Verordening EE: wat het is, hoe het werkt, veelgestelde vragen
Wat is verordening EE?
Regulation EE, soms ook wel netting-geschiktheid genoemd, is een regel die is opgesteld door de Amerikaanse Federal Reserve Board. Het breidt de FDIC-verbeteringswet van 1991, de definitie van "financiële instelling" omvat ook financiële marktdeelnemers die gebruik maken van de wet verrekeningsbepalingen met betrekking tot contracten waarbij de partijen overeenkomen de nettobetaling in plaats van de brutobetaling te betalen of te ontvangen vanwege.
Belangrijkste leerpunten
- Regulation EE, oftewel de geschiktheid voor verrekening, stelt financiële instellingen in staat wederzijdse verplichtingen af te wikkelen tegen de nettowaarde in plaats van de brutowaarde.
- Regulation EE, ingevoerd in 1994, was volgens de Federal Reserve bedoeld om de efficiëntie te vergroten en de systeemrisico's op de financiële markt te verminderen.
- De Federal Reserve heeft in 2019 de definitie van financiële instellingen uitgebreid.
- De uitbreiding omvatte het toevoegen van swapdealers, swapdeelnemers, niet-bancaire systematisch belangrijke financiële instellingen en bepaalde financiële markthulpprogramma's.
- Regulation EE bevat regels om te bepalen of een bedrijf als een financiële instelling wordt beschouwd, zoals het brutobedrag in dollars voor financiële contracten of de totale mark-to-market-positiewaarde.
Hoe regelgeving EE werkt
Verordening EE staat banken, investeringsmakelaars en clearingorganisaties toe wederzijdse verplichtingen af te wikkelen tegen hun nettowaarde in plaats van tegen hun brutowaarde. Deze vorm van verrekening wordt contractueel genoemd net. Netting compenseert de waarde van meerdere posities of betalingen die tussen twee of meer partijen moeten worden uitgewisseld. Dus als Partij A Partij B $1 miljoen verschuldigd is en Partij B Partij A $200.000 schuldig is, zou dit worden gesaldeerd met één overdracht van $800.000 in plaats van twee betalingen van $1 miljoen en $200.000.
Toen de Federal Reserve begin jaren negentig van kracht werd, verklaarde de Federal Reserve dat het doel van regulering was De uitgebreide definitie van EE van financiële instellingen was het vergroten van de efficiëntie en het verminderen van systeemrisico's in de wereld financiële markten. In 2019 en opnieuw in 2021 heeft de Federal Reserve de definitie van financiële instellingen verder uitgebreid.
Deze uitbreiding omvatte onder meer een uitbreiding van de definitie van financiële instellingen, als wat een "financiële instelling" is instelling" is drastisch veranderd sinds de inwerkingtreding van Verordening EE in 1994, volgens de federale overheid Reserveren Raad van gouverneurs. De uitbreiding omvatte het toevoegen ruildealers en op effecten gebaseerde swap-dealers, evenals swapdeelnemers en op effecten gebaseerde swap-deelnemers. Andere bedrijven zijn onder meer niet-bancaire, systematisch belangrijke financiële instellingen en bepaalde financiële marktbedrijven.
Kwalificaties van financiële instellingen
Een persoon of instelling kwalificeert als een financiële instelling voor de toepassing van secties 401-407 van de wet als zij mondeling of schriftelijk, dat zij als tegenpartij aan weerszijden van een of meer financiële markten financiële contracten zullen aangaan en ofwel:
- Had een of meer financiële contracten met een totale bruto dollarwaarde van ten minste $ 1 miljard notionele hoofdsom uitstaand op elke dag tijdens de voorgaande periode van 15 maanden bij tegenpartijen die niet zijn verbonden; of
- Had een totale bruto mark-to-market-positie van ten minste $100 miljoen (samengevoegd over de tegenpartijen) in één of meer financiële contracten op elke dag tijdens de voorgaande periode van 15 maanden met tegenpartijen die niet van haar zijn geassocieerden.
Als een persoon op grond van paragraaf (a) van dit artikel in aanmerking komt als financiële instelling, wordt die persoon als een financiële instelling beschouwd instelling voor de doeleinden van een contract dat wordt aangegaan tijdens de periode waarvoor zij in aanmerking komt, zelfs als de persoon dit vervolgens niet doet kwalificeren.
In februari 2021 heeft de Federal Reserve de wijzigingen in Regulation EE afgerond om de definitie van ‘financiële instelling’ uit te breiden ten behoeve van de bilaterale verrekeningsbepalingen van de Federal Deposit Insurance Corporation Improvement Act van 1991 (“FDICIA”). Door deze uitbreiding kwamen er swapsdealers, buitenlandse banken, centrale banken en bepaalde niet-bancaire entiteiten bij die van systematisch belang werden geacht voor de financiële sector.
Wie heeft invloed op regelgeving EE?
Verordening EE is van toepassing op een breed scala aan entiteiten die worden beschouwd als 'financiële instellingen', bij het omgaan met de verrekening van swaps en andere OTC-derivaten of contracten. Saldering houdt de overeengekomen compensatie in van de waarde van meerdere posities of betalingen die tussen twee of meer partijen moeten worden uitgewisseld.
Wat is het belangrijkste doel van Verordening EE?
Het doel van Regulation EE was om de definitie van de term "financiële instelling" uit te breiden met het oog op integratie in het regelgevingskader systeemrelevante marktdeelnemers die regelmatig financiële transacties aangaan contracten.
Wat is het verschil tussen Verordening EE en Verordening E?
Verordening EE heeft betrekking op wie wordt gedefinieerd als een "financiële instelling" met het oog op verrekeningsovereenkomsten. Verordening E, aan de andere kant, is een federale regel die de overdracht van elektronische fondsen regelt. Reg. E biedt richtlijnen voor uitgevers en verkopers van debetkaarten en beschermt consumenten tegen fraude met elektronische fondsen.
