De impact van de Bolivar-wisselkoersen van Venezuela

Begin 2018 kondigde de centrale bank van Venezuela aan dat ze haar officiële wisselkoers met meer dan 99% devalueerde en een nieuw deviezenplatform lanceerde, de DICOM. Volgens de centrale bank gaf de eerste veiling van haar nieuwe DICOM-systeem: 30.987,5 bolivars per euro, gelijk aan ongeveer 25.000 per dollar. Reuters meldde dat de verhuizing een devaluatie betekende van 86,6% ten opzichte van het vorige DICOM-tarief en 99,6% van het gesubsidieerde tarief van 10 bolivars per dollar, dat al was geëlimineerd.

Venezuela maakt een grote crisis door, wat blijkt uit een inflatie van vier cijfers en een tekort aan voedsel en medicijnen. Veel economen geven het 15 jaar oude valutacontrolesysteem de schuld van disfunctionele handel en industrie.

In het verleden heeft de overheid herhaaldelijk valutamechanismen gecreëerd die vergelijkbaar zijn met DICOM, maar ze hebben niet gezorgd voor een constante aanvoer van harde valuta. Om het tekort aan harde valuta te verhelpen, groeide er een zwarte markt voor dollars, omdat Venezolanen goedkoop dollars zouden kopen en ze met winst zouden verkopen. De meeste deviezenplatforms van de overheid waren onhoudbaar naast de zwarte marktkoers.

Wisselkoerssysteem

De Venezolaanse bolivar (VEF), de officiële munteenheid van Venezuela, staat al meer dan 15 jaar onder een gecontroleerd systeem. Hoewel het periodieke devaluaties heeft ondergaan, is het nog steeds overgewaardeerd tegen de “officiële” wisselkoers. Venezuela heeft een complex meerlagig wisselkoerssysteem gehad dat verschillende wisselkoersen bood. De eerste wisselkoers die werd aangeboden, was de officiële wisselkoers die bedoeld was voor het importeren van voedsel en medicijnen. De tweede wisselkoers voor prioritaire sectoren was vermoedelijk op veilingen gebaseerd en werd het Ancillary Foreign Currency Administration System I of SICAD I genoemd. Een ander tarief, SICAD II, werd in maart 2014 ingevoerd.

De laatste wisselkoers voor de introductie van de DICOM was de SIMADI. Het tarief was gereserveerd voor de aan- en verkoop van vreemde valuta aan particulieren en bedrijven. De overheid controleert alle tarieven. Buiten de overheidsomgeving bevindt zich echter de bittere realiteit: de zwarte markt. In 2016 was de wisselkoers op de zwarte markt rond 900 bolivars naar de Amerikaanse dollar.

Dollar Crunch

Hoewel Venezuela een grote Ruwe olie exporteur, is het voor bijna al het andere afhankelijk van invoer. Dus dollars verdiend aan olie exporteert zijn kostbaar omdat ze worden gebruikt om de importrekening te betalen. De regering heeft haar petrodollars tegen kunstmatig gehandhaafde gesubsidieerde tarieven, en deze "subsidie" op dollars heeft aanleiding gegeven tot economische en sociale problemen omdat de voordelen niet worden gevoeld door de gewone man.

Het Venezolaanse wisselkoerssysteem biedt verschillende tarieven aan verschillende mensen, afhankelijk van het doel. Hoewel het misschien redelijk is om een ​​voorkeurstarief te geven voor essentieel importeert, ontstaan ​​er problemen wanneer de voorkeurstarieven alleen toegankelijk zijn voor de invloedrijke personen. Dit, samen met een systeem dat ondersteunt arbitrage van de munt vanwege de verschillende koersen voor dollars in het land, heeft de balans vernietigd. Bijvoorbeeld, als een invloedrijke bedrijfseigenaar bij de overheid een verzoek indient voor $ 100.000 om pijnstillende spray te importeren. Het individu moet 100.000 X 64 = 6.400.000 VEF betalen om de dollars te krijgen. Het individu kan deze dollars in hun voordeel gebruiken door reliëfsprays te importeren ter waarde van slechts $ 10.000 dollars en de rest van de dollars verkopen op de bloeiende zwarte markt om 90.000 X 900 te krijgen (aangenomen) = 81.000.000 VEF. De bedrijfseigenaar heeft dus veel meer verdiend dan aanvankelijk werd geïnvesteerd, maar in het proces, het individu een "tekort" aan pijnstillende sprays gecreëerd, die nu tegen nog hogere prijzen zullen worden verkocht dan ze kosten, voeden inflatie.

De overwaardering van de binnenlandse munt is nadelig. In situaties waarin de officiële wisselkoers vast is en devaluatie niet ongebruikelijk is, hebben mensen de neiging om dollars aan te houden in plaats van hun eigen valuta en verkopen die dollars wanneer de valuta devaluatie ondergaat (of ze verkopen dollars op de parallelle markt om meer van de binnenlandse munteenheid). Naarmate meer mensen beginnen te maken makkelijk geld, er is vraag naar dollars en, in gevallen waar ze schaars zijn, gaat de prijs op de zwarte markt omhoog. Dit stuwt de inflatie verder op en een hogere inflatie stuwt opnieuw de prijs van de dollar. Dus, in zekere zin, inflatie en de dollarkoers elkaar voeden. (Lees voor meer informatie: Het belang van inflatie en bbp)

Het komt neer op

De Venezolaanse regering wordt al lang bekritiseerd vanwege het beheer van haar harde valuta. In de afgelopen vier jaar is de regerende Socialistische Partij doorgegaan met het creëren van veilingsystemen die allemaal hebben gefaald omdat ze kunstmatig lage wisselkoersen instelden. Kopers zochten meer dollars dan de centrale bank beschikbaar had om te verkopen. De wisselkoersmechanismen omvatten SITME, SIMADI, SICAD, SICAD II, DIPRO, DICOM. De kloof tussen "kunstmatigheid en realiteit" moet geleidelijk worden opgevuld voor de economische gezondheid van het land op de lange termijn, omdat dit de valuta arbitrage en de zwarte markt voor valuta en goederen.