Terminal Federal Funds-tarief: wat het is en waarom het belangrijk is
Wat is de Terminal Federal Funds-koers?
De terminal federal funds rate is het uiteindelijke renteniveau dat de Federale Reserve stelt zich als doel voor een cyclus van renteverhogingen of -verlagingen. Het is het streefpercentage op langere termijn waarbij de prijzen stabiel zijn en volledige werkgelegenheid wordt bereikt (ook wel het neutrale percentage genoemd).
De Fed kan de rente in de loop van de tijd stapsgewijs verhogen of verlagen om de eindrente te bereiken. Het eindtarief zelf kan naar boven of naar beneden worden bijgesteld naarmate de economische omgeving verschuift.
De federale fondsen (fed funds) tarief zelf is de huidige kortetermijndoelrente die is vastgesteld door de Federaal Open Marktcomité (FOMC). Dit doel is de snelheid waarmee commerciele banken lenen en lenen hun overtollige reserves van de ene op de andere dag aan elkaar.
Belangrijkste leerpunten
- De terminale federal funds rate is de uiteindelijke rentevoet die de Federal Reserve vaststelt als langetermijndoelstelling voor de federal funds rate.
- Het tarief van de federale fondsen (fed funds) wordt vaak gebruikt als maatstaf voor andere rentetarieven in de economie, zoals onder andere hypotheken, autoleningen en bedrijfsobligaties.
- Het Federal Open Market Committee (FOMC) is verantwoordelijk voor het bepalen van zowel de huidige als de terminale federale fondsentarieven.
- Het bepalen van de eindkoers is geen exacte wetenschap en omvat het voorspellen van toekomstige economische omstandigheden zoals inflatie, groei van het bruto binnenlands product (bbp) en werkloosheid.
De Terminal Federal Funds-rente begrijpen
De Federal Reserve (soms afgekort tot alleen de Fed) is de centrale bank van de Verenigde Staten, en het is belast met een dubbel mandaat om lage en stabiele prijzen en lage werkloosheid te handhaven. Om haar mandaat te vervullen, bepaalt en implementeert de Fed die van het land Monetair beleid.
Een van de meest gebruikelijke monetaire beleidsinstrumenten die de Fed gebruikt, is het vaststellen van de beoogde federal funds rate, of de korte termijn rente doel waartegen commerciële banken elkaar van de ene op de andere dag geld lenen. De Federal Reserve stelt de streefrente vast als een maatstaf voor andere rentetarieven in de economie, en het gebruikt monetaire beleidsinstrumenten om de huidige federal funds rate te beïnvloeden om de eindrente te bereiken.
De daadwerkelijke nachtelijke rente tussen banken wordt bepaald door de markt, d.w.z. vraag en aanbod om te lenen bankreserves. Het streeftarief van de federale fondsen is in feite het plafond waartegen de centrale bank zal ingrijpen en zelf aan banken zal lenen.
Als beleidsinstrument zal de Fed de doelstelling van de Fed Funds-rente verlagen om de economie te helpen stimuleren tijdens een economische neergang, omdat geld lenen dan gemakkelijker en goedkoper wordt. Als alternatief kan de Fed de beoogde Fed Funds-rente verhogen als reactie op een oververhitte economie of om hoog te vechten inflatie door geld duurder te maken om te lenen.
De terminale federal funds rate is de uiteindelijke rentevoet die de Federal Reserve nastreeft aan het einde van een versoepeling of verstrakking van het monetaire beleid. De huidige federal funds rate is daarentegen de rente waartegen bewaarplaats instellingen lenen en lenen geld op de dagmarkt. De eindrente is dus de langetermijndoelstelling, terwijl de huidige rente de kortetermijnrente is. Bovendien is de terminale federal funds rate bedoeld om de neutrale rentevoet weer te geven waartegen de prijzen stabiel zijn en volledige werkgelegenheid wordt bereikt (d.w.z. het dubbele mandaat van de Fed).
Er kunnen verschillende incrementele rentewijzigingen nodig zijn om de beoogde eindrente van de Fed te bereiken. De Fed kan deze doelstelling ook opnieuw beoordelen en de terminale federal funds rate actualiseren als reactie op veranderingen in de macro-economische vooruitzichten.
Hoe de Fed de Terminal Funds-rente bepaalt
Het Federal Open Market Committee (FOMC) van de Federal Reserve is verantwoordelijk voor het bepalen van zowel de huidige als de definitieve federale fondsentarieven. De commissie bestaat uit 12 leden: zeven leden van de Raad van Bestuur, de voorzitter van de Federal Reserve Bank of New York, en vier van de overige 11 presidenten van de Reserve Bank, die bij toerbeurt dienen.
