Wat geeft een hoge kapitaaltoereikendheidsratio aan?
De solvabiliteitsratio (CAR), ook bekend als de verhouding tussen kapitaal en risicogewogen activa, meet de financiële kracht van een bank door gebruik te maken van haar kapitaal en activa. Het wordt gebruikt om deposanten te beschermen en de stabiliteit en efficiëntie van financiële systemen over de hele wereld te bevorderen.
Belangrijkste leerpunten
- De kapitaaltoereikendheidsratio (CAR) is een maatstaf voor hoeveel kapitaal een bank beschikbaar heeft, gerapporteerd als een percentage van de risicogewogen kredietblootstellingen van een bank.
- Het doel is vast te stellen dat banken voldoende kapitaal in reserve hebben om een bepaald bedrag aan verliezen op te vangen, voordat ze het risico lopen insolvent te worden.
- Kapitaal wordt uitgesplitst als Tier-1, kernkapitaal, zoals eigen vermogen en openbaar gemaakte reserves, en Tier-2, aanvullend kapitaal dat wordt aangehouden als onderdeel van de vereiste reserves van een bank.
- Een bank met een hoge solvabiliteitsratio wordt geacht boven de minimumvereisten te zitten die nodig zijn om solvabiliteit te suggereren.
- Dus hoe hoger de CAR van een bank, hoe groter de kans dat deze bestand is tegen een financiële neergang of andere onvoorziene verliezen.
Hoe de kapitaaltoereikendheidsratio wordt berekend
De solvabiliteitsratio wordt berekend door het kapitaal van een bank te delen door de naar risico gewogen activa. Het kapitaal dat wordt gebruikt om de solvabiliteitsratio te berekenen, is verdeeld in twee niveaus.
Tier-1 kapitaal
Tier-1 kapitaal, of kernkapitaal, bestaat uit eigen vermogen, gewoon aandelenkapitaal, immateriële activa en gecontroleerde inkomsten reserves, of wat de bank heeft opgeslagen om haar te helpen bij typische risicovolle transacties, zoals handelen, beleggen en uitlenen. Tier-one kapitaal wordt gebruikt om verliezen op te vangen en vereist niet dat een bank haar activiteiten stopzet.
Tier-2 kapitaal
Tier-2 kapitaal omvat niet-gecontroleerde ingehouden winsten, niet-gecontroleerde reserves en reserves voor algemene verliezen. Dit kapitaal vangt verliezen op bij liquidatie of liquidatie van een onderneming. Tier-2-kapitaal wordt als minder veilig beschouwd dan Tier-1.
De twee kapitaallagen worden bij elkaar opgeteld en gedeeld door risicogewogen activa om de solvabiliteitsratio van een bank te berekenen. Risicogewogen activa worden berekend door te kijken naar de leningen van een bank, het risico te evalueren en vervolgens een gewicht toe te kennen.
Over het algemeen wordt een bank met een hoge solvabiliteitsratio als veilig beschouwd en zal deze waarschijnlijk aan haar financiële verplichtingen voldoen.
De minimale verhouding tussen kapitaal en risicogewogen activa
Momenteel is de minimale verhouding tussen kapitaal en risicogewogen activa acht procent onder Bazel II en 10,5 procent onder Bazel III. Hoge solvabiliteitsratio's liggen boven de minimumvereisten onder Basel II en Basel III.
Minimale solvabiliteitsratio's zijn van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat banken voldoende buffer hebben om een redelijk bedrag aan verliezen op te vangen voordat ze insolvent worden en als gevolg daarvan het geld van de deposanten verliezen.
Voorbeeld van hoge kapitaaltoereikendheid
Stel bijvoorbeeld dat bank ABC $ 10 miljoen in tier-one-kapitaal en $ 5 miljoen in tier-twee-kapitaal heeft. Het heeft leningen die zijn gewogen en berekend als $ 50 miljoen. De solvabiliteitsratio van bank ABC is 30 procent (($10 miljoen + $5 miljoen) / $50 miljoen). Deze bank heeft daarom een hoge solvabiliteitsratio en wordt als veiliger beschouwd. Als gevolg hiervan is de kans kleiner dat Bank ABC insolvent wordt als er onverwachte verliezen optreden.