Welke financiële principes helpen bedrijven bij het kiezen van een kapitaalstructuur?

Naarmate bedrijven groeien en blijven opereren, moeten ze beslissen hoe ze hun verschillende projecten en activiteiten financieren, en hoe ze werknemers betalen en de lichten aanhouden. Hoewel verkoopopbrengsten belangrijke inkomstenbronnen zijn, zoeken de meeste bedrijven ook kapitaal van investeerders of geldschieters. Maar wat is de juiste mix van aandelen die aan beleggers worden verkocht en obligaties die aan crediteuren worden verkocht? Kapitaalstructuurtheorie is de analyse van deze belangrijke zakelijke vraag.

De netto-inkomensbenadering, de statische afwegingstheorie en de pikordetheorie zijn drie financiële principes die een bedrijf helpen bij het kiezen van zijn kapitaalstructuur. Elk speelt een rol in het besluitvormingsproces, afhankelijk van het type kapitaalstructuur dat het bedrijf wil bereiken. Het is echter empirisch waargenomen dat de pikordetheorie het meest wordt gebruikt bij het bepalen van de kapitaalstructuur van een bedrijf.

De netto-inkomensbenadering

Econoom David Durand stelde deze benadering voor het eerst voor in 1952, en hij was een voorstander van financiële hefboomwerking. Hij postuleerde dat een verandering in financiële hefboomwerking resulteert in een verandering in kapitaalkosten. Met andere woorden, als er een stijging van de schuldquote is, neemt de kapitaalstructuur toe, en de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) daalt, wat resulteert in een hogere bedrijfswaarde.

De netto-inkomstenbenadering, ook voorgesteld door Durand, is het tegenovergestelde van de netto-inkomstenbenadering, zonder belastingen. In deze benadering blijft de WACC constant. Het stelt dat de markt een heel bedrijf analyseert, en dat elke korting geen verband houdt met de verhouding tussen schuld en eigen vermogen. Als belastinginformatie wordt verstrekt, wordt vermeld dat de WACC afneemt met een toename van de schuldfinanciering en dat de waarde van een bedrijf zal toenemen.

In deze benadering van de kapitaalstructuurtheorie zijn de kapitaalkosten een functie van de kapitaalstructuur. Het is echter belangrijk om te onthouden dat deze benadering uitgaat van een optimale kapitaalstructuur. Optimale kapitaalstructuur houdt in dat bij een bepaalde verhouding tussen vreemd vermogen en eigen vermogen de kapitaalkosten minimaal zijn en de waarde van het bedrijf maximaal.

Statische ruiltheorie

De statische wisselwerkingstheorie is een financiële theorie gebaseerd op het werk van de economen Modigliani en Miller in de jaren vijftig, twee professoren die de theorie van de kapitaalstructuur bestudeerden en samenwerkten om de irrelevantie van de kapitaalstructuur te ontwikkelen. Deze stelling stelt dat in perfecte markten de kapitaalstructuur die een bedrijf gebruikt er niet toe doet omdat de marktwaarde van een bedrijf wordt bepaald door zijn verdienvermogen en het risico van de onderliggende waarde activa.

Volgens Modigliani en Miller is waarde onafhankelijk van de gebruikte financieringsmethode en de investeringen van een bedrijf. De M&M stelling twee voorstellen gedaan:

• Stelling I:Deze stelling zegt dat de kapitaalstructuur niet relevant is voor de waarde van een bedrijf. De waarde van twee identieke bedrijven zou hetzelfde blijven en de waarde zou niet worden beïnvloed door de financieringskeuze die is gekozen om de activa te financieren. De waarde van een bedrijf is afhankelijk van de verwachte toekomstige inkomsten. Het is wanneer er geen belastingen zijn.
• Stelling II: Deze stelling zegt dat de financiële hefboomwerking de waarde van een bedrijf verhoogt en de WACC verlaagt. Het is wanneer belastinginformatie beschikbaar is.

Met een statische afwegingstheorie, aangezien de schuldbetalingen van een bedrijf fiscaal aftrekbaar zijn en er minder risico is verbonden aan het aangaan van schulden boven eigen vermogen, schuldfinanciering is in eerste instantie goedkoper dan financiering met eigen vermogen. Dit betekent dat een bedrijf zijn gewogen gemiddelde kapitaalkosten kan verlagen via een kapitaalstructuur met schulden boven eigen vermogen.

Het verhogen van het schuldbedrag verhoogt echter ook het risico voor een bedrijf, wat de daling van de WACC enigszins compenseert. Daarom identificeert de statische afwegingstheorie een mix van schuld en eigen vermogen waarbij de afnemende WACC het toenemende financiële risico voor een bedrijf compenseert.

pikorde theorie

De pikordetheorie stelt dat een bedrijf er de voorkeur aan geeft zichzelf eerst intern te financieren door middel van: ingehouden inkomsten. Als deze financieringsbron niet beschikbaar is, moet een bedrijf zichzelf financieren met schulden. Ten slotte, en als laatste redmiddel, moet een bedrijf zichzelf financieren door middel van de uitgifte van nieuw eigen vermogen.

Deze pikorde is belangrijk omdat het aan het publiek aangeeft hoe het bedrijf presteert. Als een bedrijf zichzelf intern financiert, is het sterk. Als een bedrijf zichzelf financiert met schulden, is dat een signaal dat het management er zeker van is dat het bedrijf aan zijn maandelijkse verplichtingen kan voldoen. Als een bedrijf zichzelf financiert door nieuwe aandelen uit te geven, is dat normaal gesproken een negatief signaal, omdat het bedrijf denkt dat zijn aandelen dat zijn overgewaardeerd en het probeert geld te verdienen voorafgaand aan zijn prijs delen vallen.

Het komt neer op

Er zijn verschillende manieren waarop bedrijven kunnen beslissen wat de ideale kapitaalstructuur is tussen contanten die binnenkomen uit verkopen, aandelen die aan beleggers worden verkocht en schulden die worden verkocht aan obligatiehouders. Nauwkeurige analyse van de kapitaalstructuur kan een bedrijf helpen door de kapitaalkosten te optimaliseren en daarmee de winstgevendheid te verbeteren.