Verlies je shirt niet bij de verkoop van beleggingsfondsen

Hoe meldt u uw beleggingsfonds transacties kunnen een ernstige impact hebben op het bedrag aan belastingen dat u aan het einde van het jaar betaalt. Voor degenen onder u die een passieve benadering volgen bij het bijhouden van uw kosten, is het mogelijk dat een van de volgende resultaten op uw aanstaande belastingteruggave.

verwacht resultaatDe waarde van de onderlinge fondsen op uw niet-pensioenrekening daalde met meer dan 30%, dus u verkocht een deel van die beleggingsfondsen, met verlies, om uw kosten van levensonderhoud voor het jaar te dekken. De resulterende verkoop leverde een kapitaalverlies op met veel over te dragen naar de belastingaangifte van volgend jaar. (Kijk of beleggingsfondsen geschikt voor u zijn in Hedge-achtige beleggingsfondsen leren kennen.)

Onverwacht resultaatDe waarde van de beleggingsfondsen op uw niet-pensioenrekening was met meer dan 30% gedaald, dus u heeft er een aantal verkocht beleggingsfondsen, met verlies, maar u ontvangt een eindejaarsformulier 1099 waarin staat dat u een belastbare meerwaarde heeft van $50,000! Verbazingwekkend genoeg is het mogelijk om een ​​algeheel verlies op een positie te hebben, maar toch belasting te moeten betalen wanneer u slechts een deel van het bezit verkoopt.

Het vermijden van de onverwachte betaling van vermogenswinstbelasting kan worden bereikt door iets eenvoudigs als het wijzigen van de methode die u gebruikt om de kostenbasis voor uw individuele holdings bij te houden en vast te leggen. Wanneer u niet 100% van een deelneming verkoopt, biedt de IRS u verschillende manieren waarop u uw resterende kostenbasis kunt toewijzen. Helaas hebben maar heel weinig mensen enig idee welke methode ze momenteel gebruiken om hun kostenbasis volgen. Ik vermoed ook dat nog minder mensen zich realiseren dat ze meerdere rapportagemethoden hebben waaruit ze kunnen kiezen. Voordat u uw situatie kunt analyseren, moet u de basis begrijpen van de methoden die voor u beschikbaar zijn.

Methoden voor het volgen van kostenbasisFirst-in/first-out (FIFO) - Deze methode zal hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de onverwachte belastbare winsten, aangezien ervan wordt uitgegaan dat de eerste verworven aandelen de eerste aandelen waren die u verkocht. Voor mensen die gedurende een lange periode een positie in een beleggingsfonds hebben opgebouwd, zal deze methode meestal resulteren in de grootste realisatie van een verdienen. Tenzij u opgeeft dat u een andere methode gebruikt om uw kostenbasis bij te houden, gebruikt de IRS deze methode als de standaardmethode. (Meer informatie over de gemakkelijkste manier om te profiteren van geldmarkteffecten in Inleiding tot beleggingsfondsen op de geldmarkt.)

Voorbeeld 1: In de loop van de tijd kocht u vier aandelen van de S&P, maar verkocht in 2008 één aandeel om uw kosten van levensonderhoud te dekken.

1 aandeel werd gekocht in 1989 +$295
2 aandelen gekocht in 1999 +$1.286(x2)
1 aandeel werd gekocht in 2007 +$797
4 aandelen totale kostenbasis $ 3.664.

Het eindresultaat van de verkoop in 2008 van één aandeel van de S&P voor $ 877, resulteert in een winst van $ 582 ($ 877- $ 295). Het pijnlijke van dit voorbeeld is dat het individu een totaal verlies heeft op de positie van $156 ($877x4=$3.508-$3.664) die het individu in de afgelopen 20 jaar heeft opgebouwd.

Gemiddelde basis (één categorie) - Bij deze methode moet u het totale bedrag dat u in de loop van de tijd hebt gekocht bij elkaar optellen, inclusief herbelegd dividenden en vermogenswinsten. Nadat u de totale aankopen heeft opgeteld, moet u de totale aankopen delen door het totaal aantal aandelen. Deze gemiddelde berekening geeft u een basis die u voor alle aandelen, maar de houdperiode voor de aandelen die zojuist zijn verkocht, wordt bepaald op FIFO-basis. Deze methode wordt het meest gebruikt door beleggingsfondsen. (Snijd de tussenpersoon en de kosten weg, lees De lowdown op onbelaste beleggingsfondsen.)

Voorbeeld 2: U hebt in de loop van de tijd vier aandelen van de S&P gekocht, maar in 2008 één aandeel verkocht om uw kosten van levensonderhoud te dekken.

1 aandeel werd gekocht in 1989 +$295
2 aandelen gekocht in 1999 +$1.286(x2)
1 aandeel werd gekocht in 2007 +$797
4 aandelen totale kostenbasis $ 3.664.

Elk aandeel in dit scenario heeft een kostenbasis van $ 916 ($ 3.664 / 4). Het eindresultaat voor de verkoop van één aandeel van de S&P in 2008 voor $ 877 is een verlies van $ 39 ($ 877 - $ 916). Hoewel de kostenbasis de gemiddelde kostprijs van de cumulatieve positie is, wordt het karakter van de verkoop nog steeds bepaald op basis van een FIFO basis, dus de verkoop zal worden gekoppeld aan het ene aandeel dat in 1989 werd gekocht, wat resulteert in een kapitaalverlies op lange termijn.

