Congestieprijzen opruimen

Wat is congestieprijzen?

De term congestieprijzen verwijst naar een dynamische prijsstrategie die is ontworpen om de vraag te reguleren door de prijzen te verhogen zonder het aanbod te vergroten. De strategie, die gebaseerd is op de economische theorie van prijsstelling, is een veel voorkomende truc in de transportsector, waar het tot doel heeft congestie en luchtvervuiling te verminderen door meer te vragen voor het betreden van bijzonder drukke gebieden van een (grote metropool) stad.

Congestieprijzen worden ook gebruikt in de horeca (hotels) en door Gereedschap (elektriciteit), waarbij de vraag varieert afhankelijk van het tijdstip van de dag of het seizoen van het jaar. Elektriciteitstarieven kunnen hoger zijn in de warmere maanden, terwijl hotelkamers duurder kunnen zijn tijdens belangrijke feestdagen.

Congestieprijzen begrijpen

Congestieprijzen, ook wel 'surge'- of 'value'-prijzen genoemd, voegt een toeslag voor diensten die onderhevig zijn aan tijdelijke of cyclische stijgingen van vraag. Het is bedoeld om gebruikers die flexibel kunnen zijn met hun gebruik aan te moedigen om van piekperiodes over te stappen naar tijden waarop de service of bron minder duur is.

Zoals hierboven vermeld, wordt het vaak gebruikt als een manier om het verkeer op de weg te beteugelen om congestie op de weg te verminderen en de luchtkwaliteit te verbeteren. De reizen en toerisme de industrie gebruikt deze vorm van prijsstelling ook, vaak piekprijzen genoemd, in tijden van piekreizen. Ook voor het gebruik in de spits rekenen nutsbedrijven een hoger tarief.

Het doel is om overtollige vraag te reguleren door hogere prijzen toe te passen tijdens piekvraagcycli. Zo verhogen autodiensten hun tarieven op oudejaarsavond vanwege de grote vraag naar ritten. Hotels verhogen de kamerprijzen tijdens congressen, grote feestdagen of speciale evenementen. De elektriciteitstarieven kunnen in de zomer hoger zijn vanwege het toegenomen gebruik van airconditioning.

Nobel laureaat econoom William Vickrey stelde voor het eerst voor om in 1952 een op afstand of tijd gebaseerd tariefsysteem toe te voegen om de congestie in de metro van New York City te beheersen. Dit is de reden waarom Vickrey wordt beschouwd als de vader van congestieheffingen. Maurice Allais, een andere Nobelprijswinnende econoom, ging dieper in op de theorie van congestieprijzen om verkeersopstoppingen te beheersen. Hij speelde een belangrijke rol bij het ontwerpen van het eerste systeem voor rekeningrijden, het Singapore Area Licensing Scheme, dat in 1975 werd geïmplementeerd.

Soorten congestieprijzen

Economen en transportplanners splitsen soorten congestieprijzen nog verder op op basis van een bepaalde functionaliteit.

Dynamische, piek- of piekprijzen

Dynamisch prijzen is een congestiebeprijzingsstrategie waarbij de prijs niet vastligt. In plaats daarvan fluctueert het op basis van veranderende omstandigheden, zoals een toename van de vraag op bepaalde tijden, het type klanten dat wordt getarget of veranderende marktomstandigheden. Dynamische prijsstrategieën komen vooral veel voor in bedrijven die een dienst verlenen, zoals de horeca, transport en reisindustrie.

Gesegmenteerde prijzen

Deze structuur brengt klanten in rekening op basis van hun bereidheid om meer te betalen voor een bepaalde dienst. Sommigen zijn misschien bereid om een premie voor snellere service, betere kwaliteit of extra functies, zoals voorzieningen. Een verkoper kan bijvoorbeeld een product aanbieden zonder een garantie tegen een lage prijs, maar als je hetzelfde product met garantie wilt hebben, dan betaal je een hogere prijs. Of zakenreizigers zijn misschien bereid een hogere prijs te betalen voor een vliegticket waarmee ze doordeweeks kunnen vliegen.

Piek-gebruikersprijzen

Peak-user pricing, ook wel peak-load of time-of-use pricing genoemd, is gebaseerd op piekreistijden en is gebruikelijk in het transport. Luchtvaart- en treinmaatschappijen rekenen bijvoorbeeld vaak een hogere prijs voor reizen in de spits van maandag tot en met vrijdag dan op andere momenten. Ze kunnen ook verschillende prijzen hebben voor weekends of voor een reis met een weekdag plus weekend. Ook nutsbedrijven stellen prijzen vast op basis van piekuren. Zij kunnen hogere tarieven rekenen voor telefoongesprekken tussen 9.00 uur en 18.00 uur.

Congestieprijzen: theoretische achtergrond

Congestieprijzen worden beschouwd als een oplossing aan de vraagzijde om het verkeer te reguleren dat wordt aangedreven door markt economie. Het vragen van een hogere prijs is bedoeld om gebruikers bewust te maken van de gevolgen (verhoogde congestie) die ze opleggen aan iedereen wanneer ze een hulpmiddel gebruiken tijdens piekvraag.

