Definitie van de wet van Okun

Wat is de wet van Okun?

De wet van Okun is een empirisch waargenomen verband tussen werkloosheid en verliezen in de productie van een land. Wanneer economen de economie bestuderen, hebben ze de neiging om twee factoren aan te scherpen: output en banen. Omdat er een verband bestaat tussen deze twee elementen van een economie, bestuderen veel economen de relatie tussen output (of meer specifiek, bruto binnenlands product, bbp) en werkloosheid niveaus.

Okun's Law kijkt naar de statistische relatie tussen BBP en werkloosheid. De wet van Okun kan ook worden gebruikt om het bruto nationaal product (BNP) te schatten.

De wet van Okun begrijpen

Arthur Okun was een professor aan Yale en een econoom die de relatie tussen werkloosheid en productie bestudeerde. Okun werd geboren in november 1928 en stierf in maart 1980 op 51-jarige leeftijd. Hij studeerde economie aan de Columbia University, waar hij zijn Ph.D. Tijdens zijn ambtstermijn bij Yale, werd Okun benoemd tot lid van de Raad van Economische Adviseurs van president John Kennedy. Hij bleef in deze positie onder president Lyndon B. Johnson ook.

Als keynesiaans econoom pleitte Okun voor het gebruik van fiscaal beleid om de inflatie te beheersen en de werkgelegenheid te stimuleren. In de jaren zestig stelde hij voor het eerst de relatie tussen werkloosheid en het BBP van een land voor. In het algemeen toonden de bevindingen van Okun aan dat wanneer de werkloosheid daalt, de productie van een land zal toenemen.

Vele jaren later heeft de Federal Reserve Bank van St. Louis de wet van Okun als volgt gedefinieerd: "[De wet van Okun] is bedoeld om ons te vertellen hoeveel van een het bruto binnenlands product (bbp) van een land verloren kan gaan wanneer het werkloosheidspercentage boven het natuurlijke niveau ligt." De logica is redelijk rechtdoorzee. De hoeveelheid output die een economie produceert, hangt af van de hoeveelheid arbeid (of het aantal mensen dat in dienst is) in het productieproces; wanneer er meer arbeid bij het productieproces betrokken is, is er meer output (en vice versa).

In Okun's oorspronkelijke verklaring van zijn wet, ervaart een economie een stijging van 1 procentpunt in werkloosheid voor elke 3 procentpunt daling van het BBP vanaf het langetermijnniveau (ook wel potentieel genoemd) BBP). Evenzo gaat een stijging van het BBP met 3 procentpunt ten opzichte van het langetermijnniveau gepaard met een daling van de werkloosheid met 1 procentpunt. Het potentiële bbp is het outputniveau dat kan worden bereikt wanneer alle middelen (land, arbeid, kapitaal en ondernemersvermogen) volledig worden ingezet.

De wet van Okun kan echter beter worden gekarakteriseerd als een "vuistregel", omdat deze is gebaseerd op empirische observatie van gegevens, in plaats van op een conclusie die is afgeleid van een theoretische voorspelling. De wet van Okun is een benadering omdat er naast werkgelegenheid andere factoren zijn die van invloed zijn op de output, zoals bezettingsgraad en gewerkte uren. Dit verklaart ook waarom er geen één-op-één relatie is tussen veranderingen in output en veranderingen in werkloosheid.

Okun schatte bijvoorbeeld ook dat een stijging van het BBP met 3 procentpunt ten opzichte van het langetermijnniveau overeenkwam met een stijging van de beroepsbevolking met 0,5 procentpunt arbeidsparticipatie, een toename van 0,5 procentpunt van het aantal gewerkte uren per werknemer en een toename van 1 procentpunt van de arbeidsproductiviteit (output per werknemer per uur). Hierdoor zou de resterende 1 procentpunt de verandering in het werkloosheidspercentage zijn.

De relatie tussen werkloosheid en BBP (of BNP) verschilt per land. In geïndustrialiseerde landen met arbeidsmarkten die minder flexibel zijn dan die van de Verenigde Staten, zoals Frankrijk en Duitsland heeft dezelfde procentuele verandering in het BNP een kleiner effect op de werkloosheid dan in de Verenigde Staten Staten.

Is de wet van Okun waar?

Hoewel de wet van Okun op bepaalde momenten in de geschiedenis waar is gebleken, zijn er ook omstandigheden geweest waarin het niet waar was. De Federal Reserve Bank van Kansas City voerde een herziening uit van de wet van Okun door driemaandelijkse veranderingen in de werkloosheid te bekijken en die gegevens te vergelijken met de driemaandelijkse groei van de reële productie.

De studie onderzocht ook verschillende versies.

Volgens hun bevindingen was de wet van Okun juist.

In feite concludeerde de studie dat "de wet van Okun geen hechte relatie is", maar dat het "voorspelt dat groeivertragingen doorgaans samenvallen met stijgende werkloosheid."

De procentuele stijging waarmee het BNP verandert wanneer de werkloosheid met 1% daalt, is de Okun-coëfficiënt.

In de Verenigde Staten schat de Okun-coëfficiënt dat wanneer de werkloosheid met 1% daalt, het BNP met 3% zal stijgen en het BBP met 2% zal stijgen. Als de werkloosheid met 1% stijgt, daalt het BNP naar verwachting met 3% en daalt het BBP met 2%.

Tekortkomingen van de wet van Okun

Hoewel economen de wet van Okun in grote lijnen steunen, wordt deze niet als geheel juist beschouwd. Economen ondersteunen een omgekeerde relatie tussen werkloosheid en productie, in de overtuiging dat wanneer werkloosheid stijgt, zullen het BNP en het BBP tegelijkertijd dalen, en wanneer de werkloosheid daalt, zullen het BNP en het BBP naar verwachting toenemen. Het exacte bedrag varieert echter.

Verdere studies over de relatie tussen werkloosheid en productie omvatten een bredere reeks arbeidsmarktvariabelen die nodig zijn om de effecten van de arbeidsmarkt op het BNP en het BBP te analyseren. Deze variabelen omvatten het niveau van de totale arbeidsmarkt, het aantal gewerkte uren door werknemers in loondienst en het productiviteitsniveau van werknemers. Bij verdere analyse hebben economen ontdekt dat de verandering in productie voor elke 1% verandering in werkloosheid varieert met meer volatiliteit dan de wet van Okun aangeeft.