Gemiddelde basis (dubbele categorie) - Deze zelden gebruikte methode lijkt sterk op de enkele categorie, maar verdeelt de berekening in twee delen, kortetermijnaandelen (één jaar of minder) en langetermijnaandelen (meer dan één jaar aangehouden). De gemiddelde kosten van aandelen in elke categorie worden vervolgens afzonderlijk berekend. Deze methode resulteert in aanvullende registratie en vereist dat schriftelijke instructies worden verstrekt aan: uw makelaar voorafgaand aan de verkoop, zodat de makelaar kan identificeren welke categorie aandelen er is verkocht. Deze methode wordt zelden gebruikt door individuele belastingbetalers, want als u alle moeite doet om gegevens bij te houden en te identificeren aandelencategorieën op het moment van verkoop, is er een betere methode beschikbaar die ongeveer dezelfde hoeveelheid inspanning vereist, specifiek aandeel identificatie. (Vermijd onethische investeringen, lees Maatschappelijk verantwoorde beleggingsfondsen.)

Specifieke aandelenidentificatieVolgens deze methode mag u de specifieke aandelen identificeren die u wilt verkopen op het moment van een verkoop. Deze methode is het meest flexibel en stelt u in staat om de combinatie van aandelen te identificeren die het meest gunstige fiscale resultaat zal opleveren. Dat gezegd hebbende, vereist deze methode dat u grondige boeken en gegevens bijhoudt, omdat de aandeelhouder moet mogelijk de basis bewijzen die bij elke verkoop wordt gebruikt. Bovendien vereist deze methode dat u enkele aanvullende formele procedures volgt bij het identificeren van de specifieke kavels op het moment van verkoop.

1.U moet specificeren om uw makelaar of agent de specifieke aandelen die moeten worden verkocht of overgedragen op het moment van de verkoop of overdracht.
2.U moet binnen een redelijke termijn na uw specificatie van de specifieke aandelen die zijn verkocht of overgedragen een schriftelijke bevestiging ontvangen van uw makelaar of agent.

Voorbeeld 3: U hebt in de loop van de tijd vier aandelen van de S&P gekocht, maar in 2008 één aandeel verkocht om uw kosten van levensonderhoud te dekken.

1 aandeel werd gekocht in 1989 +$295
2 aandelen gekocht in 1999 +$1.286(x2)
1 aandeel werd gekocht in 2007 +$797
4 aandelen totale kostenbasis $ 3.664.

In dit scenario hebben we de flexibiliteit om het specifieke aandeel dat we willen verkopen te identificeren en het grootste verlies te oogsten. Tijdens de verkoop in 2008 willen we het grotere verlies het liefst realiseren om andere winsten te compenseren, dus verkopen we de eerste van de twee aandelen die in 1999 zijn gekocht. De verkoopprijs zal hetzelfde zijn als in onze vorige voorbeelden, één aandeel van de S&P op $ 877. Het resulterende verlies wordt uiteindelijk $ 409 ($ 877 - $ 1.286). (Welk land heeft de strengste regels voor de opbouw van beleggingsfondsen? Ontdek het in Hoe beleggingsfondsen wereldwijd verschillen?.)

Alles bij elkaar zettenAls u eenmaal een methode hebt gekozen voor het berekenen van de kostenbasis voor een bepaald fondsbezit, kunt u uw methode over het algemeen niet wijzigen in een andere kostenbasismethode zonder goedkeuring van de IRS. U kunt echter verschillende methoden selecteren voor andere fondsen die u bezit. Raadpleeg IRS-publicatie 564 voor meer informatie over de vier beschikbare methoden.

Hoewel al deze methoden obscure berekeningen lijken die uw accountant aan het einde van het jaar zal doen, denk nog eens goed na. Het behalen van het beste resultaat op jaarbasis vraagt ​​om een ​​proactieve benadering van u en uw beleggingsadviseur in combinatie met uw accountant. De voordelen van de methode die u gebruikt, kunnen bijdragen aan uw winst. Een goede planning helpt u op zijn minst de onverwachte pijn van het betalen van belastingen in een slecht jaar te vermijden.

Ter waarschuwing: de onlangs aangenomen Emergency Economic Stabilization Act van 2008 zal de komende jaren volledige rapportagevereisten op basis van kosten opleggen aan broker-dealers. Momenteel zijn makelaarsdealers alleen verplicht om de totale verkoopwaarden op uw 1099 aan het einde van het jaar te vermelden, dus de aankoopinformatie op uw belastingaangifte wordt uitsluitend door u aan de IRS gerapporteerd.

Voor degenen onder u die winst-/verliesrapporten ontvangen die bij uw 1099 zijn gevoegd, kunt u ter harte nemen in de wetenschap dat dit slechts: aanvullende rapporten van uw makelaar en dat deze momenteel worden opgesteld om mensen te begeleiden bij het voorbereiden van hun belastingen. De impact van de nieuwe wetgeving zal betekenen dat de "richtlijn" van uw beursvennootschap uiteindelijk officiële correspondentie zal zijn aan de IRS, omdat uw makelaar-dealer uiteindelijk uw vermogenswinsten rechtstreeks aan de IRS moet rapporteren en aan jij. Deze daaruit voortvloeiende verandering zou de noodzaak moeten versterken om proactief te zijn met uw administratie, aangezien FIFO niet zomaar een woord van vier letters is. (Niet bezorgd over het zijn van een ethische belegger? Misschien hebben "zondige aandelen" een plaats in uw portefeuille, lees Maatschappelijk (Ir)verantwoorde Beleggingsfondsen.)