Goodwill-impairmenttest: de basis begrijpen

Tijdens de beruchte dotcom-bubbel aan het eind van de jaren negentig betaalden veel bedrijven te veel voor hun acquisities. Toen de zeepbel instortte, moesten bedrijven deze te veel betaalde bedragen op hun balans opnemen als een verlies dat een bijzondere waardevermindering van goodwill wordt genoemd. Misschien wel de meest bekende waardevermindering van goodwill was de $ 99,7 miljard die in 2002 werd gerapporteerd voor de AOL Time Warner, Inc. fusie.Dit was de grootste verlies ooit gemeld door een bedrijf.

Goodwill is een immaterieel actief dat voortvloeit uit de overname van een bedrijf door een ander. Wanneer een overnemende onderneming een onderneming koopt voor meer dan de boekwaarde, wordt het overschot boven de boekwaarde als goodwill op de balans van de overnemende partij opgenomen. Veel beleggers overwegen: welwillendheid behoren tot de moeilijkst te waarderen activa. Om te beginnen zijn er veel mogelijke rechtvaardigingen voor goodwill: immateriële activa zoals sterke klant relaties, intellectueel eigendom of een populair merk zijn slechts enkele van de factoren die kunnen bijdragen aan: goede wil. Als zodanig is het vaak moeilijk om te begrijpen wat precies een bepaald goodwill-actief ondersteunt. Wat de moeilijkheid van goodwill alleen maar vergroot, is het feit dat - al dan niet opzettelijk - goodwill vaak wordt overdreven. Dergelijke overdrijvingen kunnen beleggers misleiden door ervoor te zorgen dat de activa van bedrijven kunstmatig robuust lijken. In dit artikel onderzoeken we hoe we de goodwill van een bedrijf nauwkeurig kunnen kwantificeren.

Van boom tot buste: het verhaal van goodwill

Een van de veelbetekenende tekenen van een zeepbel op de aandelenmarkt is wanneer bedrijven te veel gaan betalen voor: aanwinsten. Wanneer dit gebeurt, wordt het verschil tussen de prijs die is betaald om de doelonderneming over te nemen en de reële marktwaarde van die onderneming vermeld als een actief genaamd goodwill op het eigendom van de overnemende partij. balans. (Meer informatie in De balans doorbreken.)

Volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes in de Verenigde Staten (GAAP), moet de overnemende onderneming periodiek de vermelde waarde van het goodwillactief op haar balans aanpassen en het verschil als verlies claimen. Deze verliescorrectie wordt een Bijzondere waardevermindering en het kan een verwoestend effect hebben op de waarde van een bedrijf. Herinnert u zich de waardevermindering van AOL Time Warner van $ 99,7 miljard nog? Het werd gevolgd door een verwoestende achteruitgang in de aandelenwaardering van het bedrijf: een daling van $ 226 miljard naar $ 20 miljard.

Gedeeltelijk als gevolg van dergelijke schandalen eisen regelgevers nu van bedrijven dat ze jaarlijkse testen op bijzondere waardevermindering van goodwill uitvoeren om te bepalen of de vermelde goodwill van een bedrijf de reële marktwaarde overschrijdt.Wanneer deze tests resulteren in een vermindering van de goodwill, vermeldt de onderneming de vermindering in de jaarrekening als een verlies als gevolg van een bijzondere waardevermindering van de goodwill. (Meer informatie in Bijzondere waardeverminderingen: het goede, het slechte en het lelijke.)

Met deze achtergrond in het achterhoofd kunnen we nu kijken naar de basisstappen bij een test op bijzondere waardevermindering van goodwill.

De test voor bijzondere waardevermindering van goodwill leren kennen

De basisprocedure voor het testen op bijzondere waardevermindering van goodwill is uiteengezet in de Accounting Standards Codification (ASC) van de Raad voor financiële boekhoudnormen (FASB) in ASC 350-20-35, "Vervolgmeting".U heeft direct online toegang tot de codificatie.Een test op bijzondere waardevermindering van goodwill verloopt in drie brede fasen: 1) een voorlopige kwalitatieve beoordeling, 2) fase één van een kwantitatieve beoordeling en 3) fase twee van een kwantitatieve beoordeling.

Stap 1: Voorlopige kwalitatieve beoordeling

Bij de voorlopige kwalitatieve beoordeling moet de onderneming bepalen of de goodwill op haar balans waarschijnlijk haar reële marktwaarde zal overschrijden. Deze bepaling moet gebaseerd zijn op alle relevante factoren zoals macro-economische ontwikkelingen, politieke of veranderingen in de regelgeving, de opkomst van nieuwe concurrenten in de sector, bestuurlijke of structurele veranderingen binnen het bedrijf, en anderen. Als uit de voorlopige kwalitatieve beoordeling blijkt dat het onwaarschijnlijk is dat de goodwill op de balans van de onderneming haar reële marktwaarde overschrijdt, zijn geen verdere tests vereist. Als het bedrijf concludeert dat de aangegeven goodwill waarschijnlijk de reële marktwaarde zal overschrijden, moet het de eerste fase van een kwantitatieve beoordeling in twee fasen uitvoeren.

