Wat is een uitleenfaciliteit?

Wat is een uitleenfaciliteit?

Een uitleenfaciliteit is een mechanisme dat centrale banken gebruiken bij het uitlenen van geld aan: primaire dealers zoals banken, broker-dealers of andere financiële instellingen die zijn goedgekeurd om zaken te doen met de Amerikaanse Federal Reserve.

Uitleenfaciliteiten bieden financiële instellingen toegang tot fondsen om te voldoen aan: reserveverplichtingen, gebruikmakend van de daggeldmarkt. Centrale banken kunnen ook kredietfaciliteiten gebruiken om de liquiditeit over langere perioden te vergroten. Ze bereiken dit over het algemeen door gebruik te maken van termijn veiling faciliteiten.

Hoe uitleenfaciliteiten werken

Een kredietfaciliteit is een geldbron die financiële instellingen kan ondersteunen bij het vragen om extra kapitaal. Een uitleenfaciliteit kan liquiditeit op momenten van nood en kan verschillende activa inhouden om een ​​lening veilig te stellen. Zoals hierboven vermeld, kunnen veel financiële instellingen kredietfaciliteiten aanboren wanneer ze extra kapitaal nodig hebben om hun beoogde reserveverplichtingen te handhaven.

Uitleenfaciliteit vs. Termijn Veiling Faciliteit

Reservevereisten zijn wat banken in contanten moeten aanhouden tegen de deposito's. De Raad van Gouverneurs van de Federal Reserve stelt de vereiste vast, samen met de rente die ze banken betalen over hun overtollige reserves. Dit is volgens de Financial Services Regulatory Relief Act van 2006. Deze rentevoet op overtollige reserves dient ook als een proxy voor de federaal fonds tarief.

Banken moeten hun reserveverplichtingen veilig stellen in eigen kluizen of bij de dichtstbijzijnde Federal Reserve Bank. de Fed's Raad van gouverneurs zijn degenen die reserve-eisen stellen. De reserveverplichting is een van de drie belangrijkste instrumenten van: Monetair beleid— de andere twee instrumenten zijn open-markttransacties en de disconteringsvoet.

De Federal Reserve gebruikt termijnveilingfaciliteiten (TAF) als onderdeel van haar monetair beleid om de liquiditeit op de Amerikaanse kredietmarkten te helpen vergroten. TAF staat de Federal Reserve toe vaste bedragen te veilen zekerheid-gesteunde kortlopende leningen aan deposito-instellingen - spaarbanken, commerciële banken, spaar- en leningverenigingen, kredietverenigingen - die in een sterke financiële toestand verkeren.

TAF's worden geïmplementeerd met het uitdrukkelijke doel om "verhoogde druk op de kortetermijnfinancieringsmarkten" aan te pakken, aldus de Federal Reserve System Board of Governors.

Geschiedenis en ontwikkeling van kredietfaciliteiten

Kredietfaciliteiten zijn ontstaan ​​om de efficiëntie te vergroten wanneer bewaarinstellingen kapitaal nodig hadden. Centrale banken accepteren vaak verschillende activa als onderpand van financiële instellingen in ruil voor het verstrekken van de lening. Deze uitleenfaciliteiten kunnen de vorm aannemen van de volgende termijnveilingfaciliteiten: Termijnkredietfaciliteiten voor effecten, treasury geautomatiseerde veilingverwerkingssystemen (TAAPS), of de daggeldmarkt.

Term securities lending facilities (TSLF) werden beheerd door de open markt van de Fed handelsdesk, en begon als wekelijkse uitleenfaciliteiten. Met de TSLF kunnen primary dealers gedurende 28 dagen Amerikaanse staatsobligaties lenen door beleenbaar onderpand te verstrekken. De Fed heeft de TSLF in 2008 gecreëerd, zodat het geen invloed hoeft te hebben op valuta's of effectenprijzen terwijl de kredietmarkt voor schatkistpapier.

TAAPS is een computersysteem dat is ontwikkeld en beheerd door de Fed om te verwerken biedingen ontvangen voor schatkist effecten die handelen via het veilingproces. Voordat het geautomatiseerde systeem in 1993 werd ingevoerd, ontving de Fed biedingen op papier.

De markt voor daggeldleningen daarentegen helpt banken om aan hun reserveverplichtingen te voldoen. Banken die aan het eind van de dag meer dan de vereiste hebben, lenen aan banken die tekortschieten. Deze fondsen worden bewaard bij de Fed of in de kluis van de ontvangende bank.