Het bepalen van de eindfederal funds rate is geen exacte wetenschap, en het gaat om het voorspellen van toekomstige economische omstandigheden zoals inflatie, bruto binnenlands product (bbp) groei, internationale handelsstromen en het werkloosheidscijfer. De Fed houdt ook rekening met andere indicatoren, zoals het rendement op tweejaars schatkistpapier en de bredere vraag naar leningen in de economie, om te helpen anticiperen op het verloop van de rentetarieven. Vervolgens gebruikt het monetaire beleidsinstrumenten zoals open-markttransacties (OMO's) om de federal funds rate te beïnvloeden om in de loop van de tijd de eindrente te bereiken. Vanwege de complexiteit van de economie is het echter moeilijk om de eindkoers te bepalen en loopt het FOMC het risico beleidsfouten te maken.
De terminal fed funds rate wordt gewoonlijk vastgesteld als een streefbereik, zoals 5,00%–5,25% in plaats van een enkel cijfer, en wordt door economen en analisten soms voorgesteld als een punt plot, zoals het onderstaande voorbeeld. Elke stip vertegenwoordigt de renteprognose van een individueel commissielid voor het einde van een bepaald kalenderjaar en voor het volgende paar jaar, en de stippen zijn kleurgecodeerd om het aantal snelheidsstijgingen of -dalingen aan te geven dat elk lid verwacht in de toekomst.
De puntgrafiek kan worden gebruikt om de consensusvisie van het FOMC over het toekomstige rentepad te begrijpen. De mediane stip, de stip in het midden van de grafiek, vertegenwoordigt de algemene projectie van het FOMC voor het toekomstige rentepad. De stippen boven en onder de middelste stip vertegenwoordigen de projecties van individuele FOMC-leden die meer of minder zijn havikachtig dan de gemiddelde projectie.
Het is belangrijk om te begrijpen dat de puntgrafiek slechts een voorspelling is en geen toezegging door het FOMC, wat betekent dat de het in de puntgrafiek geprojecteerde rentepad wordt in de praktijk mogelijk niet gevolgd als gevolg van veranderende economische omstandigheden voorwaarden.
Hoeveel renteverhogingen zal de Federal Reserve (Fed) waarschijnlijk doorvoeren in 2023?
De Fed verhoogde agressief de rentetarieven en haar uiteindelijke streeftarief in 2022 als reactie op de economisch herstel van de COVID-19-pandemie dat gepaard ging met lage werkloosheid en de hoogste inflatie sinds de jaren 80. Voor 2023 zijn veel experts en de futuresmarkten van de Fed Funds van mening dat de Fed zowel de frequentie als de omvang van de zijn verhogingen tegen het midden van het jaar - en kan zelfs van koers veranderen en de rente later in het jaar verlagen als de economie omslaat naar een recessie.
Zal de Fed in 2023 waarschijnlijk haar terminalfundstarief bereiken?
In september 2022 voorspelden Fed-functionarissen een eindtarief van 4,6% in 2023; de markt was echter van mening dat het einddoel van de federale fondsen eind 2022 echt dichter bij 5% lag. Bovendien hebben veel investeringsbanken hun verwachtingen voor de eindrente verhoogd tot 5,00% -5,75% voor begin 2023 in reactie op Fed-voorzitter Jérôme Powells havikachtige opmerkingen dat renteverhogingen niet voortijdig moeten worden stopgezet totdat de inflatie onder controle is. Hierdoor is het waarschijnlijk dat de eindrente in 2023 wordt gehaald, maar mogelijk tegen een hoger renteniveau dan eerder werd verwacht.
Wat gebeurt er als de Fed de eindfederal funds rate niet kan halen?
Het doel van de terminal fed funds rate is meer een kunst dan een exacte wetenschap, en de Federal Reserve is daar misschien niet altijd toe in staat het beoogde eindtarief van de federale fondsen bereiken als gevolg van onverwachte veranderingen in de economie of externe gebeurtenissen zoals oorlog of rampen. Als de Fed er niet in slaagt de eindrente te halen, herijkt ze haar voorspelling voor het toekomstige rentepad. De Fed kan ook haar streefbereik voor de huidige federal funds rate aanpassen en haar langetermijndoelstellingen opnieuw beoordelen om de nieuwe economische omstandigheden weer te geven.
Het komt neer op
Het eindtarief van de federale fondsen is het uiteindelijke rentetarief dat de Federal Reserve vaststelt als het streeftarief voor interbancaire leningen van de ene op de andere dag. De eindrente is de langetermijndoelstelling, terwijl de huidige rente de kortetermijnrente is.
Het Federal Open Market Committee (FOMC) stelt het streeftarief vast als maatstaf voor andere rentetarieven in de economie, en het gebruikt monetaire beleidsinstrumenten om de huidige federal funds rate te beïnvloeden om de terminal te bereiken tarief. Het bepalen van dit tarief omvat het voorspellen van toekomstige economische omstandigheden, en de Fed kan haar uiteindelijke rentedoel wijzigen als reactie op veranderende economische omstandigheden.