Definitie van Celler-Kefauver Act
Wat is de Celler-Kefauver-wet?
De Celler-Kefauver Act is een van de vele Amerikaanse wetten die zijn ontworpen om bepaalde fusies en overnames (M&A) van creëren monopolies of anderszins de concurrentie in de Verenigde Staten aanzienlijk vermindert. Het werd in 1950 aangenomen om de bestaande antitrustwetten te versterken en de mazen in de Clayton Act en de Sherman Antitrust Act te dichten.
Belangrijkste leerpunten
- Het Congres nam in 1950 de Celler-Kefauver Act aan om de mazen te dichten die monopolistische verticale of conglomeraatfusies mogelijk maakten.
- De wet voegde regelgevende en handhavende taal toe aan de Sherman en Clayton Antitrust Acts.
- Het blijft een van de sterkste antitrustwetten van Amerika, die de overheid een krachtige juridische macht geeft om fusies en overnames te voorkomen die monopolies creëren of anderszins de concurrentie aanzienlijk verminderen.
De Celler-Kefauver Act begrijpen
De Celler-Kefauver Act, soms ook wel de Anti-Merger Act genoemd, verlengd antitrustwetten
om alle soorten fusies in verschillende sectoren te dekken. Het ging verder dan de eerder uitgevaardigde antitrustwetten, de Sherman Antitrust Act van 1890 en de Clayton Antitrust Act van 1914, die alleen horizontale fusies binnen dezelfde sector probeerde te beperken, door: gericht op verticaal en ook conglomeraatfusies.Bij verticale fusies bundelen bedrijven op verschillende niveaus van een toeleveringsketen hun krachten, wat een antitrustprobleem kan zijn als een bedrijf de leveranciers van zijn concurrenten koopt. Bij conglomeraatfusies daarentegen, twee bedrijven die betrokken zijn in verschillende sectoren of geografische gebieden smelten samen om hun markten uit te breiden door het bedrijfsgebied en het product uit te breiden bereik. Beide soorten fusies verhogen de toetredingsdrempels door concurrenten meer productie te laten internaliseren om de kostenbesparingen te evenaren die voortvloeien uit schaalvoordelen.
De Celler-Kefauver Act was niet alleen gericht op acquisities waarbij bedrijven betrokken waren die geen directe concurrenten zijn, maar probeerde ook een andere opmerkelijke maas in de wet te dichten die onder het oude regime bestond. Voormalige antitrustwetgeving voorzag in controle op bepaalde fusies en overnames, hoewel dit alleen van toepassing was op aankopen uitstekende voorraad. Met andere woorden, vóór de invoering van de Celler-Kefauver Act konden antitrustregels grotendeels worden omzeild door alleen de activa van de doelbedrijf.
Verticale en conglomeraatfusies werden niet ronduit verboden door de Celler-Kefauver Act, maar werden beperkt als ze de concurrentie aanzienlijk verminderden.
Voorbeeld van de Celler-Kefauver Act
Een voorbeeld van een verticale fusie die onder toezicht van de regelgeving zou kunnen komen, kan een fusie zijn van een leverancierbedrijf met een klantbedrijf. De wet Celler-Kefauver kan worden ingeroepen op grond van het feit dat de overheid meent dat de transactie creëert toetredingsdrempels en/of verhindert potentiële consumenten eerlijke toegang tot andere bedrijven met soortgelijke producten.
Ondertussen, om een uit te dagen conglomeraat fusie, maakt de wet duidelijk dat een bedrijf zijn succes, middelen en geld van de ene markt gebruikt om een monopolie op een andere markt te creëren.
Speciale overwegingen
Moderne digitale en hightechbedrijven en -industrieën laaien de debatten over de Amerikaanse antitrustwetten opnieuw op, wat aanleiding geeft tot speculatie dat er mogelijk nieuwe regelgeving komt.