Oproep van makelaar gedefinieerd

Wat is de oproep van de makelaar?

De call van de makelaar, ook wel de call loan rate genoemd, is de rente in rekening gebracht door banken op leningen aan beursvennootschappen. Deze makelaars gebruiken vervolgens deze leningen, oproepleningen genaamd, om handelaren een hefboomeffect te geven met behulp van marge rekeningen. Zoals hun naam al doet vermoeden, moeten belleningen onmiddellijk worden terugbetaald - of "op afroep" - als de bank daarom vraagt. Als een makelaar van mening is dat hun leningen mogelijk zijn: genaamd, kunnen zij een margin call op de handelaren aan wie zij het geld hebben uitgeleend.

De oproepen van makelaars begrijpen

Zoals u kunt zien aan de hand van de bovenstaande beschrijving, is het telefoontje van de makelaar een belangrijk onderdeel van de bevoorradingsketen verantwoordelijk voor het verstrekken van: hefboom via hun margerekeningen. Vanuit het perspectief van de margehandelaar is de lening afkomstig van hun beursvennootschap en moet de handelaar ervoor zorgen dat ze voldoende zekerheid op hun rekening om ervoor te zorgen dat hun margelening niet wordt opgevraagd door de makelaar.

Vanuit het perspectief van de makelaar is het geld dat aan de handelaar wordt uitgeleend echter een bellening die is geleend van een bank. Daarom moet de makelaar ervoor zorgen dat de bellening niet riskant lijkt voor de bank, anders zou de bank gebruik kunnen maken van haar recht om het terug te bellen. Om dit te voorkomen, zal de makelaar de waarde en het onderpand van de margerekening van de handelaar nauwlettend in de gaten houden en de margelening bellen als hij vindt dat het risico te hoog wordt.

Zelfs als een bepaalde margerekening redelijk goed gefinancierd is, kan deze nog steeds door de makelaar worden teruggeroepen als de eigen calllening van die makelaar door de bank wordt opgevraagd. Om deze reden kan een margehandelaar te maken krijgen met een margestorting om redenen die geen verband houden met het risiconiveau van zijn eigen rekening. Hoewel dergelijke gevallen zeldzaam zijn, doen ze zich voor in situaties waarin financiële angst zich over de markten verspreidt, zoals in a kredietcrisis.

Net als bij andere leningen, fluctueert de rente die op afroepleningen wordt betaald dagelijks op basis van factoren zoals de economische omstandigheden en de vraag en aanbod van kapitaal. Deze tarieven worden regelmatig gepubliceerd in publicaties zoals The Wall Street Journal en Investor's Business Daily, en zijn doorgaans gebaseerd op een benchmark, zoals de Aangeboden tarief door InterBank in Londen (LIBOR). De oproep van de makelaar bevat dan een risicopremie gebaseerd op de waargenomen kredietwaardigheid van de makelaar, samen met andere factoren.

Voorbeeld uit de praktijk van de oproep van een makelaar

XYZ Brokerage Services heeft onlangs een makelaarslening ontvangen van een grote bank, ABC Financial. Bij het berekenen van de rente op de lening heeft ABC rekening gehouden met: opportuniteitskosten door alternatieve leningen en investeringsmogelijkheden. Aangezien de LIBOR 2% bedroeg op het moment dat de lening werd verstrekt, en gezien het feit dat XYZ werd gezien als een zeer hoge kredietwaardigheid, stemde ABC ermee in om de call-lening te verstrekken met slechts 2,5% rente. XYZ begreep dat ABC, als onderdeel van de leningsvoorwaarden, het recht zou hebben om de lening naar eigen goeddunken terug te vorderen.

Nadat het de bellening had ontvangen, gebruikte XYZ het geld vervolgens om verschillende margeklanten leningen te verstrekken voor hun margehandelsrekeningen. Net als bij ABC hield XYZ rekening met zijn eigen alternatieve kosten en de kredietwaardigheid van zijn rekeninghouders bij de beslissing welk rentetarief op de leningen in rekening zou worden gebracht, en nam het genoegen met een rentepercentage van 5%. In het contract voor deze leningen stond duidelijk vermeld dat XYZ terugbetaling van de leningen kon eisen door middel van een margestorting, mogelijk met beperkte of geen voorafgaande kennisgeving aan de handelaar.