Hoe verschilt Amerikaanse boekhouding van internationale boekhouding?

Ondanks grote inspanningen van de Raad voor financiële boekhoudnormen (FASB) en de International Accounting Standards Board (IASB), blijven er aanzienlijke verschillen tussen de boekhoudpraktijken in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Amerikaanse bedrijven mogen bijvoorbeeld Laatste erin, eerste eruit (LIFO) als een voorraadkostenmethode. Echter, LIFO is verboden onder een concurrerende reeks boekhoudnormen die in een groot deel van de wereld worden gebruikt.

Internationale praktijken zijn gebundeld in de Internationale standaarden voor financiële verslaggeving (IFRS), zoals uiteengezet door de IASB. In de V.S. geeft de FASB verklaringen van financiële boekhouding vrij die, wanneer gecombineerd, vormen algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP).

Volgens het American Institute of Certified Public Accountants is de grootste verschil tussen IFRS en GAAP is "dat IFRS veel minder algemene details geeft." Andere significante verschillen zijn onder meer hoe vergelijkend financiële informatie wordt gepresenteerd, hoe de balans en resultatenrekening zijn opgesteld en hoe schulden zijn behandeld.

Verschillen in voorraadboekhouding

GAAP staat LIFO. toe boekwaarde van voorraadboekhouding, terwijl de IFRS elk bedrijf expliciet verbiedt om LIFO te gebruiken. In plaats daarvan schrijven internationale normen voor dat dezelfde kostenformule moet worden toegepast op alle voorraden van vergelijkbare aard.

Onder GAAP wordt de voorraad gewaardeerd tegen de laagste van de kostprijs of de markt, waarbij de markt wordt gedefinieerd als de huidige vervangingswaarde, met enkele uitzonderingen. Voorraad onder IFRS wordt gewaardeerd tegen de laagste van de kostprijs of netto realiseerbare waarde, wat de geschatte verkoopprijs is minus de voltooiingskosten en andere kosten die nodig zijn om een ​​verkoop tot stand te brengen.

Andere voorraadverschillen zijn onder meer hoe prijsverlagingen zijn toegestaan ​​onder de winkelvoorraadmethode: of RIM, en hoe voorraadafschrijvingen worden teruggedraaid.

Langlevende activa

GAAP staat niet toe dat activa worden geherwaardeerd; IFRS staat enige herwaardering toe op basis van reële waarde, mits deze regelmatig wordt uitgevoerd. De afschrijving van de componenten van activa met een lange levensduur is zeer ongebruikelijk, hoewel technisch toelaatbaar, onder GAAP; het is vereist onder IFRS als de componenten van het actief "verschillende voordelenpatronen" hebben.

Beleggingsactiva met een lange levensduur worden afzonderlijk gedefinieerd door de IASB en worden normaliter verantwoord op een historische kostenbasis. In de Verenigde Staten heeft de FASB geen aparte definitie voor onroerend goed dat uitsluitend als belegging wordt gebruikt. Onroerend goed wordt alleen aangehouden voor gebruik of voor verkoop.

Bijzondere waardeverminderingsverliezen voor activa met een lange levensduur onder GAAP worden berekend als het bedrag van het actief dat de eerlijke prijs. Onder IFRS worden dergelijke activa berekend als het bedrag dat een actief de "recupereerbare waarde" overschrijdt, of het hogere cijfer tussen reële waarde minus verkoopkosten of bedrijfswaarde.

Vereiste documenten voor financiële rekeningen

Bedrijven die rapporteren onder IFRS zijn verplicht om een balans, winst-en verliesrekening, wijzigingen in het eigen vermogen document, kasstroomoverzicht en alles bijbehorende voetnoten. De FASB vereist ook al deze en voegt verklaringen toe over het totaalresultaat.

Regels versus regels Principes

GAAP wordt beschouwd als op regels gebaseerd, wat betekent dat regels worden gemaakt voor specifieke gevallen en niet noodzakelijkerwijs een groter principe vertegenwoordigen. IFRS is op principes gebaseerd en daarmee consistenter.