Wat u moet weten over inflatie

Inflatie wordt gedefinieerd als een aanhoudende stijging van het algemene prijspeil voor goederen en diensten. Het wordt gemeten als een jaarlijkse procentuele toename zoals gerapporteerd in de Consumentenprijsindex (CPI), over het algemeen maandelijks opgesteld door het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics. Als de inflatie stijgt, koopkracht dalingen, waarden van vaste activa worden beïnvloed, bedrijven passen hun prijzen van goederen en diensten aan, financiële markten reageren en er is een impact op de samenstelling van beleggingsportefeuilles.

Inflatie, tot op zekere hoogte, is een feit van het leven. Consumenten, bedrijven en investeerders worden beïnvloed door een opwaartse trend in prijzen. In dit artikel bekijken we verschillende elementen in het beleggingsproces die worden beïnvloed door inflatie en laten we zien waar u op moet letten.

Financiële rapportage en prijswijzigingen

In de periode van 1979 tot 1986 was de Raad voor financiële boekhoudnormen (FASB) experimenteerde met 'inflation accounting', waarvoor bedrijven aanvullende

constante dollar en actueel kostenberekening informatie (niet gecontroleerd) in hun jaarlijkse verslagen. De richtlijnen voor deze aanpak zijn vastgelegd in Verklaring van standaarden voor financiële verslaggeving nr. 33, die beweerde dat "inflatie veroorzaakt" historische kost financiële overzichten om illusionaire winsten en maskers te tonen erosie van kapitaal." 

Met weinig fanfare of protest werd SFAS nr. 33 stilletjes ingetrokken in 1986.Niettemin moeten serieuze beleggers een redelijk begrip hebben van hoe veranderende prijzen financiële overzichten, marktomgevingen en beleggingsrendementen kunnen beïnvloeden.

Bedrijfsfinanciële overzichten

In een balans, vaste activa-materiële vaste activa—worden gewaardeerd op hun inkoopprijzen (historische kosten), die aanzienlijk kunnen worden onderschat in vergelijking met de huidige activa van de activa marktwaarden. Het is moeilijk te generaliseren, maar voor sommige bedrijven kan dit historische/huidige kostenverschil worden toegevoegd aan de activa van een bedrijf, wat de vermogenspositie van het bedrijf zou versterken en zijn verhouding schuld/eigen vermogen.

Wat betreft grondslagen voor financiële verslaggeving, bedrijven die gebruik maken van de Laatste erin, eerste eruit (LIFO) voorraadkosten taxatie kosten en prijzen in een inflatoire omgeving beter op elkaar aansluiten. Zonder in te gaan op alle boekhoudkundige ingewikkeldheden, onderschat LIFO de voorraadwaarde, overschat de verkoopkosten en verlaagt daarom de gerapporteerde inkomsten. Financiële analisten houden van de ingetogen of conservatieve impact op de financiële positie en inkomsten van een bedrijf die worden gegenereerd door de toepassing van LIFO-waarderingen, in tegenstelling tot andere methoden zoals als eerste erin, als eerste eruit (FIFO) en gemiddelde kosten.

Marktsentiment

Elke maand rapporteert het Bureau of Labor Statistics van het Amerikaanse ministerie van Handel over twee belangrijke inflatie-indicatoren: de consumentenprijsindex (CPI) en de Fabrikant prijsindex (PPI). Deze indexen zijn de twee belangrijkste maatstaven voor respectievelijk de retail- en groothandelsinflatie. Ze worden nauwlettend in de gaten gehouden door financiële analisten en krijgen veel media-aandacht.

De CPI- en PPI-releases kunnen de markten in beide richtingen bewegen. Beleggers lijken een opwaartse beweging niet erg te vinden (gerapporteerde lage of matigende inflatie), maar maken zich grote zorgen wanneer de markt daalt (gerapporteerde hoge of versnellende inflatie). Het belangrijkste om te onthouden over deze gegevens is dat het de trend van beide indicatoren over een langere periode is die relevanter is voor beleggers dan een enkele release. Beleggers wordt aangeraden deze informatie langzaam te verwerken en niet overdreven te reageren op de bewegingen van de markt.

Rentetarieven

Een van de meest gerapporteerde problemen in de financiële pers is wat de Federale Reserve doet met rente. De periodieke bijeenkomsten van de Federaal Open Markt Comité (FOMC) zijn een belangrijk nieuwsevenement in de investeringsgemeenschap. Het FOMC gebruikt de doeltarief federale fondsen als een van de belangrijkste instrumenten voor het beheersen van de inflatie en het tempo van economische groei. Als de inflatiedruk toeneemt en de economische groei versnelt, zal de Fed de Fed-fondsen verhogen streefpercentage om de kosten van lenen te verhogen en de economie te vertragen. Als het tegenovergestelde gebeurt, zal de Fed haar streefrente verlagen.

Dit alles is logisch voor economen, maar de beurs is veel gelukkiger met een omgeving met lage rente dan een hoge, wat zich vertaalt in lage tot matige inflatievooruitzichten. Een zogenaamde "Goudlokje"-niet te hoog, niet te laag-inflatie biedt de beste tijden voor aandelenbeleggers.

Toekomstige koopkracht

Algemeen wordt aangenomen dat voorraden, omdat bedrijven hun prijzen voor goederen en diensten kunnen verhogen, een betere heg tegen inflatie dan vastrentende beleggingen. Voor obligatiebeleggers vreet inflatie, ongeacht het niveau, aan hun hoofdsom en vermindert de toekomstige koopkracht. Inflatie is in de recente geschiedenis redelijk tam geweest; het is echter twijfelachtig of beleggers deze omstandigheid als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Zelfs de meest conservatieve beleggers zouden er verstandig aan doen om een ​​redelijk niveau van aandelen in hun portefeuilles aan te houden om zichzelf te beschermen tegen de eroderende effecten van inflatie.

Gevolgtrekking

Inflatie zal altijd bij ons zijn; het is een economisch feit van het leven. Het is intrinsiek niet goed of slecht, maar het heeft zeker invloed op het investeringsklimaat. Beleggers moeten de gevolgen van inflatie begrijpen en hun portefeuilles dienovereenkomstig structureren. Eén ding is duidelijk: afhankelijk van persoonlijke omstandigheden moeten beleggers een mix van aandelen en vastrentende beleggingen aanhouden met voldoende reëel rendement om inflatieproblemen aan te pakken.