Wie is eigenaar van de beurzen?

Beurzen zijn niet zoals andere bedrijven. De prestaties van de nationale voorraad uitwisselingen wordt vaak gezien als een maatstaf voor de gezondheid van de economie van een land, of op zijn minst het enthousiasme van investeerders voor de vooruitzichten van het land. Nationale beurzen spelen ook een ondergewaardeerde beleidsrol bij het bepalen van de notering en nalevingsnormen voor bedrijven die naar de beurs willen. Bovendien is er een vaag maar reëel gevoel dat nationale trots vaak op de een of andere manier verbonden is met beurzen.

Met dat in gedachten trekken consolidatiebewegingen in de beurssector nogal wat aandacht, zowel ten goede als ten kwade. De Europese Unie blokkeerde een voorgenomen fusie van Deutsche Borse met NYSE-Euronext (NYSE:NYX) in 2011 op grond van het feit dat het nieuwe bedrijf een virtueel monopolie zou hebben op de verkoop van derivaten in Europa. In hetzelfde jaar, een bod op de London Stock Exchange (of liever, haar partner London Stock Exchange Group) om overname TMX Group (eigenaar van de Toronto Stock Exchange) ging niet door toen de aandeelhouders van Toronto het afwezen.

Het eigendom van de rest van 's werelds belangrijkste beurzen is een allegaartje, variërend van beursgenoteerde bedrijven tot eigendom van de overheid.

NYSE Euronext

NYSE Euronext is een beursgenoteerd bedrijf dat is genoteerd in de S&P 100 Index en beweert elke handelsdag $ 100 miljard aan effecten te verhandelen.

De naam zegt het al: het is eigenaar van de NYSE en de Europese beurzen in Parijs, Amsterdam, Brussel en Lissabon.

Het is verreweg de grootste beurs in termen van zowel beurskapitalisatie als op de beurs verhandelde waarde. De NYSE, die ooit volledig eigendom was van haar leden op de vloer, ging in 2006 naar de beurs na de overname van Archipelago en vervolgens Euronext in 2007.

Nasdaq Inc.

De op een na grootste openbare effectenbeurs in waarde, Nasdaq Inc. is ook nummer twee in termen van verhandelde waarde.

In de VS is het eigenaar van de beurzen van Philadelphia en Boston, evenals van zijn naamgenoot Nasdaq.

NASDAQ verwierf in 2008 zeven Scandinavische en Baltische beurzen, gezamenlijk bekend als de OMX Group, maar werd afgewezen in een poging om het moederbedrijf van de London Stock Exchange.

Nasdaq Inc. is een beursgenoteerd bedrijf.

Beurs van Tokio

De op twee na grootste effectenbeurs ter wereld is ook de grootste die niet beursgenoteerd is. Hoewel de Beurs van Tokio is georganiseerd als een naamloze vennootschap, de aandelen zijn in handen van lidfirma's zoals banken en makelaars.

Daarentegen is de kleinere Osaka Stock Exchange beursgenoteerd, wat misschien past bij de lang gekoesterde Japanse stereotypen dat Osaka ondernemender en minder terughoudend is dan Tokio.

London Stock Exchange

De op drie na grootste beurs ter wereld is eigendom van de London Stock Exchange Group, die zelf een beursgenoteerd bedrijf is.

De geschiedenis van een bedrijf vindt zijn oorsprong in een joint genaamd Jonathan's Coffee House, waar in 1698 de prijzen van stukken van acht werden gepost. Tot de introductie van de telegraaf omstreeks 1840 kwam de zaak echt van de grond.

Beurs van Hongkong

De op twee na grootste beurs van Azië is een dochteronderneming van Hong Kong Exchanges and Clearing Ltd, een beursgenoteerd bedrijf dat ook eigenaar is van de Hong Kong Futures Exchange en de Hong Kong Securities Clearing bedrijf.

Beurs van Shanghai

Dit is de grootste beurs ter wereld die nog steeds eigendom is van en wordt gecontroleerd door een overheid, met name door de China Securities Regulatory Commission. De Shanghai uitwisseling wordt geëxploiteerd als een non-profit en is misschien wel een van de meest beperkende van de belangrijkste beurzen op het gebied van notering en handelscriteria.

Bombay Stock Exchange en National Stock Exchange of India

Samen met de Tokyo Stock Exchange zijn de belangrijkste beurzen van India een erfenis van hoe de meeste beurzen zichzelf organiseerden. Hoewel de National Stock Exchange of India gedemutualiseerd is, is deze nog steeds grotendeels in handen van banken en verzekeringsmaatschappijen. De Bombay Stock Exchange is voor ongeveer 40% in handen van makelaars, terwijl andere externe investeerders en binnenlandse financiële instellingen de rest bezitten.

Andere belangrijke uitwisselingen

Natuurlijk draait de handels- en investeringswereld niet alleen om aandelen. Derivaten zijn zeer lucratief voor beurzen. In de Verenigde Staten is de Chicago Mercantile Exchange (CME) demutualiseerde in 2000, ging naar de beurs en verwierf uiteindelijk de Chicago Board of Trade en NYMEX. CME Group is nu een belangrijke speler in de wereld van futures en derivaten. Aan de optiezijde wordt de Chicago Board Options Exchange (CBOE) ook openbaar verhandeld als CBOE Holdings.

Eurex is een belangrijke derivatenbeurs die eigendom is van Deutsche Borse en SIX Swiss Exchange, terwijl de London Metal Exchange particulier eigendom is van haar leden via LME Holdings Ltd.

Last and not least, de Tokyo Commodity Exchange is gestructureerd op een manier die vergelijkbaar is met de TSE en is voornamelijk eigendom van de banken, makelaars- en goederenhandelsbedrijven die hun zaken afhandelen er doorheen.

Het komt neer op

De eigenaren van beurzen kunnen bedrijven vragen om noteringsvergoedingen te betalen, handelaren om te betalen voor markttoegang en beleggers om transactiekosten te betalen. Het is dan ook niet helemaal verwonderlijk dat er zoveel consolidatie-activiteit is geweest in deze ruimte.

Hoewel deze transacties interessant zijn, hebben ze weinig voordeel voor de individuele belegger. Het handelen in aandelen die op buitenlandse beurzen genoteerd zijn, blijft moeilijk en duur voor Amerikaanse investeerders en daar zal geen enkele fusie verandering in brengen.

In de tussentijd lijkt het erop dat er een onmiskenbare trend op de aandelenmarkt is naar meer wereldwijde integratie en minder kleine onafhankelijke exploitanten.