Acceptatie van de bankier 101

Wanneer een handelaar nodig heeft financiering om producten te kopen, vertrouwen leveranciers vaak op de reputatie van het bedrijf wanneer ze beslissen of ze krediet willen verlenen. Dit is relatief eenvoudig te doen als de leverancier al jaren met dezelfde afnemers werkt of een sterke positie heeft in de markt industrie.

Wanneer het bedrijf echter de halve wereld verwijderd is, kan lenen een risicovoller voorstel zijn. Een manier om dit probleem op te lossen is het gebruik van a acceptatie van de bankier (BA).

Hoe het werkt

Acceptaties van de bankier zijn: tijd concepten dat een bedrijf bij de bank kan bestellen als het extra zekerheid wil tegen tegenpartijrisico. De financiële instelling belooft het exporterende bedrijf op een bepaalde datum een ​​bepaald bedrag te betalen, waarna het zijn geld terugkrijgt door de rekening van de importeur te debiteren.

De acceptatie van een bankier werkt ongeveer als een gepostdateerd cheque, wat eenvoudigweg een opdracht is voor een bank om een ​​bepaalde partij op een later tijdstip te betalen. Als het vandaag Jan is. 1, en een cheque is geschreven met de datum "Feb. 1," dan de begunstigde kan de cheque een hele maand niet verzilveren of storten. Dit kan worden gezien als een vervaldatum voor een vordering op andermans vermogen.

Kritische onderscheidingen

Misschien is het meest kritische onderscheid tussen de acceptatie van een bankier en een cheque met een latere datum een ​​echte secundaire markt voor bankaccepten; post-gedateerde cheques hebben zo'n markt niet. Om deze reden worden bankaccepten beschouwd als: investeringen, terwijl cheques dat niet zijn. De houder kan ervoor kiezen om de BA tegen een gereduceerde prijs op een secundaire markt te verkopen, waardoor beleggers een relatief veilige kortetermijninvestering krijgen.

BA's worden vaak gebruikt in internationale handel vanwege voordelen voor beide kanten. Exporteurs voelen zich vaak veiliger te vertrouwen op betaling van een gerenommeerde bank dan een bedrijf waarmee het weinig of geen geschiedenis heeft. Zodra de bank een tijdcheque verifieert of 'accepteert', wordt het een primaire verplichting van die instelling.

De importeur kan zich wenden tot de acceptatie van een bankier als hij problemen heeft het verkrijgen van andere vormen van financiering, of wanneer een BA de goedkoopste optie is. Het voordeel van lenen is dat de importeur de goederen ontvangt en de mogelijkheid heeft om ze door te verkopen alvorens te maken betaling naar de bank.

Acceptatie van een bankier verkrijgen

Bankaccepten kunnen worden aangemaakt als: kredietbrieven, documentaire concepten en andere financiële transacties. Als u een acceptatie probeert te krijgen, wendt u zich dan tot een bank waarmee u een goede werkrelatie hebt. U moet kunnen bewijzen of aanbieden zekerheid tegen, uw vermogen om de bank op een toekomstige datum terug te betalen. Veel, maar niet alle banken bieden acceptaties. De acceptatie van een bankier werkt net als een kortlopende lening met vaste rente. Je doorloopt een kredietcheck en eventueel aanvullende acceptatietrajecten. Er wordt ook een percentage van de totale acceptatie in rekening gebracht om het te kopen.

Als u bankaccepten wilt kopen voor een kortetermijninvestering, is er een relatief liquide secundaire markt voor gedeeltelijk verouderde bankaccepten. Ze worden normaal gesproken verkocht tegen prijzen die dicht bij of onder de benchmarkrente op korte termijn liggen.

De acceptatie verdisconteren

Om de acceptatie van bankiers als een investering te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen hoe bedrijven ze gebruiken in de wereldhandel. Hier is een vrij typisch voorbeeld. Een Amerikaans bedrijf, Clear Signal Electronics, besluit 100 televisies te kopen van Dresner Trading, een Duitse exporteur. Na het sluiten van een handelsovereenkomst benadert Clear Signal zijn bank voor een brief van credit. Deze kredietbrief maakt van de bank de tussenpersoon die verantwoordelijk is voor het invullen van de transactie.

Zodra Dresner de goederen verzendt, stuurt het de juiste documenten - meestal via zijn eigen financiële instelling - naar de betalende bank in de Verenigde Staten. De exporteur heeft nu een aantal keuzes. Het kan de acceptatie behouden tot de vervaldag, of het kan het verkopen aan een derde partij, misschien zelfs aan de bank die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de betaling. In dit geval ontvangt Dresner een bedrag dat lager is dan de nominale waarde van het ontwerp, maar het hoeft niet op de fondsen te wachten.

