Wat is een goede Sharpe-ratio?

De Sharpe-ratio is een bekende en gerenommeerde maatstaf voor het voor risico gecorrigeerde rendement op een investering of portefeuille, ontwikkeld door de econoom William Sharpe. De Sharpe-ratio kan worden gebruikt om de totale prestaties van een totale beleggingsportefeuille of de prestaties van een individueel aandeel te evalueren.

De Sharpe-ratio geeft aan hoe goed een aandelenbelegging presteert in vergelijking met het rendement op een risicovrije investering, zoals staatsobligaties of wissels van de Amerikaanse overheid. Er is enige onenigheid over de vraag of het rendement op schatkistpapier met de kortste looptijd moet worden gebruikt bij de berekening of of het gekozen risicovrije instrument beter moet aansluiten bij de tijdsduur die een belegger verwacht het eigen vermogen aan te houden investeringen.

De Sharpe-ratio berekenen

Sinds William Sharpe's creatie van de Sharpe-ratio in 1966,het is een van de meest genoemde risico-rendementsmaatstaven die in de financiële wereld worden gebruikt, en veel van deze populariteit wordt toegeschreven aan de eenvoud ervan. De geloofwaardigheid van de ratio werd verder versterkt toen professor Sharpe in 1990 de Nobelprijs voor de Economische Wetenschappen won voor zijn werk aan de Capital Asset Pricing Model (CAPM).

Om de Sharpe-ratio te berekenen, berekent u eerst het verwachte rendement op een beleggingsportefeuille of individuele aandelen en trekt u vervolgens het risicovrije rendement af. Vervolgens deelt u dat cijfer door de standaarddeviatie van de portefeuille of investering. De Sharpe-ratio kan aan het einde van het jaar opnieuw worden berekend om het werkelijke rendement te onderzoeken in plaats van het verwachte rendement.

Dus wat wordt beschouwd als een goede Sharpe-ratio die wijst op een hoog verwacht rendement voor een relatief laag risico?

• Gewoonlijk wordt elke Sharpe-ratio groter dan 1,0 door beleggers als acceptabel tot goed beschouwd.
• Een ratio hoger dan 2,0 wordt als zeer goed beoordeeld.
• Een verhouding van 3,0 of hoger wordt als uitstekend beschouwd.
• Een ratio onder de 1,0 wordt als suboptimaal beschouwd.

De formule voor de Sharpe-ratio is

​Sharpe-ratio=σP​RP​−RF​​waar:RP​=het verwachte rendement op het actief of de portefeuilleRF​=het risicovrije rendementσP​=de standaarddeviatie van rendementen (het risico) van​

Beperkingen van de Sharpe-ratio

Het grootste probleem met de Sharpe-ratio is dat deze wordt geaccentueerd door investeringen die geen normale rendementsverdeling hebben. Activaprijzen zijn aan de onderkant begrensd door nul, maar hebben theoretisch onbeperkt opwaarts potentieel, wat hun rendement oplevert rechts-scheef of log-normaal, wat een schending is van de aannames die zijn ingebouwd in de Sharpe-ratio dat activarendementen normaal zijn gedistribueerd.

Een goed voorbeeld hiervan is ook te vinden bij de verdeling van rendementen van hedgefondsen. Velen van hen gebruiken dynamische handelsstrategieën en opties die plaats maken voor scheefheid en kurtosis bij hun distributie van rendementen. Veel hedgefondsstrategieën produceren kleine positieve rendementen met af en toe een groot negatief rendement. Bijvoorbeeld een eenvoudige strategie om diep te verkopen geen geld meer opties hebben de neiging om kleine premies te innen en niets uit te betalen totdat de "grote" toeslaat. Totdat er een groot verlies plaatsvindt, zou deze strategie (ten onrechte) een zeer hoge en gunstige Sharpe-ratio laten zien.