Stap 2: Fase één kwalitatieve beoordeling

De eerste fase van deze kwantitatieve beoordeling bestaat uit het berekenen van de reële waarde van de rapporterende eenheid waarop de goodwill is gebaseerd, en vervolgens die reële waarde te vergelijken met het bedrag aan goodwill dat momenteel op de balans van het bedrijf staat laken. Een rapportage-eenheid wordt gedefinieerd als een operationeel segment van het bedrijf met individuele bedrijfsactiviteiten, genereert zijn eigen financiële documentatie en opereert onder toezicht en beoordeling van het bedrijf beheer.Bij het maken van deze berekening moet het bedrijf de relatieve impact wegen van alle factoren die de waarde van het goodwill-actief van het bedrijf wezenlijk kunnen hebben beïnvloed. In wezen is deze fase van de kwantitatieve beoordeling een preciezere versie van de voorlopige kwalitatieve beoordeling.

Indien uit deze beoordeling blijkt dat de waarde van de goodwill die op de balans van de onderneming staat niet hoger is dan de reële waarde, is verder onderzoek niet nodig. Als daarentegen uit de beoordeling blijkt dat de vermelde goodwill de reële waarde overschrijdt, moet de onderneming overgaan tot fase twee van de kwantitatieve beoordeling.

Stap 3: Fase twee kwalitatieve beoordeling

In de tweede fase van de kwantitatieve beoordeling onderzoekt de onderneming de waarde van de individuele activa en passiva van de rapporterende eenheid om de reële waarde te bepalen. Indien de onderneming op basis van deze analyse vaststelt dat de goodwill hoger is dan de reële waarde van de betreffende rapporterende eenheid, wordt de overtollige goodwill gedefinieerd als een bijzondere waardevermindering op goodwill. De waarde van deze bijzondere waardevermindering wordt vervolgens in de jaarrekening van de onderneming verantwoord als een last voor bijzondere waardeverminderingen op goodwill.(Meer informatie in Welke invloed heeft goodwill op financiële overzichten?)

Vereenvoudigde alternatieven voor particuliere bedrijven

Het jaarlijks uitvoeren van testen op bijzondere waardevermindering van goodwill kan duur en tijdrovend zijn, vooral voor kleinere bedrijven met beperkte interne expertise en middelen. Om de kosten en complexiteit te verminderen, heeft de Financial Accounting Standards Board een alternatieve methode geïntroduceerd om de test op bijzondere waardevermindering van goodwill uit te voeren. De vangst is dat alleen particuliere bedrijven het alternatief kunnen gebruiken.

Zoals uiteengezet in Accounting Standards Update 2014-02, stroomlijnt de nieuwe methode testprocessen. Een van de belangrijkste veranderingen is dat particuliere bedrijven zo nodig testen op bijzondere waardevermindering van goodwill kunnen uitvoeren in plaats van elk jaar. Wat betekent naar behoefte? De onderneming hoeft alleen een test op bijzondere waardevermindering van goodwill uit te voeren als zij van mening is dat een gebeurtenis of wijziging een materiële impact heeft gehad op de reële waarde van haar vermelde goodwill. Bovendien biedt deze update particuliere bedrijven de mogelijkheid om hun goodwill af te schrijven over een periode van 10 jaar of minder.

Het komt neer op

Gezien de moeilijkheid om immateriële activa zoals merken, klantrelaties en eigen technologieën een dollarwaarde te geven, is het geen verrassing dat goodwill-heffingen controversieel kunnen zijn. Zoals uit de bovenstaande discussie blijkt, kan de waardering van goodwill voor managers net zo moeilijk zijn als voor beleggers. Wat echter overduidelijk is, is dat te veel betalen voor acquisities een enorm kostbare fout kan blijken te zijn. Om het risico te verkleinen dat ze worden verrast door kosten voor waardeverminderingen op goodwill, moeten beleggers onderzoeken of het bedrijf de gewoonte heeft om te veel te betalen voor hun acquisities.

Openbaarmaking: op het moment van publicatie had Jason Fernando geen posities in een van de effecten die in dit artikel worden genoemd. Hij is niet van plan om binnen 48 uur na publicatie een van de in dit artikel genoemde effecten te verhandelen.