Definicja dylematu kosztów zatopionych

Jaki jest dylemat kosztów zatopionych?

Dylemat kosztów zatopionych to formalny termin ekonomiczny opisujący emocjonalną trudność w podejmowaniu decyzji, czy: kontynuować lub zrezygnować z projektu, gdy wydano już czas i pieniądze, ale nie osiągnięto pożądanych rezultatów osiągnięty.

Dylemat kosztów zatopionych, gdy próbuje się go rozwiązać, wymaga oceny, czy dalsza inwestycja byłaby tylko wyrzucaniem dobrych pieniędzy po złych. Czysto racjonalna osoba ekonomiczna brałaby pod uwagę tylko koszty zmienne, ale większość ludzi irracjonalnie uwzględnia koszty utopione w naszych decyzjach. Dylemat zatopionego kosztu jest również nazywany błędem Concorde'a.

Zrozumienie dylematu kosztów zatopionych

Koszty utopione to wydatki, których nie można odzyskać. Na przykład, jeśli w połowie montażu w domu zdecydujesz, że nienawidzisz swojego wyglądu, oznacza to koszty utopione.

Nie możesz zwrócić podłogi, która została już ułożona. Dylemat polega na tym, czy zamontować resztę podłogi i mieć nadzieję, że pokochasz ją, ponieważ nienawidzisz myśli o utracie pieniądze, które już wydałeś, czy zaakceptować zatopiony koszt, rozerwij nowe drewniane podłogi i kup inny rodzaj posadzka.

Koszty utopione mogą wystąpić zarówno w przeszłości, jak iw przyszłości. Załóżmy, że kupujesz coś w sklepie. Rachunek ze sklepu pokazuje zwrot okres lub liczbę dni, w których musisz zmienić zdanie, dokonać zwrotu i odzyskać pieniądze. Ten okres jest znany jako koszt odzyskania, ponieważ nadal masz czas na odzyskanie pieniędzy ze sklepu. Jeśli minął ten okres — niektórzy mogą dać ci nawet 90 dni na zwrot pieniędzy — możesz nie być w stanie uzyskać zwrotu, co skutkuje utopionym kosztem.

Ale jak utopiony koszt ma się do sytuacji w przyszłości, kiedy jeszcze nie wydałeś pieniędzy? To łatwe. Zastanów się nad telefonem komórkowym z abonamentem lub usługami kablowymi i internetowymi. Kiedy się zarejestrujesz, prawdopodobnie będziesz mieć umowę, aby zablokować swoją miesięczną stawkę. Większość z tych firm wymaga minimalnego czasu, aby pozostać w usłudze, głównie po to, aby nie przeskoczyć statku do konkurenta, który może zaoferować ci lepszy układ później. Jeśli przeprowadzisz się lub zdecydujesz się anulować usługę przed wygaśnięciem umowy, być może będziesz musiał spłacić pozostałą część umowy. Te pieniądze nazywa się kosztami utopionymi.

Dylemat kosztów zatopionych i racjonalność

Przyjrzyjmy się, jak działa dylemat kosztów zatopionych i jak odnosi się do racjonalnego myślenia. Dylemat zatopionego kosztu stawia ludzi na rozdrożu. Dylemat pojawia się, gdy weźmiesz pod uwagę pieniądze, które już wydałeś, a także pieniądze, które zostaną wydane w przyszłości. Odejście od czegoś z powodu pieniędzy, które zainwestowałeś w podjęcie decyzji, nie jest rozsądne z finansowego punktu widzenia, ale nie możesz też odejść, ponieważ będzie to również kosztować więcej pieniędzy.

Załóżmy, że właściciel domu postanawia przeprowadzić remont swojego domu. Wykonawca przeprowadza spacer z właścicielem, omawia wymagania projektu i podaje łączną cenę budowy w wysokości 100 000 USD, aby ukończyć zadanie. Remont potrwa sześć miesięcy. Obie strony zgadzają się, a właściciel domu odkłada 25% lub 25 000 USD. Po drugim miesiącu pracy wykonawca znajduje problem z fundacją i mówi właścicielowi domu, że będzie musiał podnieść pierwotną cenę o kolejne 30 000 dolarów. Właściciel domu staje teraz przed dylematem: odejść od pracy i stracić 25 000 dolarów, które już wydał, lub wydać dodatkowe 30 000 dolarów — oprócz pozostałych 75 000 dolarów — na ukończenie pracy.

W grę wchodzą dwie zmienne. Właściciel domu niekoniecznie może dyskontować koszty utopione, co zwykle jest racjonalnym procesem myślowym. Oznacza to, że wpada w dylemat zatopionego kosztu. Ale jeśli zdecyduje się przeoczyć utopione koszty, wpada w zatopiona pułapka kosztów lub błąd dotyczący kosztów utopionych. Dzieje się tak, gdy podejmuje irracjonalną decyzję, podjętą bez uwzględnienia pieniędzy, które już wydał.

Przykład dylematu kosztów zatopionych

Thomas Edison, wynalazca żarówki, w latach 80. XIX wieku miał trudności ze znalezieniem zbytu na swoje lampy elektryczne. W rezultacie jego zakład produkcyjny nie działał na pełnych obrotach, a koszt wyprodukowania lampy elektrycznej był wysoki.

Zamiast porzucić swój produkt na rzecz nowej linii lub strategii, Edison zdecydował się podwoić ich liczbę. Zwiększył produkcję do pełnej wydajności, aby skupić się na wielkości. Zwiększenie zdolności produkcyjnej zwiększyło koszty operacyjne Edisona o 2%, jednocześnie pozwalając mu wyprodukować o 25% więcej produktu.

Nowo wyprodukowane lampy były sprzedawane w Europie po kosztach znacznie wyższych niż koszty produkcji. Jego utopione koszty produkcji umożliwiły Edisonowi szybkie zwiększenie produkcji. Podjął jednak racjonalną decyzję o podjęciu przyszłego działania, niezależnie od utopionych kosztów i bez względu na to, że jego lampy elektryczne nie radziły sobie dobrze na rynku amerykańskim.