Opschortingsbevel: wat het is, hoe het werkt, voorbeeld

Wat is een opschortingsbevel?

Een opschortingsbevel is een gerechtelijk bevel waarin wordt verklaard dat het wettelijke recht op eigendom of claim in het bezit is opschorting, of tijdelijk in de wacht gezet totdat de zaken zijn opgelost. Opschorting plaatst het recht op een eigendom, titel of kantoor in een staat van verwachting, waarin de claim aan niemand toekomt, maar wacht op de vaststelling van de ware eigenaar. Bij reclame wordt met een opschortingsbevel verwezen naar een bestelling van een adverteerder voor een mediaslot op televisie of radio dat tijdelijk niet beschikbaar is. Als gevolg hiervan kan de bestelling worden opgeschort totdat er een geschikt advertentieslot vrijkomt.

Hoe een opschortingsbevel werkt

Opschortingsbevelen worden gebruikt in gevallen waarin partijen geïnteresseerd zijn in het tijdelijk beslechten van geschillen, terwijl ze nog steeds het recht behouden om indien nodig later om verlichting te vragen. Hierdoor kan een organisatie een ‘schikking treffen’ met de partij zonder haar acties in de toekomst officieel te binden.

Opschortingsbevelen worden het meest gebruikt in faillissement procedure waarbij de rechtbank verklaart dat een vordering op een onroerend goed wordt opgeschort omdat de rechtmatige eigenaar van een eigendom, of hypotheekhouder, is niet bekend, of de rechtbank moet nog beslissen of het onroerend goed eigendom is van schuldeisers of erfgenamen.

Deze situatie werd gebruikelijk toen het aantal faillissementen enorm steeg nadat de Amerikaanse huizenmarkt in 2008 instortte. In de rechtsgebieden die de retentierechttheorie van hypotheken volgden, hypotheekhouders geen eigendomsrecht hebben op de eigendommen van een achterstallige schuldenaar, totdat een gerechtelijk bevel tot executie is verleend. Andere situaties waarin opschortingsbevelen worden gebruikt, zijn onder meer scheepswrakken, waarbij nog moet worden bepaald wie het recht heeft een schip en zijn lading te redden.

Voorbeeld van een opschortingsbestelling

Een veel voorkomend scenario waarin opschortingsbevelen worden gebruikt, is in de Engelse adelstand, wanneer een adellijke titel niet kan worden doorgegeven vanwege het ontbreken van een legitieme eiser. De meeste Engelse adellijke titels worden alleen aan zonen doorgegeven, maar sommige kunnen ook aan een dochter worden doorgegeven als zij enig kind is of als haar broers en zussen zijn overleden zonder erfgenamen voort te brengen. Als er meerdere vrouwelijke erfgenamen zijn, wordt de titel opgeschort totdat slechts één persoon de aanspraken van alle vrouwelijke erfgenamen vertegenwoordigt.

Sommige Engelse adellijke titels zijn op deze manier honderden jaren opgeschort. De Baronie van Gray van Codnor was bijvoorbeeld meer dan 490 jaar opgeschort, van 1496 tot 1989, toen de claim werd opgeschort om de claim van de familie Cornwall-Legh te begunstigen.

Een bevel tot opschorting kan ook worden gebruikt om geschillen op tijdelijke basis te schikken, terwijl de partijen nog steeds het recht hebben om de rechtszaak later te hervatten als dat nodig is. Organisaties met een veranderlijk politiek perspectief of lidmaatschap kunnen op deze manier van opschorting gebruik maken om een ​​akkoord te bereiken zonder zich te verplichten tot een toekomstige handelwijze. Bijvoorbeeld een Canadese rechtszaak waarbij de University of Victoria Students’ Society (UVSS) en een campus betrokken waren pro-life club werd opgeschort en UVSS stemde ermee in om de financiering die het eerder had tijdelijk te herstellen ingehouden. Op deze manier genoot de pro-life club een gunstig resultaat en voorkwam de UVSS de kosten van een rechtszaak, terwijl beide partijen het recht behielden om in de toekomst opnieuw naar de rechter te stappen.