zijn elkaar uitsluiten. Projectmanagers moeten echter ook rekening houden met eventuele risico's van het uitvoeren van het project.

Terugbetalingsanalyse

Terugbetalingsanalyse is de eenvoudigste vorm van analyse van kapitaalbudgettering, maar het is ook de minst nauwkeurige. Het wordt nog steeds veel gebruikt omdat het snel is en managers inzicht kan geven in de werkelijke waarde van een voorgesteld project.

Payback-analyse berekent hoe lang het duurt om de kosten van een investering terug te verdienen. De terugverdientijd wordt bepaald door de initiële investering in het project te delen door de gemiddelde jaarlijkse kasinstroom die het project zal genereren. Als het bijvoorbeeld $ 400.000 kost voor de eerste contante uitgaven en het project $ 100.000 per jaar aan inkomsten genereert, duurt het vier jaar om de investering terug te verdienen.

Payback-analyse wordt meestal gebruikt wanneer bedrijven slechts een beperkte hoeveelheid geld hebben (of liquiditeit) om in een project te investeren en daarom moeten weten hoe snel ze hun investering terug kunnen krijgen. Het project met de kortste terugverdientijd zou waarschijnlijk worden gekozen. Er zijn echter enkele beperkingen aan de terugverdienmethode, omdat deze geen rekening houdt met de alternatieve kosten of het rendement dat zou kunnen worden verdiend als ze er niet voor hadden gekozen om het project voort te zetten.

Ook omvat de terugverdienanalyse doorgaans geen kasstromen aan het einde van de levensduur van het project. Als een project dat wordt overwogen bijvoorbeeld het kopen van apparatuur omvat, wordt rekening gehouden met de kasstromen of inkomsten die worden gegenereerd met de apparatuur van de fabriek, maar niet met de apparatuur restwaarde aan het einde van het project. De restwaarde is de waarde van de apparatuur aan het einde van zijn nuttige levensduur. Als gevolg hiervan wordt een terugverdienanalyse niet beschouwd als een echte maatstaf voor hoe winstgevend een project is, maar geeft het in plaats daarvan een ruwe schatting van hoe snel een initiële investering kan worden terugverdiend.

Doorvoeranalyse

Doorvoeranalyse is de meest gecompliceerde vorm van analyse van kapitaalbudgettering, maar ook de meest nauwkeurige om managers te helpen beslissen welke projecten ze moeten nastreven. Volgens deze methode wordt het hele bedrijf beschouwd als een enkel winstgenererend systeem. Doorvoer wordt gemeten als een hoeveelheid materiaal die door dat systeem gaat.

De analyse gaat ervan uit dat bijna alle kosten bedrijfskosten, dat een bedrijf de doorvoer van het hele systeem moet maximaliseren om de kosten te betalen, en dat de manier om de winst te maximaliseren is om de doorvoer door een knelpuntoperatie te maximaliseren. Een knelpunt is de bron in het systeem die de langste tijd nodig heeft om te werken. Dit betekent dat managers altijd een hogere prioriteit moeten geven aan projecten voor kapitaalbegroting die de doorvoer of stroom door de bottleneck zullen vergroten.