De theorie stelt dat consumenten meer een hulpbron zullen gebruiken en verspillen die gratis of verwaarloosbaar is in prijs dan een dure. Door de prijs van een hulpbron te verhogen, voedt de bereidheid van gebruikers om voor die hulpbron te betalen een schaarste aan die hulpbron.

De meeste economen zijn het eens over de economische haalbaarheid van een of andere vorm van rekeningrijden om verkeersopstoppingen te verminderen, en congestieheffingen zijn effectief geweest in stedelijke gebieden die het plan hebben aangenomen. Niet iedereen beschouwt het echter als een rechtvaardige strategie.

Critici zeggen dat het leidt tot economische lasten voor de gemeenschappen die grenzen aan drukke verkeersgebieden. Een ander punt van kritiek op congestieprijzen is dat het gebruikers met een laag inkomen meer kan schaden dan andere demografische groepen, net als: regressieve belasting systemen.

Voordelen en nadelen van congestieprijzen

Voordelen:

Het meest voor de hand liggende voordeel van het invoeren van congestieheffingen is dat het de congestie op de wegen onder controle houdt, waardoor stress en vertragingen op de weg worden verminderd. Als automobilisten (extra) tol moeten betalen om bepaalde delen van een stad binnen te komen, zullen ze minder snel met hun eigen auto op de weg rijden en in plaats daarvan overstappen op het openbaar vervoer. Evenzo kunnen nutsbedrijven het gebruik tijdens piekuren voor diensten zoals water en elektriciteit aan banden leggen.

Hogere prijzen leiden tot meer inkomsten. Geld dat van tolgelden wordt geïnd, kan worden gebruikt voor het verbeteren van wegen en het verbeteren van het openbaar vervoer, waardoor forenzen andere mogelijkheden hebben om van en naar de stad te reizen. Bedrijven zoals die betrokken zijn bij ridesharing en reizen kunnen een boost zien in hun bottom line.

Congestieprijzen helpen de vervuiling en het energieverbruik te verminderen. Auto's van de weg halen betekent minder uitlaatgassen. En meer in rekening brengen voor elektriciteit wanneer de hulpbronnen tijdens piekuren al overbelast zijn, kan consumenten ertoe aanzetten hun verbruik naar andere tijden te spreiden.

nadelen

Critici van congestieheffing stellen dat het een zware last is voor automobilisten en mogelijk financiële gevolgen heeft voor degenen met een lager inkomen bereiken meer dan anderen. Net als regressieve belastingen, kost congestieheffing uiteindelijk meer van hun inkomen in vergelijking met mensen met hogere inkomens.

Omdat congestieheffingen mensen ontmoedigen van activiteiten zoals autorijden, kan dit bedrijven in bepaalde delen van de stad schaden. Dat komt omdat openbaar vervoer misschien geen optie is voor bepaalde mensen die alleen op hun eigen voertuigen kunnen vertrouwen. Als ze worden gedwongen te betalen, kunnen ze ervoor kiezen om helemaal niet naar die gebieden te gaan.

Hoewel het de inkomsten kan verhogen, kunnen de kosten voor het toezicht op en het beheer van tariefplannen voor congestie hoog zijn. Autoriteiten moeten mogelijk betalen voor nieuwe technologie, salarissen voor nieuwe werknemers, om nog maar te zwijgen van facturering en andere manieren om rekening te houden met degenen die de betaling ontduiken.

Voorbeelden uit de praktijk

U hoeft niet verder te kijken dan uw eigen wegen om voorbeelden van congestieheffingen te vinden. Rideshare-bedrijven zoals Uber(UBER) en Lyft (LYFT) tijdens piekuren agressieve prijsstijgingen toepassen. De bedrijven zeggen dat deze prijsstructuur een antwoord is op de grote vraag tijdens de spits, perioden van slecht weer en wanneer er speciale evenementen zijn.

New York werd de eerste staat die een congestieprijsplan goedkeurde. Het plan zou verplichte tolheffingen of cordon-prijzen invoeren op basis van zones in Manhattan voor chauffeurs die overal ten zuiden van 61st Street aan het einde van Central Park in New York City rijden. Het is bedoeld om verkeersopstoppingen te verminderen en de luchtkwaliteit te verbeteren en tegelijkertijd het openbaar vervoersysteem van de stad te stimuleren. Details van het plan worden nog beoordeeld vanaf mei 2021, inclusief de vergoedingenstructuur.

Het plan is bedoeld om de bestaande plannen in andere grote internationale steden te weerspiegelen. Londen voerde in 2003 het int-congestieprijsplan in. Chauffeurs betalen £ 15 per dag tussen 07.00 uur en 22.00 uur. elke dag wanneer ze naar bepaalde zones in de stad reizen. Het plan verminderde met succes congestie en luchtvervuiling.