Moet u uw hele portefeuille in aandelen beleggen?

Af en toe zal een goedbedoelende 'expert' zeggen dat langetermijnbeleggers 100% van hun portefeuilles in aandelen moeten beleggen. Het is niet verrassend dat dit idee het meest wordt verspreid aan het einde van een lange stier trend op de Amerikaanse aandelenmarkt. Hieronder zullen we een preventieve aanval uitvoeren tegen dit aantrekkelijke, maar potentieel gevaarlijke idee.

De zaak voor 100% aandelen

Het belangrijkste argument van voorstanders van a 100% aandelenstrategie is eenvoudig en duidelijk: op de lange termijn presteren aandelen beter dan obligaties en contanten; daarom zal het toewijzen van uw volledige portefeuille aan aandelen uw rendement maximaliseren.

Aanhangers van deze opvatting citeren de veelgebruikte historische gegevens van Ibbotson Associates, die "bewijzen" dat aandelen meer rendement hebben opgeleverd dan obligaties, die op hun beurt een hoger rendement hebben opgeleverd dan contanten.Veel beleggers - van ervaren professionals tot naïeve amateurs - accepteren deze beweringen zonder verder na te denken.

Hoewel dergelijke verklaringen en historische gegevens tot op zekere hoogte waar kunnen zijn, zouden beleggers wat dieper moeten ingaan op de grondgedachte en mogelijke gevolgen van een 100% aandelenstrategie.

Het probleem met 100% aandelen

De vaak aangehaalde Ibbotson-gegevens zijn niet erg robuust. Het bestrijkt slechts één bepaalde periode (1926-heden) in één enkel land: de V.S.Door de geschiedenis heen hebben andere minder fortuinlijke landen hun volledige openbare aandelenmarkten vrijwel zien verdwijnen, wat 100% verliezen opleverde voor beleggers met 100% aandelenallocaties. Zelfs als de toekomst uiteindelijk grote opbrengsten zou opleveren, samengestelde groei op $ 0 is niet veel.

Het is waarschijnlijk onverstandig om uw investeringsstrategie echter in een doemscenario. Laten we dus aannemen dat de toekomst er ongeveer uit zal zien als het relatief goedaardige verleden. Het voorschrijven van 100% aandelen is nog steeds problematisch, want hoewel aandelen op de lange termijn beter kunnen presteren dan obligaties en contanten, kunt u op korte termijn bijna failliet gaan.

Marktcrashes

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat u eind 1972 een dergelijke strategie had geïmplementeerd en al uw spaargeld in de beurs. In de komende twee jaar verloor de Amerikaanse aandelenmarkt meer dan 40% van zijn waarde.Gedurende die tijd was het misschien moeilijk om zelfs maar een bescheiden 5% per jaar van uw spaargeld op te nemen om voor te zorgen relatief veel voorkomende uitgaven, zoals de aanschaf van een auto, onverwachte uitgaven of het betalen van een deel van de studie van uw kind schoolgeld.

Dat komt omdat uw spaargeld in slechts twee jaar bijna gehalveerd zou zijn. Dat is een onaanvaardbare uitkomst voor de meeste beleggers en een waarvan het erg moeilijk zou zijn om te herstellen. Houd er rekening mee dat de crash tussen 1973 en 1974 niet de meest ernstige was, gezien wat beleggers hebben meegemaakt in de Beurscrash van 1929, hoewel het onwaarschijnlijk is dat een crash van die omvang opnieuw zou kunnen gebeuren.

Voorstanders van all-equities beweren natuurlijk dat als beleggers gewoon op koers blijven, ze die verliezen uiteindelijk zullen goedmaken en veel meer zullen verdienen dan wanneer ze in en uit de markt stappen. Dit negeert echter de menselijke psychologie, wat ertoe leidt dat de meeste mensen op precies het verkeerde moment in en uit de markt stappen, laag verkopen en hoog kopen. Op koers blijven vereist het negeren van de heersende "wijsheid" en niets doen als reactie op: depressieve markt conditie.

Laten we eerlijk zijn. Het kan voor de meeste beleggers buitengewoon moeilijk zijn om zes maanden, laat staan ​​vele jaren, een ongunstige strategie vol te houden.

Inflatie en deflatie

Een ander probleem met de 100% aandelenstrategie is dat deze weinig of geen bescherming biedt tegen de twee grootste bedreigingen voor een geldpool op lange termijn: inflatie en deflatie.

Inflatie is een stijging van het algemene prijspeil die de koopkracht van uw portefeuille aantast. Deflatie is het tegenovergestelde, gedefinieerd als een brede daling van prijzen en activawaarden, meestal veroorzaakt door een depressie, ernstige recessie of andere grote economische verstoringen.

Aandelen presteren over het algemeen slecht als de economie wordt belegerd door een van deze twee monsters. Zelfs een geruchtmakende waarneming kan aanzienlijke schade toebrengen aan de bestanden. Daarom neemt de slimme belegger bescherming op - of heggen- in zijn of haar portefeuille om zich tegen deze twee bedreigingen te wapenen.

Er zijn manieren om de impact te verminderen van inflatie of deflatie, en het gaat om het maken van de juiste activa-allocaties. Echte activa, zoals onroerend goed (in bepaalde gevallen), energie, infrastructuur, grondstoffen, aan de inflatie gekoppelde obligaties en goud, kunnen een goede afdekking tegen inflatie bieden. Evenzo biedt een allocatie naar langlopende, niet-opvraagbare Amerikaanse staatsobligaties de beste afdekking tegen deflatie, recessie of depressie.

Een laatste woord over een 100% aandelenstrategie. Als u geld beheert voor iemand anders dan uzelf, bent u onderworpen aan: voogd normen. Een pijler van fiduciaire zorg en voorzichtigheid is de praktijk van: diversificatie om het risico op grote verliezen te minimaliseren. Als er geen buitengewone omstandigheden zijn, is een fiduciair verplicht om te diversifiëren over activaklassen.

Het komt neer op

Dus als 100% aandelen niet de optimale oplossing zijn voor een langetermijnportefeuille, wat dan wel? Een door aandelen gedomineerde portefeuille is, ondanks de waarschuwende tegenargumenten hierboven, redelijk als u ervan uitgaat dat aandelen het op de meeste lange termijn beter zullen doen dan obligaties en contanten.

Uw portefeuille moet echter breed gespreid zijn over meerdere activaklassen: Amerikaanse aandelen, lange termijn Amerikaanse staatsobligaties, internationale aandelen, schuldpapier en aandelen van opkomende markten, reële activa en zelfs rommel obligaties.

Leeftijd is hier ook van belang. Hoe dichter u bij uw pensioen bent, hoe meer u de allocaties naar risicovollere posities moet inkorten en die van minder volatiele activa moet verhogen. Voor de meeste mensen betekent dat geleidelijk weggaan van aandelen en naar obligaties. Streefdatum fondsen zal dit min of meer automatisch voor u doen.

Als je het geluk hebt om een ​​gekwalificeerde en geaccrediteerde belegger,uw assetallocatie moet ook een gezonde dosis alternatieve investeringen bevatten: durfkapitaal, buy-outs, hedgefondsen en hout.

Deze meer diverse portefeuille zal naar verwachting afnemen wisselvalligheid, geef wat bescherming tegen inflatie en deflatie, en stelt u in staat koers te houden in moeilijke marktomgevingen, terwijl u weinig inlevert op het gebied van rendement.