Wat betekent "emmer"?
Wat is een emmer?
De term 'emmer' wordt in het bedrijfsleven en financiën gebruikt om een groep gerelateerde activa of categorieën te beschrijven. Emmers kunnen investeringsactiva bevatten die een graad van risico, zoals aandelen, of ze kunnen beleggingen met een laag risico bevatten, zoals contanten, kortlopende effecten, vast inkomen effecten met vergelijkbare looptijden, of swaps en/of derivaten met nabije looptijden.
In management accounting worden "kostenbuckets" gemaakt om bij te houden kosten op eenheidsniveau.
Belangrijkste leerpunten
- In beleggingstaal wordt de term 'emmer' vaak gebruikt door portefeuillebeheerders, financiële adviseurs en hun beleggingsklanten om een groep gerelateerde beleggingsactiva te beschrijven.
- Buckets worden routinematig gebruikt als hulpmiddelen voor activatoewijzing, waarbij portefeuillebeheerders clusters (buckets) van investeringen samenstellen, elk met een ander risico kenmerken, om een algemene assetallocatiemix te creëren die het beste bij elke belegger past, op basis van hun individuele risicokarakter en lange termijn doelen.
- Nobelprijswinnaar James Tobin creëerde een algemeen gevolgde investeringsstrategie die gewoonlijk wordt aangeduid als de "bucket-benadering", die inhoudt dat tussen een "risicovolle bak" die een hoog rendement wil behalen, en een "veilige bak" die bestaat om te voorzien in liquiditeits- of veiligheidsbehoeften.
Een emmer begrijpen
'Emmer' is een informele term die portefeuillebeheerders en beleggers vaak gebruiken om te verwijzen naar een cluster van activa. Een 60/40-portefeuille vertegenwoordigt bijvoorbeeld een bucket met 60% van de totale activa die aandelen zijn en een andere bucket die 40% van de activa bevat die uitsluitend obligaties zijn.
Aan de andere kant, een alleen vastrentende portefeuille van activa kan een reeks obligaties bevatten met een looptijd van 5 jaar, 10 jaar en 30 jaar. Een gewone aandelenportefeuille kan een bucket met groeiaandelen bevatten en een andere bucket die alleen waardeaandelen.
Hoewel het bucketsysteem investeerders in staat stelt hun kapitaal intelligent aan verschillende investeringen toe te wijzen, is het even belangrijk om: een aanzienlijk deel van iemands portefeuille in contanten houden, om posities in levensvatbare investeringsmogelijkheden te kunnen innemen, aangezien zij ontstaan.
Buckets kunnen worden gebruikt om de gevoeligheid van een portefeuille van ruilen op veranderingen in de rentetarieven. Zodra het risico, of "bucket exposure", is bepaald door middel van een proces dat bekend staat als "bucket analysis", kan de belegger ervoor kiezen om dat risico af te dekken, als het kosteneffectief is om dit te doen. Een strategie genaamd immunisatie kan worden gebruikt om een perfecte haag tegen alle bucket-exposures.
Bucket Investeren
Nobel laureaat James Tobin ontwikkelde een strategie die de "bucket-benadering" van beleggen wordt genoemd, wat inhoudt dat aandelen worden toegewezen tussen a "risicovolle emmer" die tot doel heeft een aanzienlijk rendement te genereren, en een "veilige emmer" die bestaat voor de doeleinden van: ontmoeting liquiditeit of veiligheidsbehoeften. Voor Tobin zou de samenstelling van de risicovolle bucket weinig of geen effect hebben op het totale risico dat de belegger neemt, zolang de belegger maar twee buckets aanhoudt.
In plaats daarvan zou het veranderen van het risiconiveau worden bereikt door het aandeel van de fondsen in de risicovolle bucket te veranderen in verhouding tot de verhouding van de fondsen in de veilige bucket. Tobin's bucket-aanpak wordt algemeen gezien als een eenvoudige en elegante investeringsoplossing. Sommige voorstanders van de bucketstrategie raden echter aan om maximaal vijf buckets te gebruiken, in plaats van slechts twee.
In management accounting, direct materiaal, directe arbeid en overhead kosten worden in kostenemmers geplaatst voor verschillende producten die door een bedrijf worden vervaardigd. Een kostensegment voor Product X zou elk van de drie kostencategorieën bevatten, net als Product Y. Managers zouden dan de kosten per eenheid van de producten beter kunnen inschatten.
Emmer voor persoonlijke financiën
"Emmer" wordt ook gebruikt op het gebied van persoonlijke financiën met betrekking tot hoe individuen hun activa opsplitsen. Dit wordt ook vaak gebruikt bij pensionering. Buckets zouden bijvoorbeeld worden opgesplitst in een bucket voor de korte termijn, een bucket voor de middellange termijn en een bucket voor de lange termijn.
De kortetermijnbak zou activa bevatten voor dagelijkse uitgaven en voor de komende twee tot drie jaar. Deze bucket is meestal contant geld of zeer liquide activa. De bucket voor de middellange termijn zou activa bevatten die gedurende ten minste vijf tot tien jaar niet nodig zijn, zoals: dividend investeringen en vastgoedbeleggingstrusts (REIT's). De langetermijnbucket zou activa bevatten die niet langer dan 10 jaar nodig zijn en zou voornamelijk groei-investeringen zijn die hopelijk aanzienlijk zullen stijgen in de tijd dat ze worden aangehouden.