Afnemend marginaal rendement vs. Terug naar schaal: wat is het verschil?

Afnemend marginaal rendement vs. Keert terug naar schaal: een overzicht

In het bedrijfsleven is het belangrijk om een ​​optimaal productieniveau te bereiken. Dit zorgt ervoor dat alle productiefactoren optimaal worden benut. Het aanpassen van de productiefactoren of inputs heeft wisselende effecten en kan op verschillende manieren worden geanalyseerd.

Afnemend marginaal rendement is een effect van toenemende input op korte termijn nadat een optimale capaciteit is bereikt, terwijl ten minste één productievariabele constant wordt gehouden, zoals arbeid of kapitaal. De wet stelt dat deze toename van de input in feite zal leiden tot een kleinere toename van de output. Schaalopbrengsten meet de verandering in productiviteit van het verhogen van alle productie-inputs op de lange termijn.

Afnemende marginale opbrengsten

De wet van de afnemende marginale meeropbrengsten stelt dat met elke extra eenheid in één productiefactor, terwijl alle andere factoren constant worden gehouden, zal de incrementele output per eenheid op een gegeven moment afnemen. De wet van de afnemende marginale opbrengsten betekent niet noodzakelijk dat het verhogen van één factor de totale productie verlaagt, wat zou zijn: negatief rendement, maar dit resultaat treedt meestal op.

Om de impact van de wet van de afnemende marginale meeropbrengsten te verminderen, kan het nodig zijn de onderliggende oorzaken van productiedalingen te ontdekken. Bedrijven moeten de productie zorgvuldig onderzoeken bevoorradingsketen voor gevallen van redundantie of productieactiviteiten die met elkaar interfereren.

Een restaurant dat bijvoorbeeld meer koks inhuurt en tegelijkertijd dezelfde keukenruimte behoudt, kan de totale output tot een bepaald punt verhogen, maar elke extra kok neemt ruimte in beslag, wat uiteindelijk leidt tot een kleinere toename van de output omdat er te veel koks zijn in de keuken. De totale output kan op een gegeven moment afnemen, wat resulteert in een negatief rendement als te veel koks elkaar in de weg zitten en uiteindelijk onproductief worden.

Door de wet van de afnemende meeropbrengsten om te keren, als productie-eenheden van één factor worden verwijderd, is de impact op de productie minimaal voor de eerste paar eenheden en kan dit leiden tot substantiële kostenbesparingen. Als een restaurant bijvoorbeeld een paar koks ontslaat in plaats van er meer aan te nemen, kan het kostenbesparingen realiseren zonder dat de productie aanzienlijk wordt verminderd.

Keert terug naar schaal

Aan de andere kant verwijst schaalopbrengst naar de verhouding tussen de toename van de totale input en de resulterende toename van de output. Er zijn drie soorten schaalopbrengsten: constante schaalopbrengsten (CRS), toenemende schaalopbrengsten (IRS) en afnemende schaalopbrengsten (DRS).

Een constante schaalopbrengst is wanneer een toename van de input resulteert in een proportionele toename van de output. Toenemende schaalopbrengsten zijn wanneer de output in een groter deel toeneemt dan de toename van de input. Afnemende schaalopbrengsten zijn wanneer alle productievariabelen met een bepaald percentage worden verhoogd, wat resulteert in een minder dan proportionele toename van de output.

Als een zeepfabrikant bijvoorbeeld zijn totale input verdubbelt, maar slechts 40% meer output krijgt, dan kan worden gezegd dat hij een afnemend schaalresultaat heeft ervaren. Als dezelfde fabrikant zijn totale productie verdubbelt, heeft hij constant schaalopbrengsten behaald. Als de output met 120% toenam, ondervond de fabrikant toenemende schaalopbrengsten.

Belangrijkste verschillen

Hoewel zowel afnemende marginale opbrengsten als schaalopbrengsten kijken naar hoe outputveranderingen worden beïnvloed door veranderingen in input, zijn er belangrijke verschillen tussen de twee waarmee rekening moet worden gehouden.

Afnemend marginaal rendement kijkt voornamelijk naar veranderingen in variabele inputs en is daarom een ​​kortetermijnstatistiek. Variabele inputs zijn gemakkelijker te veranderen in een korte tijdshorizon in vergelijking met vaste inputs. Als zodanig is schaalopbrengst een maatstaf die gericht is op het veranderen van vaste inputs en daarom een ​​langetermijnmetriek.

Beide statistieken laten zien dat een toename van de input de output tot een bepaald punt zal verhogen, het belangrijkste verschil tussen de twee is de tijdshorizon en daarom de inputs die kunnen worden gewijzigd: variabel of vast. Het begrijpen van beide en hun verschillen is belangrijk voor bedrijven in hun besluitvormingsproces om optimale productie- en kostenniveaus te bereiken efficiëntie.