Wanneer een bank koopt terug de acceptatie tegen een lagere prijs, er wordt gezegd dat de acceptatie wordt "verdisconteerd". Als de bank van Clear Signal dit doet, heeft deze in wezen dezelfde keuzes die Dresner had. Het kan het ontwerp vasthouden tot het vervalt, wat vergelijkbaar is met het verstrekken van een lening aan de importeur. Meestal vult het zijn geld echter aan door: herdiscontering de acceptatie - met andere woorden, het tegen een gereduceerde prijs verkopen op de secundaire markt. Het kan de BA's zelf op de markt brengen, vooral als het een grotere bank is, of een effectenmakelaar inschakelen om de taak uit te voeren.

Acceptatie als investering

Sinds aanvaarding een kortlopende, verhandelbare overeenkomst is, werkt het net als andere geldmarktinstrumenten. Zoals een schatkistpapier, koopt de belegger de bankcheque tegen een gereduceerde prijs en krijgt hij de volledige nominale waarde op de vervaldag. Het verschil tussen de korting en de nominale waarde bepaalt het rendement. In de meeste gevallen ligt de vervaldatum binnen 30 tot 180 dagen.

Bankaccepten worden niet verhandeld op een aandelenbeurs, maar eerder via grote banken en effectenhandelaren. Als zodanig bieden de meeste dealers geen bied- en laatprijzen, maar onderhandelen ze liever over de prijs met de potentiële belegger, vaak om fondsbeheerder.

De prijsstelling van deze wissels hangt grotendeels af van de reputatie en omvang van de betalende bank. Degenen met een sterke kredietwaardigheid kunnen hun acceptaties meestal verkopen voor een lagere opbrengst, omdat ze naar men aanneemt weinig kans hebben op in gebreke blijven op hun verplichting. Ook instellingen die een groot volume BA's verkopen, genieten in dit opzicht een voordeel.

Terwijl banken hun acceptaties vaak verkopen via dealers in New York en andere grote financiële centra kunnen ze hun filiaalnetwerk gebruiken om de verkoop aan te vullen. Het personeel van de bank neemt vaak contact op met lokale investeerders, die over het algemeen geïnteresseerd zijn in kleinere transacties, niet die van $ 1 miljoen of meer die veel fondsbeheerders nastreven. Lokale investeerders accepteren vaak een lager rendement en omdat de bank dealers omzeilt, kunnen de verkoopkosten veel lager zijn.

Risico's en beloningen

De acceptatie van een bankier is een geld Markt instrument en, zoals de meeste geldmarkten, is het relatief veilig en liquide, vooral wanneer de betalende bank geniet van een sterke kredietwaardigheid. De bank is primair verantwoordelijk voor de betaling. Vanwege het enorme risico voor zijn reputatie, als het een acceptatie niet kan financieren, zijn de meeste banken die acceptaties bieden bekende, hoog aangeschreven instellingen.

Maar zelfs als de bank niet over de nodige contanten beschikt om de betaling uit te voeren, krijgt de belegger extra bescherming van andere partijen die bij de transactie betrokken zijn. De importeur is secundair aansprakelijk voor de acceptatie en de exporteur heeft een voorwaardelijke verplichting. Alle beleggers die het instrument hebben gekocht of verkocht op de open markt dragen enige verplichting voor het ontwerp.

Een acceptatie biedt de mogelijkheid voor een bescheiden winst, met rendementen die doorgaans ergens boven die van T-bills liggen. Liquiditeit is over het algemeen geen probleem, omdat de acceptatietermijnen van de meeste bankiers tussen één en zes maanden liggen. En aangezien ze niet hoeven te worden vastgehouden tot volwassenheid, hebben houders de flexibiliteit om ze door te verkopen als ze dat willen.

Bankaccepten worden afgegeven met een korting naar hun nominale waarde en handel altijd onder de nominale waarde, net als een T-bills. De houder van een acceptatie van $ 100.000 wil misschien niet wachten tot de vervaldatum om die fondsen te ontvangen, dus de houder kan de acceptatie aan een andere partij verkopen voor bijvoorbeeld $ 990.000. Terwijl sommige marktrisico zou kunnen zijn voor degenen die actief zijn op de secundaire markt, de hoge liquiditeit en korte looptijd van deze instrumenten maken dat onwaarschijnlijk.

Het komt neer op

De acceptatie van een bankier kan een goede investering zijn voor diegenen die een balans willen vinden tussen investeringen met een hoger risico in hun portefeuille, of voor degenen die zich richten op het behoud van activa. Op het risico/opbrengst spectrum, is een BA helemaal onderaan, net voor de schatkist.

Omdat over de acceptatieprijs van de bank wordt onderhandeld tussen koper en verkoper, hebben beleggers die hun onderzoek doen de meeste kans op een concurrerend tarief. Dit geldt met name gezien de volatiele aard van de BA-prijzen. In de loop van een enkele dag kunnen de opbrengsten aanzienlijk stijgen of dalen. Daarom is het belangrijk om de opbrengsten op een gerenommeerde website op te zoeken voordat u een aankoop doet. In het licht van de primaire acceptatieplicht van de bank, citaten moet zijn reputatie en kredietwaardigheid weerspiegelen.