Zal COVID-19 leiden tot een wereldwijd verloren decennium?

De COVID-19 is duidelijk niet goed geweest voor de wereldeconomie. Zelfs de landen die relatief ongeschonden zijn door het virus hebben economische schade geleden in de vorm van verminderde wereldwijde handel. Het is dan ook geen verrassing dat de Wereldbank pessimistisch is geworden over de mondiale groei. De meest recente van de Wereldbank Rapport Wereldwijde economische vooruitzichten projecteert een decennium van lagere groei. Hier zullen we bekijken waarom de Wereldbank zich zorgen maakt over een verloren decennium en wat het betekent voor de markten.

Van laag naar lager

Het lijkt lang geleden, maar in 2019 was er echte zorg dat a

handelsoorlog tussen de Verenigde Staten en China kan de wereldhandel terugdraaien en leiden tot een explicieter protectionistisch beleid. Die angsten, samen met de vergrijzende bevolking en lage productiviteit groei, waren al deprimerende economische projecties. Dus de vooruitzichten van de Wereldbank waren al gedempt in eerdere rapporten voordat COVID-19 opkwam en een gat sloeg in de wereldwijde handel en nationale financiën.

Nu verwacht de Wereldbank dat de wereldwijde groei in 2021 met 4% en in 2022 met 3,8% zal toenemen, wat redelijk klinkt, behalve voor het feit dat die jaren nog steeds respectievelijk 5% en 6% lager zullen zijn in vergelijking met pre-pandemie projecties. Simpel gezegd, er zal dit en volgend jaar een bescheiden herstel zijn, maar we zijn nog ver verwijderd van het bescheiden doel dat we vóór de pandemie verwachtten.

Wijdverbreide fiscale zwakte

Het rapport van de Wereldbank verwijst naar het decennium van matige groei na de Wereldwijde financiële crisis en voorspelt een vergelijkbare fall-out rond de pandemie. Een van de belangrijkste oorzaken van de verwachte zwakkere groei is de precaire financiële situatie waarin de meeste landen zich bevinden als gevolg van fiscale manoeuvres die zijn genomen om de economie tijdens lockdowns te stoppen.

Het rapport schat dat de wereldwijde overheidsschuld al 83% van de wereldwijde staatsschuld bedroeg bruto nationaal product (bbp), en zal naar verwachting in 2021 100% van het mondiale bbp bereiken. Hoewel deze schuld in veel gevallen nodig is om de economische activiteit te ondersteunen en de menselijke kosten tot een minimum te beperken, is deze groei van de schuld doorgaan op een moment dat de totale wereldwijde schuld (particulier en publiek) in 2019 al op een historisch hoogtepunt van 230% wereldwijd stond BBP.

De percentages zijn groot, maar de werkelijke aantallen zijn nog moeilijker te doorgronden. Op dit moment staan ​​de Verenigde Staten aan de vooravond van nog een biljoen dollar stimuleringspakket dat draagt ​​bij aan wat al een reactie was die vele malen groter was dan de financiële crisis van 2007-2008. De VS was afgelopen juni al $ 10 biljoen, en veel landen hebben vergelijkbare verplichtingen als de pandemie voortduurt. Nadat ze het fiscale beleidskader tot nu toe hebben opgerekt om de pandemie te bestrijden, zullen veel landen merken dat ze nog maar heel weinig droog poeder over hebben. Sommigen zullen onvermijdelijk in nieuwe financiële crises worden geduwd als gevolg van hun grote schuldenlast en verslechterende begrotingsposities.

Groeiende hiaten

Een ander thema in het rapport van de Wereldbank zijn de gaten die als gevolg van de pandemie groter worden. Het onderwijs is wereldwijd verstoord, mensen zien winstwinsten verdwijnen, en hele economieën die worden gebruikt voor industrieën zoals toerisme of die afhankelijk zijn van wereldwijde waardeketens hebben grote klappen gekregen. De Wereldbank beveelt investeringen en institutionele hervormingen aan als algemene tonicum om de groei te herstellen, maar dit is een grote opgave voor de zwaarst getroffen landen die zich fiscaal onder druk zetten.

Botweg gezegd, arme landen zijn niet in staat geweest om gemakkelijk over te stappen op een virtueel onderwijsmodel of te investeren in de infrastructuur die nodig is voor een robuuste reactie op de volksgezondheid. Dat gezegd hebbende, geldt hetzelfde probleem ook voor huishoudens met een lager inkomen in de rijkste landen, omdat ze meer negatief zijn getroffen door COVID en lockdowns. De ongelijkheidskloven nemen dus internationaal en in eigen land toe, waardoor de vooruitgang van de afgelopen decennia ongedaan wordt gemaakt.

Wat betekent dit voor beleggers?

Het rapport is vrij ontnuchterend en maakt duidelijk dat we het komende decennium inderdaad een gematigde wereldwijde groei zullen zien. De Wereldbank staat toe dat effectief beleid of grote technologische vooruitgang de prognose kan verbeteren, maar de kans dat dat op korte termijn gebeurt, is klein. Niets van dit alles zal voor beleggers als een verrassing komen, maar hoe het de markt daadwerkelijk beïnvloedt, valt nog te bezien.

Veel van de pijn die in het rapport van de Wereldbank werd geprojecteerd, werd in maart 2019 op de markt gebracht. De markt is aantoonbaar oververkocht door de pandemie, en het is heel goed mogelijk dat deze nu overbought is door het verwachte herstel. Dat is tenslotte hoe de markt werkt.

Grote en kleine investeerders proberen allemaal sneller dan de volgende persoon te anticiperen op de gevolgen van gebeurtenissen op korte en middellange termijn. We zitten nog steeds in de pandemie, maar veel voorraden en omwisselen van verhandelde fondsen (ETF's) zijn doen alsof we er al voorbij zijn. Of ze in 2022 nog steeds hoog zullen rijden als en wanneer gedempte wereldwijde groei de resultaten drukt, ligt ver in de toekomst, zelfs voor de markten.

Het komt neer op

Het rapport van de Wereldbank is verre van bemoedigend, maar het is belangrijk om te onthouden dat het de vooruitzichten voor de hele wereld bekijkt. Binnen de lagere wereldwijde groeicijfers zullen er aanzienlijke verschillen zijn van land tot land. In het rapport werd al iets opgemerkt dat onlangs werd bevestigd: China slaagde erin te groeien ondanks de pandemie en was de enige grote economie die dit in 2020 deed.

Dit is de realiteit van de economische gaten over de hele wereld. Sommige landen zullen inderdaad een verloren decennium hebben, maar andere zullen vooruit rennen zodra ze de pandemie achter zich hebben. Dit ongelijkmatige herstel zal natuurlijk kansen creëren voor investeerders om brede winnaars op nationale schaal te kiezen, evenals specifieke bedrijven binnen die economieën.