Definitie van all-inclusive inkomensconcept

Wat is het all-inclusive inkomensconcept?

Het allesomvattende of allesomvattende inkomensconcept is een boekhoudmethode waarbij alle winsten en verliezen, inclusief die veroorzaakt door buitengewone en eenmalig items, worden gerapporteerd op een bedrijfs winst-en verliesrekening.

Het all-inclusive inkomensconcept begrijpen

De resultatenrekening, een van de drie 

jaarrekening gebruikt voor het rapporteren van financiële prestaties over een specifieke financiele periode, wordt zorgvuldig door investeerders onder de loep genomen. Het vertelt ons hoeveel geld een bedrijf binnenbracht en, nog belangrijker, hoeveel van dit inkomen het heeft weten vast te houden.

Soms, verdiensten kan enorm worden opgeblazen of leeggelopen door ongebruikelijke, eenmalige evenementen, Hoewel. Het inkomen kan worden gedrukt door zaken als afschrijvingen van activa, schikkings- en proceskosten, een vertraging van de activiteiten als gevolg van natuurrampen, ontslagen en herstructureringen. Het kan ook worden versterkt door bijvoorbeeld de verkoop van grond of bedrijfsonderdelen of een eenmalige belastingteruggave.

In de loop der jaren heeft de impact van dit soort niet-duurzame items op de gerapporteerde winst vragen doen rijzen over hoe inkomsten moeten worden bekendgemaakt. De inkomsten uit operaties (IFO)-conceptkampioenen die buitengewone en eenmalige winsten en verliezen uitsluiten van inkomsten, en deze in plaats daarvan weergeven in de vermogensverklaring. Onder het all-inclusive inkomensconcept daarentegen, worden alle inkomsten, uitgaven, winsten en verliezen die tijdens een boekhoudperiode worden geregistreerd als inkomen, ongeacht of ze worden beschouwd als het resultaat van alledaagse activiteiten.

Op dit moment wordt er vaak rekening gehouden met eenmalige winsten of verliezen netto inkomen (NI), het deel van de resultatenrekening waar alle inkomsten en uitgaven worden opgeteld om te berekenen winst per aandeel (EPS). Niet-gerealiseerde winsten en verliezen uit schommelingen in de waarde van bepaalde activa, zoals financiële afdekkings-/afgeleide instrumenten en transacties in vreemde valuta, worden ondertussen afzonderlijk ingediend na het bottom-line NI-cijfer als niet-gerealiseerde resultaten en weergegeven als een aanpassing aan het eigen vermogen op de balans laken.

Kritiek op het all-inclusive inkomensconcept

Het all-inclusive inkomensconcept schetst het volledigste beeld van een onderneming. Het verhoogt echter ook het inkomen wisselvalligheid en kan misleidend zijn.

Eenmalige kosten zoals ontslagen en de verkoop van activa kan het inkomen wegvreten of verhogen. Wat de meeste beleggers echter echt willen weten, is hoeveel geld het bedrijf consequent kan genereren uit zijn dagelijkse bedrijfsvoering.

Een bedrijf moet regelmatig inkomsten genereren uit operaties om op lange termijn te slagen. Als het het meeste van zijn geld verdient met: niet-kern activiteiten, kan dit aanleiding geven tot bezorgdheid en als een potentiële rode vlag dienen. Een autobedrijf kan bijvoorbeeld in de problemen komen als het veel meer geld verdient met zijn auto's financiering en krediettransacties dan uit de verkoop van auto's.

Als gevolg hiervan richten beleggers zich vaak op: inkomsten uit voortgezette activiteiten, een alternatief concept voor inkomensrapportage, om winstgevendheid en inkomsten te berekenen. Met behulp van deze techniek worden buitengewone en eenmalige winsten en verliezen uitgesloten van inkomsten. Omdat die winsten en verliezen rechtstreeks naar het eigen vermogen gaan en de resultatenrekening omzeilen, wordt dit soms de "vuil overschot" methode.

Geschiedenis van het all-inclusive inkomensconcept

Al vele jaren is de Beveiligingen en Uitwisselingen Commissie (SEC) steunde de allesomvattende benadering. Het American Institute of Accountants, nu bekend als de American Institute of Certified Public Accountants (AICPA) gaf er echter over het algemeen de voorkeur aan alleen inkomsten uit normale terugkerende activiteiten op te nemen.

In 1966 veranderde de AICPA toen van gedachten en stelde vast dat het opnemen van alle items die van invloed zijn op de inkomsten de winst- en verliesrekening (P&L) informatiever en minder subjectief. 

De Raad voor financiële boekhoudnormen (FASB), de instantie die verantwoordelijk is voor het opstellen en onderhouden van openbaarmakingsregels voor bedrijven in de Verenigde Staten, kwamen geleidelijk dichter bij de all-inclusive methode voor het bepalen van het inkomen bij het afgeven van een verklaring Nee. 130, "Reporting Comprehensive Income", in 1997.Twintig jaar later, in 2017, combineerde de FASB haar richtlijnen voor resultatenrekeningen en totaal inkomen in onderwerp 220.